H Ακρόπολη δεν πρέπει να κλείνει», επιμένουν πολλοί, άλλοι καλοπροαίρετα, ορισμένοι υποκριτικά. Ολοι, βέβαια, αναγνωρίζουν το δίκιο των απεργών που διεκδικούν την καταβολή των δεδουλευμένων μηνών, το δικαίωμα στην εργασία και την παύση της πολύχρονης εργασιακής ομηρίας. Μόνο που δεν τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα να «κλείνουν» ειδικά την Ακρόπολη. Δεν τους ενοχλεί, φαίνεται, να παραμένουν κλειστά μεγάλα και μικρά μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι ανά την επικράτεια, όχι μόνο λόγω της απεργίας, αλλά από τρομακτικές ελλείψεις σε προσωπικό, ελλείψεις που επιτάθηκαν με την απόλυση 3.000 συμβασιούχων, ψευδεπίγραφα «εποχικών», το 2008. Δεν τους πειράζει, μάλλον, που το ΥΠΠΟ συνεχίζει να καλύπτει τις πάγιες ανάγκες του με ανασφάλιστους εργαζομένους των 400 ευρώ, μέσω των προγραμμάτων STAGE. Δεν τους προβληματίζει που από μήνες οι συμβασιούχοι κινητοποιούνται, φωνάζουν, στέλνουν υπομνήματα, οργανώνουν χάπενινγκ, αναρτούν πανό σε εγκαίνια κ. λπ., χωρίς να εισακούονται. Δεν τους τρομάζει, ίσως, ότι οι υπηρεσίες του υπουργείου υπολειτουργούν, καταδικασμένες από μια πολιτική υποχρηματοδότησης, που θέτει σε κίνδυνο τα μνημεία και ταλαιπωρεί τους πολίτες. Αρκεί η Ακρόπολη να μένει ανοιχτή για τους τουρίστες και για να μη γίνεται διεθνώς ρεζίλι η χώρα! Αφέλεια ή υποκρισία; Πόσοι γνωρίζουν πως στην Ακρόπολη υπηρετούν 70 φύλακες, 21 μόνιμοι και οι υπόλοιποι συμβασιούχοι, εκ των οποίων οι 43 απλήρωτοι για τέταρτο συνεχόμενο μήνα (!); Πώς θα μείνει ανοιχτός ο χώρος όταν οι συμβασιούχοι απεργούν; Ή δεν τους αναγνωρίζεται ούτε αυτό το δικαίωμα; Μπορεί ο χώρος να ανοίξει αφύλακτος και ποιος θα αναλάβει μια τέτοια ευθύνη; Οχι, δεν «κλείνουν» οι απεργοί την Ακρόπολη, αλλά οι πολιτικές που ασκούνται από χρόνια επί των μνημείων και των εργαζομένων για την προστασία τους. Ούτε χάνουν το δίκιο τους οι εργαζόμενοι όταν αποφασίζουν συλλογικά πώς θα προβάλουν τα αιτήματά τους και θα πιέσουν για την επίλυσή τους. Οσοι «αστόχαστα» ρίχνουν το ανάθεμα στους εργαζομένους για το αποτέλεσμα μιας διαχρονικής και διακομματικής απαξίωσης της πολιτιστικής κληρονομιάς, ας ρίξουν μια ματιά πίσω από τη ραγισμένη βιτρίνα…
* Ο κ. Στάθης Γκότσης είναι ιστορικός – υπεύθυνος του Γραφείου Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων στο Βυζαντινό Μουσείο, μέλος της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης εργαζομένων στο ΥΠΠΟ.