ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
«Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων»
«Μικρό μου κοριτσάκι, αν νομίζεις ότι υπάρχει κάποιος που πραγματικά ξέρει ποιος είναι, αυταπατάτα… εεε… όχι… αυταπατατοσαλάτα… εεε… ούτε… α! το βρήκα: αυταπατάσαι». Οταν μιλάει η παράξενη κάμπια στο περίεργο Μυαλό της Αλίκης, τότε τα παιδιά προσπαθούν να καταλάβουν τι θέλει να πει ο. ..ποιητής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Λιούις Κάρολ που υπογράφει μία από τις πιο αγαπημένες και σουρεαλιστικές ιστορίες που γράφτηκαν ποτέ… Αυτή «η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», η παράσταση που είδαμε στην Παιδική Σκηνή «Κατίνα Παξινού» του Εθνικού Θεάτρου στο Rex της Πανεπιστημίου, μας άφησε με χλιαρά μάλλον συναισθήματα, ίσως γιατί είμαστε τόσο φαν, χρόνια τώρα, της ηρωίδας.
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΕΥΡΗΜΑ
Μπέρδεψε τους θεατές
Πρώτα όμως οι «μαμάδες» θα πρέπει να ξεχάσουμε τη δυσκολία επικοινωνίας στο ταμείο, με αποτέλεσμα να βρεθούμε από την 3η σειρά (που μας είχαν πει στο τηλέφωνο) στην 7η κι ας είχαμε πάει 45 λεπτά πριν από την προγραμματισμένη ώρα έναρξης. Οχι ότι κάνει διαφορά, αλλά δεν υπήρχε λόγος να δημιουργηθεί αναστάτωση για το τίποτα.
Οσο για το εύρημα του σκηνοθέτη (Βασίλης Μαυρογεωργίου) να «σπάσει» την Αλίκη σε τρία κομμάτια (μυαλό, καρδιά, σώμα), μάλλον προβλημάτισε και μπέρδεψε τους μικρότερους θεατές. Οι ερμηνείες τον ηθοποιών δουλεμένες, περιμέναμε όμως περισσότερα από τα σκηνικά (Μαγιού Τρικεριώτη)… Τα παιδιά ρωτούσαν: «πότε θα δούμε τη χώρα των θαυμάτων;»
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
Η κουνελότρυπα
Εκείνο που μας άρεσε ήταν το κίτρινο πρόγραμμα, ψυχεδελικό, χαρούμενο, ανατρεπτικό, με αποχρώσεις που θα θέλαμε να είχαμε δει και στη σκηνή. Με παιχνίδι για τρεις παίκτες (κίτρινο, κόκκινο, μπλε πιόνι) και αφετηρία την κουνελότρυπα. Η επιδέξια χαρτοκοπτική, απαραίτητη. Οι οδηγίες, σαν στίχοι από ένα ποίημα που δεν γράφτηκε ακόμη. «Βάζεις τα κλάματα, τα δάκρυά σου σχηματίζουν λίμνη».
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΗΤΑΝ LIVE Ή ΟΧΙ;
Αλίκη χωρίς μαλλιά, παγκόσμια πρώτη
Κάθε τόσο αναρωτιόμασταν αν όποιος καθόταν στο πιάνο, έπαιζε μουσική (Κώστας Γάκης) λάιβ στα αλήθεια. Στ πρόγραμμα διαβάζουμε ότι τέσσερις παίζουν, αλλά εμείς είδαμε και χέρια στον. ..αέρα. Οπως συνέβαινε παλιότερα στις ταινίες.
Από τις πιο εντυπωσιακές στιγμές της παράστασης, το σώμα της κάμπιας σε κίνηση με αρκετό χιούμορ. Στα παιδιά (μας) άρεσε ιδιαίτερα και η. ..μαϊμού. Και ο βατραχοϋπηρέτης, όπως και ο Γάτος του Τσεσάιρ. Θα θέλαμε μια λιγότερο σπασμωδική Δούκισσα, πιο ευρηματικά Τραπουλόχαρτα, μια πιο ευφάνταστη αρχή και τέλος. «Θα βγει πάλι η φαλακρή κυρία στο τέλος;», ακούστηκε μια φωνή λίγο πριν από το φινάλε. Αλίκη τώρα και χωρίς μαλλιά. Σε. ..παγκόσμια πρώτη.
ΤΑ ΤΡΙΑ… ΚΟΡΙΤΣΑΚΙΑ
Πειστικοί ρόλοι, αλλά…
Οσο για τις τρεις Αλίκες, Ευδοκία Κακιούζη (σώμα), Βασιλική Τρουφάκου (μυαλό), Λένα Παπαληγούρα (καρδιά), νιώσαμε σα να υπήρχε πρόβλημα στη διανομή, με αποτέλεσμα να μοιραστούν τρία ταλαντούχα κορίτσια τον ίδιο ρόλο. Και οι τρεις πειστικές, αν και λίγα παιδιά κατάλαβαν ότι το μικρό κορίτσι είχε χωριστεί σε τρία κοριτσάκια. Και δεν είναι ότι περιμένουμε πως μια παράσταση για παιδιά θα πρέπει να είναι υπεραπλουστευμένη. Αλλά η Αλίκη του Εθνικού απευθύνεται μάλλον σε μεγάλους. Σε μεγάλους που δεν αγάπησαν ποτέ την Αλίκη των Θαυμάτων. Αν έχεις δει το έργο εκτός συνόρων, με το «Drink me», «Eat me» και το ρολόι να καθορίζουν όλη την πλοκή, μια σπασμένη Αλίκη μπορεί μόνο να σε μελαγχολήσει.