Λονδiνο
Εκθeσεις
Βritish Museum
www.britishmuseum.org
«Moctezuma: Aztec Ruler». Η τελευταία από τις εκθέσεις του Βρετανικού Μουσείου με θέμα την εξερεύνηση μεγάλων αυτοκρατοριών του παρελθόντος μέσα από την εστίαση σε μια ηγετική φυσιογνωμία τους, ανατρέχει στην 18χρονη βασιλεία του τελευταίου Αζτέκου ηγεμόνα (1502-20) πριν από την άφιξη των Ισπανών «κονκισταδόρες». Αφηγείται την ιστορία του Μοκτεζούμα και της τεράστιας αυτοκρατορίας του με τη βοήθεια εκθεμάτων ιδιαίτερης σημασίας για τον πολιτισμό των Αζτέκων -μάσκες, αγαλματίδια, κοσμήματα, σαρκοφάγοι, όπλα και πανοπλίες, λατρευτικά αντικείμενα- καθώς και έργα που απεικονίζουν τους Αζτέκους και το Μεξικό από τη σκοπιά των κατακτητών (εδώ ο Μοκτεζούμα ζωγραφισμένος από τον Αντόνιο Ροντρίγκες). Τα εκθέματα προέρχονται από διάφορα μουσεία, ανάμεσά τους το Μουσείο Ανθρωπολογίας της Πόλης του Μεξικού. Ως τις 24 Φεβρουαρίου.
Τate Gallery
www.tate.org.uk
«Turner and the Masters». Αλλη μια έκθεση που συνδέει καλλιτέχνες διαφορετικής εποχής και τεχνοτροπίας προσφέροντας το δέλεαρ της καλλιτεχνικής ποικιλίας, το αφιέρωμα «Ο Τέρνερ και οι Δάσκαλοι» ανιχνεύει την ανταπόκριση του κορυφαίου Αγγλου ζωγράφου του 19ου αιώνα στα ερεθίσματα που δέχτηκε από το έργο μεγάλων ζωγράφων του παρελθόντος όσο και συγκαιρινών του. Εξοχος τοπιογράφος, ο Τέρνερ κινήθηκε ανάμεσα στον ρομαντισμό και τον νατουραλισμό, δίνοντας λυρικές, δραματικές προεκτάσεις στο φως και το χρώμα και φτάνοντας ώς τις παρυφές της ιμπρεσιονιστικής τεχνοτροπίας. Η έκθεση αναδεικνύει τη συγγένεια και τις αντιθέσεις του με πολλούς ομοτέχνους του, παρουσιάζοντας έργα του μαζί με έργα του Τισιανού, του Ρέμπραντ, του Καναλέτο, του Ρούμπενς, καθώς και του μεγάλου ανταγωνιστή του, του Κόνσταμπλ. Εως τις 31 Ιανουαρίου.
Θεατρο
Τrafalgar Studios
www.trafalgar-studios.co.uk
«Othelo». Η τραγωδία του Σαίξπηρ με καμβά τον έρωτα, τη ζήλια, το μίσος και τον ρατσισμό, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του Μπάρι Ράτερ σε μια παραγωγή του θεατρικού οργανισμού Νόρθερν Μπροντσάιντς. Στο ρόλο του Μαυριτανού, ο αφρικανικής καταγωγής Αγγλος ηθοποιός Λένι Χένρι δίνει μια ερμηνεία που όπως έγραψαν οι κριτικοί, διακρίνεται από διαύγεια, μέτρο και στιβαρή αξιοπρέπεια. Επιβλητικός αλλά και λίγο υπερβολικός στο ρόλο του κακόβουλου Ιάγου ο Κόνραντ Νέλσον, ενώ τη Δυσδεμόνα ερμηνεύει συγκινητικά η Τζέσικα Χάρις. Ως τις 12 Δεκεμβρίου.
Μαδρiτη
Εκθεση
Fundacion Telefonica
www.fundacion-telefonica.com
«Oscar Niemeyer». Η έκθεση είναι αφιερωμένη στο έργο του μεγάλου Βραζιλιανού αρχιτέκτονα, ο οποίος κλείνει φέτος αισίως τα 102 χρόνια του. Η μακρόχρονη σταδιοδρομία του, που έχει τη σφραγίδα των πολιτικών ανησυχιών του και μιας σπάνιας ανθρώπινης γενναιοδωρίας, έχει αφήσει ορόσημα σε πολλές πόλεις της πατρίδας του και όλου του κόσμου – στο Σάο Πάολο και το Ρίο ντε Τζανέιρο, στο Παρίσι (η έδρα του γαλλικού ΚΚ) και στη Νέα Υόρκη (η έδρα του ΟΗΕ), στην πρωτεύουσα Μπραζίλια που κτίστηκε εξαρχής με δικά του σχέδια. Η έκθεση περιλαμβάνει μια πλειάδα από μακέτες, σχέδια, σκίτσα και φωτογραφίες, ενώ προβάλλεται επίσης μια ταινία για το έργο του. Εως τις 22 Νοεμβρίου.
Παρiσι
Φεστιβαλ
Festival d’ Αutomne
www.festival-automne.com
Το τρίμηνο φθινοπωρινό φεστιβάλ στο Παρίσι περιλαμβάνει φέτος στο πρόγραμμά του μια πλειάδα εκδηλώσεων σε όλα τα πεδία της καλλιτεχνικής δημιουργίας – θέατρο, εικαστικά, μουσική, χορό, κινηματογράφο. Ανάμεσα στους συμμετέχοντες, o Ελβετο-Αμερικανός καλλιτέχνης Ούγκο Ροντινόνε εκθέτει δύο δημιουργίες του, το σύνολο γλυπτών Sunrise East και την εγκατάσταση «How does it feel?». Ο Ζαν-Ζακ Λεμπέλ παρουσιάζει την έκθεση «Soulevements», ο Ουίλιαμ Κέντριτζ το έργο «Ο Βόιτσεκ στο Χάιβελντ» (ο ήρωας του Μπίχνερ στο Γιοχάνεσμπουργκ), παράσταση που συνδυάζει ηθοποιούς, μαριονέτες και βίντεο, ο Χάινερ Γκέμπελς το μουσικό θέαμα «I went to the house but did not enter» και ο Μιχαήλ Μαρμαρινός το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη «Πεθαίνω σαν χώρα». Παρουσιάζεται επίσης η τελευταία χορογραφία του Μερς Κάνινγκαμ «Nearly Ninety», καθώς και η «Ισμήνη» του Γιάννη Ρίτσου σε μουσική του Γιώργου Απέργη, σκηνοθεσία του Ενρίκο Μπανιόλι και με ερμηνεύτρια την Μαριάν Πουσέρ. Το φεστιβάλ θα διαρκέσει ώς τις 13 Δεκεμβρίου.
Εκθεση
Galerie Ρerrotin
www.galerieperrotin.com
«Ο Τακάσι Μουρακάμι ζωγραφίζει αυτοπροσωπογραφίες». Ο 47χρονος Τακάσι Μουρακάμι είναι κάτι σαν Αντι Γουόρχολ της Ιαπωνίας. Στο ατελιέ του στο Τόκιο πάνω από 100 νεαροί μαθητευόμενοι τον βοηθούν να κάνει πίνακες, γλυπτά και φιλμ κινουμένων σχεδίων εμπνευσμένα από την ιαπωνική λαϊκή κουλτούρα, ιδιαίτερα τα «μάνγκα». Στην έκθεση της γκαλερί Περοτέν παρουσιάζονται 14 έργα ζωγραφικής (ανάμεσά τους τρεις πίνακες πολύ μεγάλων διαστάσεων), πέντε γλυπτά και δύο ταινίες. Οπως ο Αμερικανός «πάπας της ποπ αρτ», ο Ιάπωνας καλλιτέχνης ακροβατεί στα σύνορα τέχνης, διαφήμισης και σόου μπίζνες. Στην έκθεση περιλαμβάνονται για πρώτη φορά αυτοπροσωπογραφίες του, μαζί με «ήρωες» ταινιών της Kakai Kiki, της εταιρείας παραγωγής που διευθύνει (εδώ ο πίνακας «Kakai Kiki and Me»). Ως τις 17 Οκτωβρίου.
Πoλη του Μεξικοy
Εκθεση
Ρalacio de Bellas Artes
www.bellasartes.gob.mx
«Domenikos Theotokopoulos, 1900 El Greco». Η έκθεση στη μεξικανική πρωτεύουσα παρουσιάζει πάνω από 40 έργα του Ελ Γκρέκο δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι ο μεγάλος ζωγράφος «επανανακαλύφθηκε» στις αρχές του 20ού αιώνα -τριακόσια χρόνια μετά τον θάνατό του, το 1614- αποκτώντας διαστάσεις θρύλου στην Ισπανία και σ’ όλο τον κόσμο. «Υπήρξε ένας ζωγράφος εξαιρετικά καινοτόμος, μοντέρνος, που επηρέασε όλη τη μεταγενέστερη ζωγραφική – τον γερμανικό εξπρεσιονισμό, τον Πικάσο», είπε στα εγκαίνια ο επιμελητής του αφιερώματος Οσκαρ Μαρινέ. Η έκθεση επιχειρεί επίσης να αναδείξει το φωτεινό στοιχείο στο έργο του, μέσα από μοντάζ και φωτισμούς που τονίζουν τα ζωηρά χρώματα των πινάκων (εδώ η ελαιογραφία «Ο Αγιος Πέτρος μετανοών»). Εως την 1η Νοεμβρίου.
Αντίπαλοι στη Βενετία
Ακολουθώντας τη μόδα των εκθέσεων με θέμα καλλιτεχνικές συναντήσεις και εκλεκτικές συγγένειες -όπως η πρόσφατη «Ο Πικάσο και οι φίλοι του» με έργα των Πικάσο, Ελ Γκρέκο, Βελάσκεθ, Μανέ κ. λπ. – το Μουσείο του Λούβρου παρουσιάζει το αφιέρωμα «Τισιανός, Τιντορέτο, Βερονέζε… Αντιπαλότητες στη Βενετία» επιχειρώντας να δώσει στη μουσειακή διαδρομή ένα χρώμα περιπέτειας. Προτείνει ένα ταξίδι στη Βενετία του 16ου αιώνα, όταν διάσημοι ζωγράφοι ανταγωνίζονταν για την πρωτοκαθεδρία στο πεδίο των εικόνων. Ο «πατριάρχης» Τισιανός αντιμετωπίζει την πρόκληση νεότερων ταλαντούχων ζωγράφων όπως ο Τιντορέτο και ο Βερονέζε, οι οποίοι τον ανταγωνίζονται κυρίως στα έργα μυθολογικού περιεχομένου με έμφαση στο γυναικείο γυμνό (εδώ λεπτομέρεια από τον πίνακα «Δίας και Αντιόπη»). Και αναδεικνύεται νικητής δίνοντας στο όψιμο έργο του μεγαλύτερη ένταση και βάθος.