Πραγματική ανακούφιση υπήρξε η απαλλαγή του κόσμου της όπερας από την καταδυνάστευση του μεγα-μυθεύματος των τριών και μόνο τενόρων. Κι αν λόγω του μάρκετινγκ ζημιώθηκαν δύο γενιές τραγουδιστών, σήμερα χαιρόμαστε πλήθος αξιόλογων εκπροσώπων του πιο σπάνιου τύπου φωνής: Αλβαρες, Φλόρες, Βάργκας, Κούρα, Βιγιασόν, Αλάνια, Ζάιφερτ, Χέπνερ είναι μονάχα ορισμένα από τα πιο διάσημα ονόματα που μεσουρανούν, ενώ ήδη στριμώχνονται από πίσω τους αρκετοί αξιόλογοι νεότεροι καλλιτέχνες.
Στις 15 Ιανουαρίου, στην Αίθουσα Φίλων της Μουσικής εμφανίστηκε ένας από τους πιο προβεβλημένους τενόρους, ο Βαυαρός Γιόνας Κάουφμαν. Η σταδιακή άνοδος (αντί της συνήθους εκτόξευσης) και η μακρά θητεία σε όπερες του Μότσαρτ τού επιτρέπουν σήμερα να παίρνει με επιτυχία ρίσκα σε ένα ευρύτατο φάσμα έργων. Στην Αθήνα ερμήνευσε δημοφιλείς άριες από το τρέχον ρεπερτόριό του. Εδωσε επίσης μία πρόγευση του «Λόενγκριν» που θα ερμηνεύσει σε λίγους μήνες στο Μόναχο και του χρόνου σε νέα παραγωγή στο Μπάιροϊτ. Αυτή υπήρξε και η επιτυχέστερη ερμηνεία της βραδιάς, καθώς δεν ήταν μόνον το ηχόχρωμα που ταίριαζε άριστα στον ρόλο, αλλά κυρίως το ύφος και η αισθητική του τραγουδιού του Κάουφμαν που άρμοζαν στη μουσική του Βάγκνερ. Αξιοποιήθηκαν με τον καλύτερο τρόπο οι χαμηλόφωνες φράσεις και το προσφιλές σε αυτόν έντονο παιχνίδι με τη δυναμική, που επιτρέπει στη σκούρα φωνή του τραγουδιστή να αποκτά φωτεινές όψεις.
Η βραδιά ξεκίνησε με άριες από ιταλικές όπερες. Εύλογα, ο Κάουφμαν δεν διαθέτει τη ρευστότητα της μελωδικής γραμμής και το επικοινωνιακό δώρο των τενόρων του Νότου. Το άριστα υπολογισμένο γωνιώδες τραγούδι δεν είναι ιδανικό για τον Ροντόλφο της «Μποέμ», όσο και αν οι ψηλές νότες αστράφτουν από σιγουριά και υγεία. Για την άρια του Καβαραντόσι από τη Γ΄ πράξη της «Τόσκας» ο Κάουφαν διαθέτει τα πάντα, εκτός από τη θέρμη της Μεσογείου. Στο σκοτεινό ηχόχρωμα της φωνής ταιριάζουν πολύ περισσότερο οι μελαγχολικοί ήρωες των γαλλικών έργων, όπως ο Βέρθερος και ο Ντον Ζοζέ της «Κάρμεν». Η εξαιρετικά μελετημένη απόδοση της άριας του τελευταίου αποτελεί τεκμήριο της επιτυχίας που γνωρίζει ο Κάουφμαν παγκοσμίως στον συγκεκριμένο ρόλο. Το δικαιολογημένο παραλήρημα του κοινού οδήγησε σε τέσσερα εκτός προγράμματος αποσπάσματα, που ολοκλήρωσαν τη θετική εικόνα. Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών πήρε το αίμα της πίσω για τον ανεπαρκή τρόπο με τον οποίο είχε συνοδεύσει τη Ρενέ Φλέμινγκ το προηγούμενο καλοκαίρι. Υπό τη διεύθυνση του Μίχαελ Γκίτλερ έως και τα κόρνα στο πρελούδιο από την Γ΄ Πράξη του «Λόενγκριν» ήσαν πειθαρχημένα.