Ενα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της Λιέγης ανοίγει σήμερα με τα επίσημα εγκαίνια του ανακαινισμένου σιδηροδρομικού σταθμού «Guillemins». Το μεγάλο αυτό βιομηχανικό κέντρο του γαλλόφωνου Βελγίου στέλνει τις τελευταίες ημέρες το δικό του μήνυμα για τον 21ο αιώνα μέσα από τις εντυπωσιακές φωτογραφίες του νέου κελύφους που σχεδίασε ο Ισπανός αρχιτέκτονας Σαντιάγο Καλατράβα. Τα χαρακτηριστικά τόξα του κάνουν ξανά τον γύρο του κόσμου, επανασυστήνοντας αυτή τη φορά την άτυπη πρωτεύουσα της Βαλλονίας σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Δεν είναι μόνο θέμα εντυπώσεων. Η Λιέγη έχει επενδύσει επί της ουσίας στο μεγάλο αυτό έργο που έρχεται να μας υπενθυμίσει τη δύναμη της αρχιτεκτονικής και των σιδηροδρόμων υψηλής ταχύτητας στην Ευρώπη του 2009. Η ανάλαφρη κατασκευή στην αναγνωρίσιμη, σχεδιαστική παράδοση του Ισπανού αρχιτέκτονα επιστρατεύτηκε για να ενισχύσει με τεχνολογικούς και αισθητικούς όρους το άνοιγμα της Λιέγης στα τρένα υψηλής ταχύτητας (ΤGV).
Κι όπως φαίνεται το πέτυχε. Ο Τζόναθαν Γκλάνσεϊ από τον «Γκάρντιαν» υποδέχεται το νέο απόκτημα της Λιέγης με διθυραμβικά σχόλια. «Ο νέος σταθμός της Λιέγης, ένα εισιτήριο για το μέλλον. Επιβλητικός και τολμηρός, από μόνος του ένας προορισμός, το μέλλον του σιδηροδρομικού ταξιδιού». Αντικρίζοντας τόσο επαινετικά σχόλια από έναν κριτικό αρχιτεκτονικής που ήταν λιγότερο ενθουσιώδης όταν άνοιγε ξανά ο σταθμός St Pancras, το κόσμημα του βικτωριανού Λονδίνου, οι άνθρωποι του «Guillemins» έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται δικαιωμένοι. Το σχέδιο της ανάπλασης χρονολογείται από το 1996, μικρή παρηγοριά για όσους Ελληνες αισθάνονται παρηγοριά με την αδιανόητη για προηγμένο ευρωπαϊκό κράτος καθυστέρηση των σιδηροδρομικών μας υποδομών.
Οι Βέλγοι στράφηκαν στον Σαντιάγο Καλατράβα γιατί ο Ισπανός έχει κάνει «όνομα» σχεδιάζοντας ή ανακατασκευάζοντας μεγάλους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Τα πρώτα του έργα, ή αν θέλετε οι πρώτες του επιτυχίες, προήλθαν από τον κόσμο των τρένων. Ο σταθμός Stadelhofen της Ζυρίχης είχε κάνει πολύ μεγάλη αίσθηση το 1990 με τις ελκυστικές του καμπύλες να αναδύονται πάνω από τον δρόμο. Λίγα χρόνια μετά εδραίωσε τη φήμη του χαρίζοντας στη Λυών το νέο της σύγχρονο τοπόσημο. Τότε σταθμός Σατολά, σήμερα «Σεντ-Εξιπερί», προς τιμήν του εμβληματικού συγγραφέα του «Μικρού Πρίγκιπα», αυτό το τεράστιο ιπτάμενο πουλί από γυαλί και τσιμέντο έμελλε να γίνει ένα από τα αρχιτεκτονικά highlights της δεκαετίας του ’90. Ταυτόχρονα έκανε τη Λυών συνώνυμη της τεχνολογικής (και αρχιτεκτονικής) πρωτοπορίας, αφού το ταξίδι Παρίσι-Λυών ήταν μία από τις πρώτες διαδρομές με τρένα υψηλής ταχύτητας. Ακολούθησε ο κεντρικός σταθμός του Πόρτο (Gare do Oriente), μία από τις πρώτες εφαρμογές των τοξοειδών κατασκευών του. Με τη Λιέγη πιθανότατα να κλείνει ένας κύκλος για τον Σαντιάγο Καλατράβα. Αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Λιέγη επιβιβάστηκε για τα καλά στους συρμούς του μέλλοντος.