Βουδαπεστη
Εκθεση
Szepmuveszeti Μuseum
www.szepmuveszeti.hu
«Από τον Μποτιτσέλι έως τον Τισιανό: Αριστουργήματα δύο αιώνων ιταλικής ζωγραφικής» Η έκθεση στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Βουδαπέστης παρουσιάζει ένα μεγάλο αφιέρωμα στην ιταλική Αναγέννηση, το οποίο περιλαμβάνει 130 έργα 80 καλλιτεχνών του 15ου και του 16ου αιώνα – ανάμεσά τους ο Μποτιτσέλι, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Τζοβάνι και ο Τζεντίλε Μπελίνι, ο Περουτζίνο, ο Ραφαήλ, ο Τισιανός, ο Βερονέζε και ο Τιντορέτο. Η Πινακοθήκη Ούφιτσι της Φλωρεντίας, το Λούβρο, η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου, το Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης και πολλά άλλα μουσεία έχουν συνεισφέρει στην έκθεση δανείζοντας εκλεκτά έργα από τις συλλογές τους, ενώ ο πίνακας του Λεονάρντο ντα Βίντσι «Η κυρία με την ερμίνα» ταξίδεψε για τον σκοπό αυτό από την Κρακοβία της Πολωνίας. Εως τις 14 Φεβρουαρίου.
Γενευη
Εκθεση
Μusee Rath
www.ville-ge.ch/mah
«Alberto Giacometti». Η έκθεση ανατρέχει στην καλλιτεχνική διαδρομή του Αλμπέρτο Τζιακομέτι (1901-1966) παρουσιάζοντας γλυπτά, πίνακες και σχέδια από την πρώιμη σουρεαλιστική του περίοδο μέχρι τα χρόνια της ωριμότητάς του, όταν δημιούργησε τις λεπτόκορμες, επιμήκεις ανθρώπινες φιγούρες από ορείχαλκο που έγιναν το σήμα κατατεθέν του (εδώ ο «Αντρας που περπατάει», 1960). Ο Τζιακομέτι γεννήθηκε στην Ελβετία αλλά από το 1922 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Η έκθεση εστιάζει ιδιαίτερα στην περίοδο 1942-1945, όταν ο καλλιτέχνης είχε επιστρέψει στη Γενεύη όπου συνεργάστηκε με τον Αλμπερτ Σκίρα στο περιοδικό «Λαβύρινθος» και ασχολήθηκε με μια σειρά μικροσκοπικών αφαιρετικών γλυπτών ύψους λίγων εκατοστών. Εως τις 21 Φεβρουαρίου.
Νεα Υορκη
Θεατρο
Αl Hirschfeld Theater
www.hairbroadway.com
«Hair». Το έργο που καθιέρωσε τον θεατρικό όρο «ροκ μιούζικαλ», προϊόν της χίπικης αντικουλτούρας και της σεξουαλικής επανάστασης της δεκαετίας του ’60, με τα τραγούδια που έγιναν ύμνοι του κινήματος εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ, αναβιώνει στη θεατρική σκηνή διασκευασμένο από την Νταϊάν Πάουλους. Γραμμένο από τον Τζέιμς Ρέιντο και τον Τζέρομ Ράγκνι, με μουσική του Γκαλτ Μακντέρμοτ, το Hair είχε προκαλέσει μεγάλο θόρυβο όταν πρωτοπαρουσιάστηκε, με την επί σκηνής εμφάνιση γυμνών ηθοποιών, την περιγραφή χρήσης παράνομων ουσιών και την ασέβεια προς την αμερικανική σημαία. Η νέα παραγωγή, τιμημένη με βραβείο Τόνι «καλύτερης αναβίωσης μιούζικαλ», δίνει έμφαση σε μια διαχρονική πλευρά του Hair, την ορμή και την αγωνία της νιότης, αναδεικνύοντας τη βαθύτερη αμφισημία ενός μιούζικαλ που οι περισσότεροι θυμούνται σαν ένα διασκεδαστικό, αν και σκανδαλιστικό για την εποχή του, έργο.
Gerald Shoenfeld Theater
www.asteadyrainonbroadway.com
«A Steady Rain». Δύο κινηματογραφικοί σταρ, ο Ντάνιελ Κρεγκ και ο Χιου Τζάκμαν, πρωταγωνιστούν στο έργο του 39χρονου θεατρικού συγγραφέα Κιθ Χαφ, εμπνευσμένο από πραγματικά περιστατικά γύρω από την υπόθεση ενός κατά συρροήν δολοφόνου. Ο Κρεγκ και ο Τζάκμαν ερμηνεύουν δύο αστυνομικούς του Σικάγου και παλιούς φίλους, οι οποίοι ακολουθούν λάθος δρόμο στην αναζήτηση του δολοφόνου και αναγκάζονται να αναλάβουν τελικά την ευθύνη, παρουσιάζοντας ο καθένας τη δική του εκδοχή για τα γεγονότα. Η παράσταση, σκηνοθετημένη από τον Τζον Κρόουλι, έχει μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, ωστόσο οι κριτικοί σημειώνουν ότι, παρ’ όλο που οι δύο σταρ είναι καλοί στους ρόλους τους, το έργο δεν είναι πολύ παραπάνω από «ένα βάθρο για να ανέβουν και να δεχτούν τη λατρεία των θαυμαστών τους».
Λονδινο
Θεατρο
Μenier Chocolate Factory
www.menierchocolatefctory.com
«Sweet Charity». Το μιούζικαλ του Νιλ Σάιμον και του Σάι Κόλμαν, βασισμένο στο φιλμ του Φελίνι «Νύχτες της Καμπίρια», παρουσιάζεται σε μια λαμπερή νέα παραγωγή σκηνοθετημένη από τον Μάθιου Γουάιτ. Οι κριτικές είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές για την πρωταγωνίστρια, την Τάμζιν Αουτγουέιτ, η οποία υποδύεται την αφελή, ρομαντική πόρνη Τσάριτι Χόουπ επιτυγχάνοντας εξαιρετικές επιδόσεις στο τραγούδι, τον χορό και τη θεατρική ερμηνεία. Επαινετικοί είναι οι κριτικοί και για τον Μαρκ Αμπερς, που ερμηνεύει τον Οσκαρ αλλά και άλλους ρόλους. Οι παραστάσεις έχουν προγραμματιστεί να συνεχιστούν έως τις 7 Μαρτίου.
Παρισι
Θεατρο
Τheatre La Bruyere
www.labruyere.com
«Les 39 marches». Τα «39 βήματα» έχουν διανύσει μια περιπετειώδη διαδρομή στη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και το θέατρο. Το ομότιτλο κατασκοπικό μυθιστόρημα του Τζον Μπιούκαν, του 1915, με θέμα έναν αθώο που τον καταδιώκουν οι επίδοξοι δολοφόνοι του, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Αλφρεντ Χίτσκοκ το 1935 και διασκευάστηκε σε θεατρική εκδοχή το 1972 από τον Πάτρικ Μπάρλοου. Τώρα παρουσιάζεται σε μια νέα θεατρική διασκευή για τη γαλλική σκηνή από τον Ζεράρ Σιλμπεϊράς, με έμφαση στα κωμικά στοιχεία του. Σκηνοθετημένο από τον Ερίκ Μετεγιέ, έχει μετατραπεί σε μια διασκεδαστική σουρεαλιστική φάρσα, με τέσσερις ηθοποιούς να ερμηνεύουν τα 150 περίπου πρόσωπα του έργου. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης ερμηνεύει 70 ρόλους σε μια παράσταση που έχει κερδίσει πολύ καλή υποδοχή από την κριτική και το κοινό. Εως τις 31 Μαρτίου.
Εκθεση
Μusee Marmottan-Monet
www.marmottan.com
«Fauves et expressionistes, de Van Dongen a Otto Dix». Το μουσείο Μαρμοτάν-Μονέ παρουσιάζει μια ανθολογία έργων της γερμανικής καλλιτεχνικής πρωτοπορίας που καθιερώθηκε να αποκαλείται «γερμανικός εξπρεσιονισμός», τίτλος ο οποίος καλύπτει καλλιτέχνες και κινήσεις με σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Τα έργα προέρχονται από το μουσείο του Βούπερταλ, όπου γίνεται αυτό τον καιρό έκθεση πινάκων του Μονέ. Τρία σύνολα ξεχωρίζουν: τα έργα καλλιτεχνών της ομάδας Die Brucke («Η γέφυρα»), με πρωταγωνιστή τον Ερνστ Λούντβιχ Κίρχνερ, οι καλλιτέχνες της κίνησης «Blaue Reiter» («Γαλάζιος καβαλάρης») όπου πρωτοστάτησαν ο Βασίλι Καντίνσκι και ο Φραντς Μαρκ, και, από τη δεκαετία του 1920, η «νέα αντικειμενικότητα», με κύριο εκπρόσωπο τον Οττο Ντιξ. Εκτός από τους προαναφερθέντες, στην έκθεση αντιπροσωπεύονται πολλοί καλλιτέχνες, ανάμεσά τους ο Κλέε, ο Κοκόσκα, ο Μπέκμαν, ο Γιαβλένσκι, ο Σμιτ-Ρότλουφ και ο Εριχ Χέκελ (εδώ ο πίνακάς του «Λουόμενες», 1912). Ως τις 20 Φεβρουαρίου.
Τα νούφαρα του Μονέ
Στον κήπο του Κλοντ Μονέ στο Ζιβερνί, η λίμνη με τα νούφαρα έγινε το θέμα έργων με τα οποία ο πρωτεργάτης του ιμπρεσιονισμού έκλεισε τη μακρόχρονη καλλιτεχνική διαδρομή του αγγίζοντας τα όρια της αφαίρεσης, με στόχο να δώσει «την εντύπωση ενός υδάτινου συνόλου χωρίς όχθη και ορίζοντα». Στην προσπάθειά του να συλλάβει τις συνεχείς μεταβολές του φωτός και των χρωμάτων, τα περιγράμματα σχεδόν εξαφανίζονται: το νερό, ο ουρανός, τα λουλούδια, όλα αναμειγνύονται σ’ αυτούς τους μεγάλων διαστάσεων πίνακες, όπου ο Μονέ θέλησε να δημιουργήσει «ένα καταφύγιο για ήρεμο στοχασμό». Η έκθεση «Monet’s Water Lilies», στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (έως 12/4) περιλαμβάνει μια σειρά από πίνακες με αυτό το θέμα, ανάμεσά τους το τρίπτυχο που ανήκει στη συλλογή του μουσείου (εδώ, ένας από τους πίνακες του τριπτύχου, 1920).