ΕΚΘΕΣΗ. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εύκολο να φτάσει κανείς στην Χippas Gallery. Αν έχεις συνηθίσει να πηγαίνεις παντού με το αυτοκίνητο, και βλέπεις Σοφοκλέους στη διεύθυνση, νομίζεις ότι θα παρκάρεις απ’ έξω από την γκαλερί. Στην περίπτωση μας, τα εγκαίνια της ομαδικής έκθεσης «Πραγματικότητες και πιθανότητες» ήταν το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, στη συμβολή σχεδόν της Σοφοκλέους με την Πειραιώς. Εκεί όπου κλείνουν οι ασφάλειες του αυτοκινήτου και προσεύχεσαι να ανάψει γρήγορα το φανάρι.
Η έκθεση ευτυχώς μας αποζημίωσε. Με 11 καλλιτέχνες που είχαν κάτι κοινό να πουν κι ας ήταν τόσο διαφορετικά τα μηνύματα στα έργα τους. Η σύγχρονη φωτογραφική τέχνη σε δωμάτια με λευκούς τοίχους. Μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου ο Γιώργης Γερόλυμπος, η Χριστίνα Δημητριάδη, ο Πέτρος Ευσταθιάδης, ο Πάνος Κοκκινιάς, η Ευαγγελία Κρανιώτη, η Δήμητρα Λαζαρίδου, ο Νίκος Μάρκου, ο Βασίλης Πολυχρονάκης, ο Γιώργος Πρίνος, ο Δημήτρης Τσουμπλέκας και ο Πέτρος Χρυστοστόμου θα λένε τις δικές τους ιστορίες.
Η Αλεξάνδρα Μόσχοβη επιμελήθηκε την έκθεση. «Η κατασκευασμένη φωτογραφική εικονοπλασία εισάγει ένα νέο είδος συνείδησης γύρω από τη φωτογραφία ως αναπαράσταση η οποία την απελευθερώνει από τη μονοσήμαντη σχέση της με το ανάφορό της αλλά και από το ηθικό βάρος του αληθινού». Και επειδή μπορεί να μην τα καταλαβαίνουμε και τόσο καλά όλα αυτά, καλύτερα να δούμε τι κρύβεται πίσω από τις φωτογραφίες των καλλιτεχνών με τίτλους όπως «Margherita», «Urania» και «Whispering words of love».
Ο Γιώργης Γερόλυμπος έστησε το δικό του προεκλογικό πανηγύρι, με σημαίες στο ένα έργο από το ένα μεγάλο κόμμα και στο άλλο, από τον «αντίπαλο». Πράσινη και μπλε λαοθάλασσα. Από ψηλά «είδε» την πόλη και ο Νίκος Μάρκου για να αποκαλυφθούν αντιθέσεις, όλη η ασχήμια, όλη η πραγματικότητα, καμία πιθανότητα. Θα προτιμήσουμε μάλλον τη νυχτερινή λήψη πίσω από τον Ευαγγελισμό.
Ο Πάνος Κοκκινιάς έστησε τους κομπάρσους-πρωταγωνιστές του στο μετρό. Εδειξε τι γίνεται με ένα ζευγάρι κίτρινα πλαστικά γάντια. Ο Γιώργος Πρίνος προτίμησε το σκοτάδι, σε έγχρωμες, μελαγχολικές εικόνες, περιπέτειες της νύχτας.
Ο Πέτρος Ευσταθιάδης έφτιαξε υπαίθριο… στούντιο με «μοντέλο» έναν στρατιώτη, ένα «wonder boy», έναν άνθρωπο με… μήλα, ένα κορίτσι με μια τούρτα γενεθλίων.
Η Ευαγγελία Κρανιώτη φωτογράφησε το κορίτσι με τις δύο μικρές αλογοουρές με στολή μπαλέτου. Ενα κομμένο κεφάλι ψαριού. Ο Βασίλης Πολυχρονάκης «ανέβασε» τον «Μιχάλη» πάνω στον πάγκο της κουζίνας για να καπνίζει ξαπλωμένος. Και την «Sirine» στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Την «Μargerita» με πλάτη σε ένα πιάτο με μακαρόνια με κέτσαπ.
Η Χριστίνα Δημητριάδη ανέτρεψε τη βαρύτητα, δημιούργησε λευκές εικόνες με ένα twist τουλάχιστον σε κάθε ιστορία. Η Δήμητρα Λαζαρίδου μπήκε μέσα στο μυαλό των ανθρώπων. Ακουσε ακόμη και τις σκέψεις τους. Ψιθύρισε λέξεις αγάπης.
Ο Δημήτρης Τσουμπλέκας ξεδίπλωσε τη σειρά φωτογραφιών από το… οικογενειακό άλμπουμ παιδικών χρόνων. Ενας μικρός θαυμαστός κόσμος, η αρχιτεκτονική «εντός» μας. Ο Πέτρος Χρυσοστόμου έχτισε μια πελώρια περούκα-γλυπτό μέσα σ’ ένα σαλόνι. Δίπλα σε κάτι τεράστια αβγά για τη… χαμένη νιότη.
Και όλα αυτά «χώρεσαν» στην Xippas Gallery. Στην οδό Σοφοκλέους 53D. Μην ξεχάσετε το D. Γιατί εγώ ανέβηκα στα 53 κατά λάθος και είδα μόνο τις πραγματικότητες… Στο D είδα και τις πιθανότητες.