Ενας καινούργιος, ανοιχτός χώρος της Αθήνας είναι η Πλατεία Περσεφόνης στο Γκάζι, εκεί όπου βρίσκεται ο σταθμός μετρό του Κεραμεικού. Αποκαλύφθηκε πριν από λίγες μέρες και δεν έχει κανείς λόγο να μην χαίρεται. Βγαίνοντας από το μετρό, με κατεύθυνση την οδό Πειραιώς, πίσω από μικροπωλητές χειροτεχνημάτων και indie κοσμημάτων, αρχίζει η νέα αθηναϊκή πλατεία. Διακριτικά, αλλά με σαφήνεια, μία μαρμάρινη πλάκα μάς δηλώνει τη «νέα γη». Δημιουργήθηκε, μας πληροφορεί η μαρμάρινη πλάκα, επί δημαρχίας Νικήτα Κακλαμάνη, τον Σεπτέμβριο του 2009. Ετσι, για την Ιστορία.
Καμία αντίρρηση. Απλώς σκέφτεται κανείς πόσες πλάκες ιστορικής υπόμνησης θα έπρεπε να είχε στήσει ο Δήμος Αθηναίων σε ιστορικά κτίρια της πόλης, αλλά δεν το έπραξε. Οι δήμαρχοι των Αθηναίων, πάντως, ενώ είναι ουραγοί στη σηματοδότηση της ιστορικής μνήμης της πρωτεύουσας, δεν παραλείπουν ποτέ να αναγράφουν το όνομά τους σε βάθρα και πλάκες. Είναι ένα ταλέντο.
Πίσω, όμως, στη νέα πλατεία στο Γκάζι, που μας περιμένει για εξερεύνηση. Είναι μεγάλη και έχει διαμορφωμένες διαδρομές, αλλά όπως σχολίασε ο «συνήγορος του διαβόλου» που ήταν δίπλα μου, έχει κάτι το αφόρητα επαρχιακό. Να είναι οι φοίνικες, τα βραχάκια πάνω στο γκαζόν, τα παρτέρια με γείσο από τσιμέντο που αποπνέουν έναν αέρα «πρετ-α-πορτέ»; Να είναι η αίσθηση ή η υποψία ότι μία μέθοδος φασόν, με τα ίδια φυτά και την ίδια κηποτεχνική αντίληψη (όποια είναι αυτή), σαρώνει και υπερψηφίζεται να αναλάβει έργα στην πρωτεύουσα;
Θα περίμενε κανείς ότι η διαμόρφωση μιας νέας πλατείας της Αθήνας σε ένα σημείο που σφύζει από ζωή, στο Γκάζι, θα προκαλούσε πολλή σκέψη, ακόμη και αρχιτεκτονικό διαγωνισμό. Θα περίμενε κανείς, ακόμη και αν παρέμενε το σχέδιο σε πιο ταπεινές μεθόδους, να επικρατούσε η κοινή λογική που λέει ότι αυτό που χρειάζεται η Αθήνα στους πράσινους χώρους είναι δέντρα της Αττικής που να κάνουν σκιά και να προστατεύουν τους διαβάτες το καλοκαίρι από το λιοπύρι.
Εναν αττικό κήπο, αυτό θα ήθελα να δω στη νέα πλατεία Περσεφόνης, και όχι φοίνικες, γκαζόν, βραχάκια και τοιχία από τσιμέντο. Θετικό το ότι ο χώρος έγινε πλατεία με νέο πράσινο, αρνητικό, όμως, το ότι εκεί απουσιάζει η φαντασία.