Κάθε χρόνο τέτοια εποχή αρχίζει η αναμέτρηση. Κάθε χρόνο η προσπάθεια να επιλέξω γίνεται ακόμα πιο δύσκολη… Οταν το «χορευτικό» καλοκαίρι ξεκινάει με τη «Μήδεια» του Δημήτρη Παπαϊωάννου και περιλαμβάνει τουλάχιστον είκοσι παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσουμε διεσπαρμένες τον Ιούνιο και τον Ιούλιο σε Αθήνα (Φεστιβάλ Αθηνών, Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Αθήνας) και Καλαμάτα (Διεθνές Φεστιβάλ Χορού) τότε τι κάνουμε; Ανοίγουμε ήρεμα την ατζέντα μας, σημειώνουμε με θαυμαστικό όσα μας αρέσουν και απλά απολαμβάνουμε… Η δική μου λίστα είναι ήδη έτοιμη. Αρχή; Απόψε στην Πειραιώς 260.
Φεστιβάλ Αθηνών
Δημήτρη Παπαϊωάννου,
«Μήδεια»
Πειραιώς 260, 1 – 5/6. Σκηνικά: Νίκος Αλεξίου. Μουσική: Κολάζ από όπερες του Vincenzo Βellini.
Δεκαπέντε χρόνια μας χωρίζουν από την πρώτη παράσταση της Μήδειας, του εμβληματικού έργου του Δημήτρη Παπαϊωάννου και αναμφίβολα της πιο εμπνευσμένης στιγμής στη δράση ενός σχήματος (Ομάδα Εδάφους), που άφησε εποχή στα νεότερα χοροθεατρικά μας πράγματα. Η υδάτινη Μήδεια ταξίδεψε, αγαπήθηκε, μάγεψε με τη δύναμη των εικόνων, την ευρηματικότητα στην αφήγηση του μύθου, το ιδιοφυές συνταίριασμα της στυλιζαρισμένης κίνησης ενός βωβού θιάσου με το δραματικό στοιχείο που αποπνέουν οι όπερες του Μπελλίνι. Γνώρισε αποθεωτική υποδοχή από την παγκόσμια κριτική. Σήμερα, με τα μάτια της καινούργιας του εμπειρίας, ο Παπαϊωάννου κοιτάζει εκ νέου την ιστορική και δοκιμασμένη αυτή δουλειά. Και αποπειράται να μας μεταγγίσει το απόσταγμα της «ευτυχισμένης εκείνης στιγμής» ξαναδουλεύοντας την παράσταση με ένα ολοκαίνουργιο καστ.
Ομάδα Πωλ Τέιλορ
Ηρώδειο, 11/6. «Esplanade» (μουσική: J.S. Bach), «Piazzolla Caldera» (Astor Piazzolla & Jerzy Peterburshsky), «Promethean Fire» (J.S. Bach, ενορχήστρωση Leopold Stokowski).
Ο Πωλ Τέιλορ διανύει ήδη μισό αιώνα στη χορευτική σκηνή. Από το 1952, διατηρώντας άσβεστη τη δημιουργικότητα και το νεανικό του πνεύμα, καταθέτει έργα που σημάδεψαν την ιστορία του αμερικανικού μοντέρνου χορού. Οι χορογραφίες του άλλοτε ακτινοβολούν λυρισμό και άλλοτε σατιρίζουν την Αμερική του 20ού αιώνα. Ο ίδιος συγχωνεύει με μοναδικό τρόπο ετερόκλητες επιρροές αναδεικνύοντας την απλότητα στο στυλ και την αμεσότητα στην επικοινωνία του με το κοινό. Ενα βαθύ μουσικό ένστικτο τον ωθεί συχνά να αντλεί έμπνευση από ένα μεγάλο εύρος ακουσμάτων, που εκτείνονται από τον Μπαχ ώς τον Πιατσόλα. Τα έργα του Esplanade, Piazzolla Caldera και Promethean Fire αποτελούν δείγμα καθοριστικών σταθμών στη μακροχρόνια και ακούραστη δημιουργική του πορεία.
Ομάδα Χορού Maguy Marin, «Τurba»
Πειραιώς 260, 9 – 11/6. Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Maguy Marin & Denis Mariotte. Μουσική: Franz Schubert & Denis Mariotte. Κείμενο (αποσπάσματα): Λουκρήτιος, «Για τη φύση των πραγμάτων».
Μετά το σαρωτικό Umwelt, η Μαγκύ Μαρέν επανέρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με την πιο πρόσφατη δημιουργία της Turba. Τριάντα χρόνια ακατάβλητης δημιουργικότητας και με τα έργα της τελευταίας δεκαετίας η Γαλλίδα χορογράφος δεν σταματά να μας εκπλήσσει με αναζητήσεις που υπερβαίνουν τις όποιες κατατάξεις και θέλουν τη θεατρική σκηνή να λειτουργεί ως προέκταση της κοινωνίας.
Αφιέρωμα στον Μωρίς Μπεζάρ
Μπαλέτο του Τόκιο και Sylvie Guillem
Ηρώδειο, 16 & 17 Ιουνίου. Συμμετέχουν: Laurent Hilaire, Manuel Legris (toiles του Μπαλέτου της Οπερας του Παρισιού). «Le Sacre du Printemps» (μουσική: Igor Stravinsky), «La Luna» ( J.S. Bach / Κοντσέρτο για βιολί αρ.2), «Le Chant du Compagnon Errant» (Gustav Mahler), «Bolro» (Maurice Ravel).
Το Φεστιβάλ Αθηνών τιμά τη μνήμη του Μωρίς Μπεζάρ (1927-2007) που υπήρξε μείζων προσωπικότητα της χορευτικής τέχνης αλλά και ένθερμος φίλος της Ελλάδας. Το Μπαλέτο του Τόκιο συμπεριέλαβε ήδη από το 1980 περισσότερες από 15 δημιουργίες του Μπεζάρ στο ρεπερτόριό του. Επανέρχεται στο Ηρώδειο με σολίστ τη Συλβί Γκιλλέμ -αγαπημένη του χορεύτρια- και τους Λωράν Ιλαίρ και Μανυέλ Λεγκρί, toiles της Οπερας του Παρισιού.
Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ – Mats Ek – Ana Laguna – David Νeumann
Πειραιώς 260, 10/7. «The Common Foreign Language of the Red-Haired People» (2008, παγκόσμια πρεμιέρα στην Αθήνα). Χορογραφία: David Neumann, μουσική: Philip Glass, «Memory» (2005) χορογραφία: Mats Ek, μουσική: Niko Ržlcke, «Place» (2007) χορογραφία: Mats Ek, μουσική: FlŠskkvartetten (Flesh Quartet)
Ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ είναι αναμφίβολα η πιο καλτ προσωπικότητα της χορευτικής τέχνης. Εμπλεος πάθους για τον χορό, σαράντα χρόνια τώρα αναμετράται με τη σκηνή μαγνητίζοντας το κοινό. Αν και ενσάρκωσε μοναδικά τη δεξιοτεχνία του άνδρα χορευτή στο κλασικό μπαλέτο, δεν άργησε να στραφεί στον σύγχρονο χορό αναζητώντας νέες εμπειρίες. Σήμερα, επικεφαλής του Κέντρου Τεχνών BAC (Baryshnikov Arts Center) επιμένει σε ένα πνεύμα πειραματισμού και συνεργασιών. Συναντάται με δύο ακόμη σκηνικά τέρατα: τον Σουηδό χορογράφο Ματς Εκ που έχει γράψει ιστορία με την τόλμη της κίνησης και της σκέψης του, ξαναδιαβάζοντας μεγάλα κλασικά έργα του ρεπερτορίου, και την Ανα Λαγκούνα, μούσα και ιστορική ερμηνεύτρια των έργων του Εκ. Μαζί τους ο Αμερικανός χορευτής και χορογράφος Ντέιβιντ Νιούμαν σε μια συνάντηση κορυφής.
Ομάδα Χορού Trisha Βrown
Πειραιώς 260, 12 & 13/7. «Canto/ Pianto» (1997) χορογραφία & Εικαστική Παρέμβαση: Trisha Brown, μουσική: Claudio Monteverdi, «If you couldn’ t see me» (1994) χορογραφία: Trisha Brown, μουσική, Κοστούμια & εικαστική Παρέμβαση: Robert Rauschenberg. «Foray Foret» χορογραφία: Trisha Brown, μουσική: John Philip Sousa.
Με το χορογραφικό της πνεύμα διαμορφώνει εδώ και περισσότερα από 40 χρόνια το τοπίο του σύγχρονου χορού. Υποδεχόμαστε την Τρίσα Μπράουν, μια σπουδαία Αμερικανίδα χορεύτρια και χορογράφο, σημείο αναφοράς για τις ανεξάντλητες εξερευνήσεις της. Το στοίχημα είναι κάθε φορά διαφορετικό: Από τα δάση της πατρίδας της στα λοφτ του Σόχο (Foray Fort, 1990), ύστερα πτήσεις που αποθεώνουν το εφήμερο όταν εμπνέεται από την όπερα του Μοντεβέρντι, L’Orfeo (Canto/ Pianto, 1997), και στη συνέχεια πάλι πίσω στα βασικά, στο σώμα του χορευτή, παντοτινή πηγή των πιο ακραίων αναζητήσεων (If you couldn’t see me, 1994).
Sidi Larbi Cherkaoui
«Sutra», Ηρώδειο, 26/7
Σε ταξίδι ενδοσκόπησης μας καλεί ο Σίντι Λάρμπι Τσερκάουι (τον γνωρίσαμε για πρώτη φορά στο περσινό Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας) με την τελευταία του δημιουργία «Sutra». Η διεθνής συμπαραγωγή είναι καρπός της συνάντησης των μοναχών Σαολίν με τον 32χρονο χορευτή και χορογράφο· συνοδοιπόροι του σε αυτό το έργο είναι ο σημαντικός Βρετανός γλύπτης Antony Gormley και, στη μουσική, ο ταλαντούχος Πολωνός συνθέτης Szymon Brzaska. Αν στον Τσερκάουι ασκούσαν ανέκαθεν γοητεία οι πολεμικές τέχνες, αυτή τη φορά έρχεται να εμβαθύνει στη βουδιστική παράδοση, που καταργεί τη δυτική αντιδιαστολή μεταξύ σώματος και νου.
Μπαλέτο της Εθνικής Οπερας του Παρισιού
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, 19,20/7. Ορφέας και Ευρυδίκη του Γκλουκ, χορογραφία Πίνα Μπάους.
Η χορογραφημένη όπερα (opra dans) Ορφέας και Ευρυδίκη της Πίνα Μπάους, αντιπροσωπευτική της πρώτης περιόδου της διάσημης επιγόνου του εκφραστικού χορού στη Γερμανία, δίνει σάρκα και οστά στο δραματικό τοπίο της όπερας του Γκλουκ, μέσα από μια σκηνοθεσία όπου χορός και τραγούδι συμβάλλουν ισότιμα σε ένα διάλογο που καλεί όλες τις αισθήσεις σε εγρήγορση.
Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Αθήνας
Χοροθέατρο Οκτάνα
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος παρουσιάζει τη νέα του παραγωγή «Blood on the dance floor». Μια ομάδα ερμηνευτών παρελαύνει μέσα σε έναν άδειο χώρο με μοναδικό χαρακτηριστικό του στοιχείο μια κηλίδα αίματος που απειλεί να κατακλύσει τα πάντα. Η μουσική είναι του Δημοσθένη Γρίβα.
Μην το χάσετε
Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας
Το φετινό Φεστιβάλ Καλαμάτας κλείνει με τους διάσημους Ιάπωνες Sankai Juku [Σάνκαϊ Τζούκου, 27/7, Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας], που υπό τις οδηγίες του ιδρυτή τους Ούσιο Αμαγκάτσου παρουσιάζουν την παράσταση μπούτο Utsushi, ένα απόσταγμα από τη χορογραφική δουλειά του Αμαγκάτσου των τελευταίων τριάντα χρόνων. Μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε.
Ιnfo
-Φεστιβάλ Αθηνών 1/6-31/7, τηλ. 210 3272000, www.greekfestival.gr Καλλιτεχνική διεύθυνση: Γιώργος Λούκος
-6ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Αθήνας (δήμου Αθηναίων), «Τεχνόπολις» Γκάζι (1-15/7, τηλ. 210 3235351-4. Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Μαργκώ Περδίκη
-14ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας (18-27/7), τηλ. 27210 83086. Καλλιτεχνική διεύθυνση: Βίκυ Μαραγκοπούλου.