ΣΥΝΕΔΡΙΟ. Ο απόηχος της επετείου των 30 χρόνων του ICAM, της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Μουσείων Αρχιτεκτονικής, που γιορτάστηκε στο Ελσίνκι, φέρνει μηνύματα που απασχολούν τους ερευνητές αρχιτέκτονες σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ηταν κοινή πεποίθηση ότι φέτος η έρευνα γύρω από την αρχιτεκτονική κλιμακώνεται και οδηγείται σε νέα μονοπάτια. Οπως μεταφέρουν από το Ελσίνκι, οι καθηγητές Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη (ΕΜΠ) και Γιώργος Πανέτσος (Παν. Πατρών), ο σημαντικός αριθμός ανακοινώσεων και συζητήσεων στρογγυλής τραπέζης αποτύπωσε συνοπτικά δύο κορυφαία σημεία προβληματισμού. Το ένα αφoρά την εμπορική αξία των αρχιτεκτονικών σχεδίων, που πριν από 20-25 χρόνια άρχισαν να πωλούνται και να αγοράζονται (μεταξύ άλλων και από ιδρύματα-μέλη του ICAM) ως έργα τέχνης. «Υπήρξε ομοφωνία ότι η εμπορική αξία των νεότερων αρχιτεκτονικών σχεδίων είναι μικρή στην ελεύθερη αγορά εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Το γεγονός αυτό ενισχύει την ουσιαστική αξία τους ως τεκμηρίων που αξίζει να διατηρηθούν όχι λόγω της οικονομικής αλλά λόγω της αρχιτεκτονικής, ιστορικής και πολιτισμικής αξίας τους».
Το άλλο σημείο αφορά την υστεροφημία των αρχιτεκτόνων, αλλά και των πελατών τους.
«Υπήρξε ομοφωνία στο ότι η ιστορία της αρχιτεκτονικής στο μέλλον θα περιλάβει κυρίως όσους μπορέσουν να διασώσουν το έργο τους ως μέρος ευρύτερων αρχιτεκτονικών αρχείων, που θα το διαφυλάξουν με μορφή σχεδίων, εικόνων, κ.λπ.
Το δεδομένο αυτό θα επαναπροσδιορίσει τη δομή και λειτουργία αρχιτεκτονικών μουσείων που οφείλουν να δώσουν ιδιαίτερη βαρύτητα στη δημιουργία αρχείων, τη συλλογή τεκμηρίων και το άνοιγμα στην έρευνα».
Αν και η Ελλάδα είναι ουραγός σε ό,τι αφορά τους δημόσιους θεσμούς προώθησης και αξιοποίησης της αρχιτεκτονικής, εκπροσωπείται επαξίως από τα Αρχεία Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής (ANA) του Μουσείου Μπενάκη. Εκεί, διαφυλάσσονται σπάνια αρχεία Ελλήνων αρχιτεκτόνων, ανοικτά στους ερευνητές. Τα ΑΝΑ έγιναν δεκτά ως μέλος του ICAM λίγο μόλις χρόνο μετά την ίδρυσή τους, το 1995, ενώ το 2006 φιλοξένησαν το 13ο Διεθνές Συνέδριο του ICAM στην Αθήνα.