ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. Σε μια χώρα που τα βιβλία του Ιρβιν Γιάλομ πουλιούνται σαν ζεστές τυρόπιτες είναι απορίας άξιον πώς το ψυχοθεραπευτικό τηλεοπτικό έπος «In Treatment» δεν έχει έρθει προς τα μέρη μας, στη ζώνη, δηλαδή, υψηλής θεαματικότητας κάποιου ελληνικού καναλιού.
Πιθανότατα τα υψηλόβαθμα στελέχη τους σκέφτονται και ξανασκέφτονται όσα απασχολούσαν τους συναδέλφους τους στο αμερικανικό συνδρομητικό δίκτυο ΗΒΟ, όταν εξέταζαν τις πιθανότητες επιτυχίας μιας σειράς που όλη της η δράση εξαντλείται στους τοίχους ενός ψυχοθεραπευτικού στούντιο. Μπορεί να έχει επιτυχία ένα τηλεοπτικό προϊόν με τόσο περιορισμένο καστ σε κάθε επεισόδιο (τον θεραπευτή και τον πελάτη του) και το οποίο αυτό που έχει να «πουλήσει» είναι ανθρώπινος πόνος, αδιέξοδα και προβλήματα;
Η Αλεσάντρα Στάνλεϊ υπενθυμίζει στο άρθρο της στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ότι οι άνθρωποι έχουμε την τάση να βρίσκουμε ευχαρίστηση στα βάσανα των άλλων, αλλά στην καλλιτεχνική, κατ’ αρχήν, επιτυχία του «In Treatment» (βραβεία και υποψηφιότητες στα ΕΜΜΥ και στις «Χρυσές Σφαίρες») αναγνωρίζουμε τα άλματα που έχει κάνει η τηλεόραση την πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα. Αλλά και την εντατική εκπαίδευση ενός νέου τηλεοπτικού κοινού που είναι έτοιμο να πληρώσει για να καταδυθεί στην προσωπική κόλαση έξι διαφορετικών ανθρώπων τους οποίους συναντά ο ψυχοθεραπευτής Πολ Γουέστον (τον υποδύεται ο Γκάμπριελ Μπερν). Σίγουρα υπάρχει κάτι ηδονοβλεπτικό σ’ αυτό το «κρυφοκοίταγμα» πίσω από την πόρτα του καλόγουστου γραφείου σε κάποιο προάστιο του Μέριλαντ, όπου διαδραματίζεται ο πρώτος κύκλος της σειράς και ο οποίος διατίθεται ως «Μαθήματα Ψυχολογίας» στην εγχώρια αγορά και με ελληνικούς υπότιτλους από την Audiovisual. Η ψευδαίσθηση ότι είσαι ευπρόσδεκτος σε έναν αυστηρά ιδιωτικό χώρο αυξάνει την αδρεναλίνη και εξισορροπεί το ισοζύγιο πλοκής που όσο να ‘ναι δεν θυμίζει πολύ Ιντιάνα Τζόοουνς.
Το «In Treatment» έχει τις ρίζες του στην ισραηλινή τηλεόραση. Ολόκληρος ο πρώτος κύκλος έχει προκύψει σχεδόν λέξη προς λέξη από τη μεταφορά της σειράς «Βetipul». Κάθε επεισόδιο είναι και μια συνεδρία με έναν από τους πέντε πελάτες του κ. Γουέστον, ανάμεσά τους κι ένα ζευγάρι σε κρίση. Την τελευταία ημέρα, την Παρασκευή, ο γιατρός βλέπει την επόπτριά του (Νταϊάν Γουίστ). Είναι η ώρα που ο «γιατρός» μεταμορφώνεται σε «ασθενή», ένα ωραίο εύρημα, καθώς η αυθεντία των προηγούμενων ημερών «εξανθρωπίζεται», δίνει τη θέση της σ’ έναν εξίσου ευάλωτο άνθρωπο που παλεύει με τους δικούς του δαίμονες.
Αυτήν τη στιγμή στην Αμερική προβάλλεται ο δεύτερος κύκλος, που κάποιος θα μπορούσε να παρακολουθήσει κάλλιστα από την αρχή. Ο Πολ Γουέστον έχει μεταφέρει το γραφείο του στη Νέα Υόρκη και οι πελάτες είναι εντελώς καινούργιοι. Μερικοί αφοσιωμένοι θεατές του πρώτου κύκλου εξοργίστηκαν. Μα τι απέγιναν οι αγαπημένοι τους «ασθενείς»; Τελικά έχουν δίκιο οι ψυχοθεραπευτές: κάθε απώλεια είναι μια πρόβα θανάτου.