Ενα εξαιρετικό δείγμα χολιγουντιανής κομεντί είναι το «Βίκτωρ Βικτώρια» που προβάλλεται σε επανέκδοση αυτή την εβδομάδα (αποκλειστικά στην «Αθηναία»). Ο Μπλέικ Εντουαρντς, από τους μεγάλους μάστορες της εξωφρενικής κωμωδίας, με σημαντικά δείγματα τη σειρά του «Ροζ Πάνθηρα», το «Τι έκανες στον πόλεμο μπαμπά» και το «Πάρτι», συνδυάζει τις κωμικές καταστάσεις με τη ρομαντική διάθεση και δίνει κεντρικό ρόλο στη μουσική του Χένρι Μανσίνι και στο μουσικό και χορευτικό ταλέντο της πρωταγωνίστριας και συζύγου του, Τζούλι Αντριους.
Το «Βίκτωρ Βικτώρια» που γυρίστηκε το 1982, ήταν ένα σχέδιο σε εξέλιξη για αρκετά χρόνια. Εθεωρείτο όμως πολύ τολμηρό, ενώ περαιτέρω καθυστέρηση προκάλεσε ο θάνατος του Πίτερ Σέλερς, ο οποίος επρόκειτο να συμπρωταγωνιστήσει με την Τζούλι Αντριους.
Τελικά οι επιφυλάξεις διαψεύστηκαν, καθώς η ταινία υπήρξε τεράστια επιτυχία και στη συνέχεια μεταφέρθηκε και στο θέατρο με απανωτά ανεβάσματα. Πότε με πρωταγωνίστρια την Τζούλι Αντριους, πότε με τη Λάιζα Μινέλι και στο πιο πρόσφατο ανέβασμα με τη Ράκελ Γουέλς. Ανέβηκε και στην Ελλάδα με τη Μιμή Ντενίση.
Βασισμένο σε μια γερμανική ταινία του 1933, το «Βίκτωρ Βικτώρια» είναι ένα παιχνίδι των φύλων και του έρωτα, διανθισμένο με υπέροχα μουσικά νούμερα γεμάτα χιούμορ.
Στο Παρίσι του Μεσοπολέμου, μια πεινασμένη σοπράνο, η Βικτώρια, γνωρίζει τον Τόντι, έναν ολοφάνερα γκέι άνθρωπο του θεάματος. Εκείνος την πείθει να υποδυθεί τον άντρα που μιμείται γυναίκες και ενώ το σχέδιο πετυχαίνει και η Βικτώρια ως Βίκτωρ γίνεται πρώτο όνομα στην παρισινή νύχτα, η κατάσταση θα μπερδευτεί όταν ερωτευτεί τον Κινγκ Μαρσάν, έναν Αμερικανό γκάνγκστερ, ο οποίος βρίσκεται στο Παρίσι με τη χαζή ξανθιά ερωμένη του.
Οι κωμικές καταστάσεις υποστηρίζονται εξαιρετικά από το ιδανικό καστ. Η Τζούλι Αντριους έχει όλο το ταλέντο να παίξει, να τραγουδήσει και να χορέψει μοναδικά, ο Ρόμπερτ Πρέστον ανατρέπει την αρρενωπή του εικόνα στον ρόλο του Τόντι, ο Τζέιμς Γκάρνερ είναι καλός και ως κωμικός και ως ρομαντικός παρτενέρ και η Λέσλι Αν Γουόρεν ξεκαρδιστική. Η ταινία στην απονομή των Οσκαρ του 1983 κέρδισε το βραβείο μουσικής, ενώ διεκδίκησε άλλα έξι, για την Αντριους, τον Πρέστον, τη Γουόρεν, το σενάριο, την καλλιτεχική διεύθυνση και τα κοστούμια.