Το φθινόπωρο του 1982 μια νέα εκπομπή στην τηλεόραση έδωσε μεγάλες ανάσες στους εφήβους της εποχής: το «Μουσικόραμα», κάθε Παρασκευή, στις επτά και πέντε ακριβώς. Εως τότε ήμασταν ευχαριστημένοι αν ακούγαμε κάποια μεγάλη μουσική επιτυχία στα έκτακτα δεκαπεντάλεπτα «μουσικά διαλείμματα» των δύο κρατικών καναλιών. Σε μία από τις πρώτες εκπομπές του «Μουσικοράματος», λοιπόν, ξεσηκωθήκαμε από ένα «λοξό» ντουέτο από τη Μεγάλη Βρετανία με ένα εξίσου «λοξό» όνομα: Yazoo. Το τραγούδι που ερμήνευαν σε εκείνο το βίντεο κλιπ με τον τύπο με το ξυρισμένο κρανίο και τη… ξανθιά φράντζα, και την εύσωμη κυρία με το λευκό γούνινο παλτό και τη ρεπούμπλικα, ήταν μια έξαλλη pop electronica, στο πνεύμα του new wave των πρώιμων 80’s, το διάσημο πια «Don’t Go». (Αυτό που τόσο ωραία διασκεύασαν πρόσφατα οι Γάλλοι Nouvelle Vague, αποδεικνύοντας ότι μερικά hit έχουν και διαχρονικότητα.)
Με το σαρανταπεντάρι βινύλιο αυτού του τραγουδιού ήταν που ανακαλύψαμε την Αλισον Μουαγιέ – την κυρία με τη ρεπούμπλικα στο βίντεο κλιπ και τραγουδίστρια των Yazzo, η οποία στις 20 Μαρτίου θα βρεθεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για μια μεγάλη συναυλία, μέσα από την οποία θα συνοψίσει περίπου τριάντα χρόνια μουσικής πορείας.
Το κορίτσι από το Εσεξ με το γαλλικό επίθετο (ο πατέρας της είναι Γάλλος) θα μπορούσε να «κάτσει» πάνω στη φήμη και την επιτυχία μιας τέτοιας πατίνας κομματιών, αλλά η ίδια είχε άλλη άποψη. Δύο χρόνια μετά την επιτυχία του «Don’t Go», το 1984, σε μια εποχή που ήταν μια ποπ σταρ, η Μουαγιέ ακολούθησε σόλο καριέρα, κάπως βαριεστημένη από την επιτυχία της, αναζητώντας άλλους δρόμους. «Είναι αλήθεια, βαριέμαι την επανάληψη», μας είπε από το τηλέφωνο. «Μου αρέσει η ποικιλία, ο πειραματισμός. Και δεν αισθάνομαι πολύ άνετα με πολλά από τα hit που έκανα κάποτε. Υποθέτω ότι μιλάω σαν μια μεσήλικη γυναίκα πια, που κοιτάζει προς τα πίσω και παρά τη φριχτή μου μνήμη -είναι αλήθεια, έχω πολύ κακή μνήμη- μπορώ να ξεχωρίσω ποια από τα τραγούδια που συνέθεσα και ερμήνευσα κάποτε μου «μιλάνε» ακόμα και ποια όχι. Για κάποιο λόγο, οι λεγόμενες μεγάλες επιτυχίες μου έρχονται πάντα τελευταίες στις επιλογές μου».
Νέο άλμπουμ
Η περιοδεία που κάνει η Αλισον Μουαγιέ φέτος συνδυάζεται με την κυκλοφορία ενός νέου άλμπουμ με τριάντα ένα τραγούδια που καλύπτουν όλη τη μουσική της πορεία. Είκοσι κλασικές ηχογραφήσεις, για την ακρίβεια, και έντεκα νέες ερμηνείες. «Ηξερα ότι η δισκογραφική εταιρεία θα ήθελε να συμπεριληφθούν στον δίσκο μερικές από τις πιο μεγάλες μου επιτυχίες, γι’ αυτό επέμεινα να συμπεριληφθούν και μερικά τραγούδια που μιλάνε στην καρδιά μου με έναν διαφορετικό τρόπο». Τη ρωτάω αν όταν συνέθετε ή ηχογραφούσε κάποια από τις «μεγάλες της επιτυχίες» είχε συνείδηση ότι το τραγούδι αυτό θα «έσκιζε». «Δεν πολυθυμάμαι, σας είπα, έχω πολύ αδύναμη μνήμη, νομίζω όμως ότι κυρίως ήταν θέμα τύχης. Ισως να το ένιωσα με κάποια, πραγματικά πιστεύω όμως ότι είναι καθαρά θέμα τύχης. Αυτό που ξέρω είναι ότι είμαι ενθουσιασμένη που έρχομαι Αθήνα για την πρώτη μου σόλο εμφάνιση».
Αλλαγή ρότας
Το 1984 η Αλισον Μουαγιέ κυκλοφόρησε το πρώτο της σόλο άλμπουμ, το ιδιαίτερα επιτυχημένο «Alf», και αμέσως έδειξε ότι ήξερε στο βάθος πολύ καλά τι έκανε που άλλαξε μουσική ρότα, ενώ ένα χρόνο μετά το έριξε στην τζαζ, περιοδεύοντας με την μπάντα του Τζον Αλτμαν. Το 1991 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Hoodoo», το οποίο θεωρείται από τα σημαντικότερά της, με έντονα σόουλ και μπλουζ στοιχεία. Είναι στ’ αλήθεια μια καλλιτέχνις που διαρκώς μεταμορφώνεται: από ποπ και electronica περσόνα σε ντίβα της τζαζ, σε ερμηνεύτρια κλασικών γαλλικών τραγουδιών, αλλά και του απόλυτα κλασικού λυρικού τραγουδιού. «Τα πιο σημαντικά μου χρόνια πάντως», τονίζει η ίδια, «ήταν τα τελευταία δεκαπέντε. Ηταν χρόνια διαρκούς αναζήτησης, πολύ συναρπαστικά και εγώ ήμουν πιο ώριμη πια για να δοκιμάσω διάφορα πράγματα. Βλέπω τον εαυτό μου σαν ένα μουσικό όργανο, το οποίο μπορεί να παίζει διαφορετικά είδη μουσικής. Βαριέμαι εύκολα, ήταν ωραία στο ξεκίνημα με τους Yazzo, αυτό το πάντρεμα της αβάν-γκαρντ με την ποπ, η εκλεκτική electronica που δοκιμάσαμε, αλλά δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Επρεπε να αλλάξω».
Οι διάσημοι να μη μιλούν πολύ
Τη ρωτάω για τις συνεργασίες της με ονόματα θρύλους, όπως τον Ντέιβιντ Μπόουι, τον Πολ Μακάρτνεϊ, τον Μπομπ Γκέλντοφ κ.ά. «Μου τόνωσε το εγώ μου, αυτό σίγουρα. Πέραν αυτού, όμως, ξέρετε, αισθάνομαι λίγο άβολα με όλα αυτά, ποτέ δεν ήμουν καλή στην κοινωνική ζωή της μουσικής σκηνής, την απέφευγα». Φυγόκοσμη λοιπόν – έχει όμως άποψη για την πολιτική; «Φυσικά, επιτρέψτε μου, όμως, να σας πω ότι επειδή έχει κάποιος ωραία φωνή για τραγούδι δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να μιλάει και επί παντός επιστητού, πόσω μάλλον περί πολιτικής. Θα έλεγα ότι οι διασημότητες καλό είναι να μη μιλούν πολύ».
Οσο πάντως την ακούω να μου μιλάει (δεν είναι σνομπ αλλά κάπως κοφτή – κάθε πρότασή της έχει τελεία και δεν της αρέσει να μακρηγορεί), τόσο έχω την αίσθηση ενός ανθρώπου που έχει αποκομίσει πολλά από τα περασμένα, αλλά που δεν κοιτάζει πίσω. «Αλήθεια είναι, το παρελθόν πάει, τελείωσε. Ο,τι έγινε, έγινε». Δεν νιώθει άραγε νοσταλγία για τη μυθική σήμερα βρετανική πανκ σκηνή των 70s και των 80s, την οποία έζησε στο πετσί της; «Περισσότερο νιώθω νοσταλγία για τον εαυτό μου τότε. Είναι όπως όταν νοσταλγείς την παιδική σου ηλικία. Οταν όλα ήταν πιθανά και δυνατά. Μου λείπει το πρόσωπο που ήμουν πριν γίνω διάσημη. Αυτό είναι όλο».
Υazoo, τζαζ και σόουλ
Η Αλισον Μουαγέ γεννήθηκε το 1961 στο Εσεξ της Αγγλίας. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και με παρτενέρ τον Βινς Κλαρκ σχημάτισαν την ηλεκτρονική ποπ μπάντα Yazoo, η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική. Το 1983 το συγκρότημα διαλύθηκε και η Μουαγέ ακολούθησε σόλο καριέρα, η οποία εγκαινιάστηκε δισκογραφικά το 1984 με το πολύ επιτυχημένο άλμπουμ «Αlf».
Το 1985 εγκατέλειψε την ποπ, άρχισε να περιοδεύει με την τζαζ μπάντα του Τζον Αλτμαν και να ερμηνεύει κλασικά τζαζ στάνταρ ανάμεσά τους και μία διασκευή στο τραγούδι της Μπίλι Χόλιντεϊ «That Old Devil Called Love», το οποίο έγινε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της στη Μεγάλη Βρετανία.
Το 1987 κυκλοφόρησε το «Raindancing», το 1991 το «Hoodoo», ένα άλμπουμ με αρκετά σόουλ και μπλουζ στοιχεία, και οκτώ χρόνια μετά, το 2002, το «Hometime». Εχει κερδίσει τρία Brit Awards στη Μεγάλη Βρετανία και έχει σημειώσει περισσότερες από 60 εκατ. πωλήσεις δίσκων παγκοσμίως.
Στην Αθήνα, η Αλισον Μουαγέ θα εμφανιστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης), στις 20 Μαρτίου, στο πλαίσιο της περιοδείας της «The Best of – 25 years revisited».