Ζιβερνι
εκθεση
Μusee des impressionismes
www.museedesimpressionismesgiverny.com
«Joan Mitchel». Το «Μουσείο των ιμπρεσιονισμών» στο Ζιβερνί, την κωμόπολη κοντά στο Παρίσι, η οποία έγινε ευρύτερα γνωστή χάρη στον Κλοντ Μονέ (ο ζωγράφος πέρασε εκεί τα τελευταία χρόνια της ζωής του) παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στην Τζόαν Μίτσελ (1926-1992). Η Αμερικανίδα ζωγράφος έζησε για μεγάλο διάστημα στην περιοχή αυτή της Νορμανδίας και ήταν μεγάλη θαυμάστρια του Μονέ, αν και, όπως έλεγε, αυτός δεν ήταν λόγος να συγκρίνουν τα έργα της -συνδεμένα με το κίνημα του αφηρημένου εξπρεσιονισμού- με τους όψιμους πίνακες του μεγάλου ιμπρεσιονιστή. Υπάρχουν, ωστόσο, ομοιότητες ανάμεσα στους δύο καλλιτέχνες, που γίνονται εμφανείς στην έκθεση. Σε αντίθεση με άλλους εκπροσώπους του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, η Μίτσελ αντλούσε έμπνευση από τη Φύση και ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για το παιχνίδι των χρωμάτων και του φωτός. Στην έκθεση παρουσιάζονται 20 μεγάλου μεγέθους έργα της, ανάμεσά τους δίπτυχα και τρίπτυχα. Εως τις 31 Οκτωβρίου.
Λονδινο
Θεατρο
Lyric Hammersmith
Lyric.co.uk
«Punk Rock». Το έργο του Σάιμον Στίβενς, στο οποίο ο συγγραφέας αγγίζει το πρόβλημα της βίας σε ένα βρετανικό λύκειο, φαίνεται να ανταποκρίνεται σε πραγματικά περιστατικά φονικής βίας σε σχολεία των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Ωστόσο, το πραγματικό θέμα του είναι η αρρώστια του φόβου και του άγχους που απλώνεται σαν ίωση ανάμεσα στους εφήβους. Η παράσταση, σκηνοθετημένη από τη Σάρα Φράνκομ, έχει εγκωμιαστεί από τους κριτικούς, που τονίζουν τη ρεαλιστική ακρίβεια του έργου και την πειστικότητα των νεαρών ερμηνευτών (Τομ Στάριτζ, Χένρι Λόιντ Χιουζ, Τζέσικα Ρέιν). Ως τις 26 Σεπτεμβρίου.
Μονακο
Εκθεση
Villa Sauber
τηλ. 00377-9999-3000
«Etonne-moi! Serge Diaghilev et les Ballets Russes». Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Σέργιος Ντιαγκίλεφ επιχείρησε να προωθήσει τη ρωσική τέχνη στη Δύση. Οργάνωσε εκθέσεις και συναυλίες στο Παρίσι, προτού ιδρύσει, το 1909, τα περίφημα Ballets Russes. Επί είκοσι χρόνια, ο δαιμόνιος ιμπρεσάριος κατάφερε να εξασφαλίσει τη συνεργασία στα «Ρωσικά μπαλέτα» πολλών εκ των επιφανέστερων καλλιτεχνών της εποχής: Πικάσο, Μπανκστ, Ντε Κίρικο, Ματίς, Μπρακ, Λαριόνοφ, Γκοντσάροβα, Σόνια Ντελονέ, στα σκηνικά και στα κοστούμια. Νιζίνσκι, Μασίν, Μπαλανσίν, Καρσάβινα, Τρεφίλοβα στον χορό και τις χορογραφίες. Στη μουσική, συνεργάστηκε με τους Μουσόργκσκι, Στραβίνσκι, Ντεμπισί, Ρίμσκι-Κόρσακοφ, Προκόφιεφ, Σατί, Πουλένκ. Το Μονακό υποδέχτηκε τα Ballets Russes το 1911 και τους προσέφερε μόνιμη έδρα. Σήμερα, γιορτάζει την εκατονταετηρίδα τους με μια μεγάλη έκθεση (φωτογραφίες, κοστούμια, παρτιτούρες, φιλμ κ.λπ.), που θα διαρκέσει ώς τις 27 Σεπτεμβρίου.
Νεα Υορκη
Θεατρο
Βroadhurst Theater
www.broadhurrsttheater.net
«Hamlet». Επειτα από την άκρως επιτυχημένη σειρά παραστάσεων στο Λονδίνο, η παραγωγή του θεατρικού οργανισμού Donmar Warehouse, σε σκηνοθεσία του Μάικλ Γκραντέιτζ, μεταφέρθηκε στο Μπροντγουέι. Στον ρόλο του Αμλετ, ο Αγγλος κινηματογραφικός σταρ Τζουντ Λο δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία, που έχει αποσπάσει τους επαίνους της κριτικής. Είναι η πρώτη επιστροφή του Λο στο Μπροντγουέι μετά την ερμηνεία του το 1995 στο έργο του Κοκτό «Οι τρομεροί γονείς», για την οποία κέρδισε μια υποψηφιότητα για βραβείο Τόνι. Εως τις 6 Δεκεμβρίου.
Νικαια
Εκθεση
Τheatre de la Photographie de l’ Image
www.tpi-nice.org
«Andre Kertesz: Le double d’ une vie». Η έκθεση παρουσιάζει 100 εικόνες του Αντρέ Κερτές (1894-1985), ενός από τους πιο επινοητικούς και πρωτότυπους φωτογράφους του 20ού αιώνα. Παρακολουθώντας τη συνολική διαδρομή του Ούγγρου φωτογράφου, η έκθεση είναι χωρισμένη σε τέσσερις περιόδους και τόπους: Ουγγαρία (1894-1925), Γαλλία (1925-1936), ΗΠΑ (1936-1962), και τη «διεθνή» περίοδο (1963-1985). Στόχος της έκθεσης, να αναδείξει το προσωπικό στυλ του Κερτές, την ικανότητά του να δίνει σε ρεαλιστικές, μοντέρνες συνθέσεις μια ατμόσφαιρα μυστηρίου (εδώ η φωτογραφία «Στο σπίτι του Μοντριάν», 1926). Ως τις 29 Νοεμβρίου.
Παρισι
Φεστιβαλ
Festival d’ Αutomne
www.festival-automne.com
Το τρίμηνο φθινοπωρινό φεστιβάλ στο Παρίσι περιλαμβάνει φέτος στο πρόγραμμά του μια πλειάδα εκδηλώσεων σε όλα τα πεδία της καλλιτεχνικής δημιουργίας – θέατρο, εικαστικά, μουσική, χορό, κινηματογράφο. Ανάμεσα στους συμμετέχοντες, o Ελβετοαμερικανός καλλιτέχνης Ούγκο Ροντινόνε εκθέτει δύο δημιουργίες του, το σύνολο γλυπτών «Sunrise East» και την εγκατάσταση «How does it feel?». Ο Ζαν-Ζακ Λεμπέλ παρουσιάζει την έκθεση «Soulevements», ο Ουίλιαμ Κέντριτζ το έργο «Ο Βόιτσεκ στο Χάιβελντ» (ο ήρωας του Μπύχνερ στο Γιοχάνεσμπουργκ), παράσταση που συνδυάζει ηθοποιούς, μαριονέτες και βίντεο, ο Χάινερ Γκέμπελς το μουσικό θέαμα «I went to the house but did not enter» και ο Μιχαήλ Μαρμαρινός το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη «Πεθαίνω σαν χώρα». Παρουσιάζεται, επίσης, η τελευταία χορογραφία του Μερς Κάνινγκαμ «Nearly Ninety», καθώς και η «Ισμήνη» του Γιάννη Ρίτσου σε μουσική του Γιώργου Απέργη, σκηνοθεσία του Ενρίκο Μπανιόλι και με ερμηνεύτρια τη Μαριάν Πουσέρ. Το φεστιβάλ θα διαρκέσει ώς τις 13 Δεκεμβρίου.
Θεατρο
L’ Odeon, Theatre de l’ Europe
www.theatre-odeon.fr
«Philoctete». Κορυφαία μορφή του γαλλικού θεάτρου, ο Λοράν Τερζιέφ έγινε γνωστός στο διεθνές κοινό από τις κινηματογραφικές εμφανίσεις του, αρχίζοντας από τον γοητευτικό «άγγελο εξολοθρευτή» στους «Ζαβολιάρηδες» του Μαρσέλ Καρνέ και συνεχίζοντας με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ταινίες του Κλοντ Οτάν-Λαρά, του Μπουνιουέλ, του Παζολίνι. Η τόσο σαγηνευτική ομορφιά των νεανικών του χρόνων χάθηκε γρήγορα, το ίδιο και η κινηματογραφική του λάμψη, ωστόσο ο Τερζιέφ ακολούθησε μια λαμπρή καριέρα στο θέατρο ως πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης. Τώρα ετοιμάζεται για την πρεμιέρα του «Φιλοκτήτη», που θα δοθεί στις 24 Σεπτεμβρίου. Ερμηνεύει τον βασανισμένο ήρωα της σοφόκλειας τραγωδίας, η οποία παρουσιάζεται σε διασκευή του ποιητή Ζαν-Πιερ Σιμεόν και σκηνοθεσία του Κριστιάν Σιαρετί. Εως τις 18 Οκτωβρίου.
Η Πάουλα Ρέγκο και οι ιστορίες της
Η Πάουλα Ρέγκο συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους εν ζωή καλλιτέχνες, έχοντας επινοήσει ένα προσωπικό εικαστικό ιδίωμα που είναι ταυτόχρονα άγρια ρεαλιστικό και γεμάτο φαντασία (εδώ «Ο χορός», 1988). Στη διάρκεια της μακρόχρονης σταδιοδρομίας της αγνόησε όλους τους μεταπολεμικούς καλλιτεχνικούς συρμούς (μινιμαλισμό, ποπ αρτ, εννοιολογική τέχνη) για να επιμείνει σε μια γοητευτική αφηγηματική ζωγραφική, στηριγμένη σε παιδικές αναμνήσεις, λογοτεχνικές αναφορές, κοινωνικά ερεθίσματα. Η Πορτογαλίδα ζωγράφος, που έχει εγκατασταθεί εδώ και χρόνια στο Λονδίνο, παραβρέθηκε προχθές στα εγκαίνια, στην πατρίδα της, ενός μουσείου αφιερωμένου στο έργο της. Το νέο μουσείο, η Casa das Historias Paula Rego, βρίσκεται στην παραλιακή πόλη Κασκάις, κοντά στη Λισσαβώνα, όπου η Ρέγκο πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Η λειτουργία του εγκαινιάστηκε με μια έκθεση πρόσφατων και παλαιότερων έργων της 74χρονης ζωγράφου, η οποία συνεχίζει με αμείωτο ζήλο την καλλιτεχνική της δραστηριότητα.