Την περασμένη Πέμπτη, ημέρα γενικής απεργίας, το Μουσείο της Ακρόπολης δεν λειτούργησε. Ηταν η πρώτη φορά που ο νέος τουριστικός πόλος έλξης της Αθήνας παρέμεινε κλειστός εξαιτίας απεργιακής κινητοποίησης, αν και το καταστατικό λειτουργίας του Μουσείου το προστατεύει από παρόμοιες καταστάσεις. Θεωρητικά, όπως αποδείχθηκε.
Το Μουσείο της Ακρόπολης δεν άνοιξε για μια ολόκληρη ημέρα όχι γιατί οι εργαζόμενοι συμμετείχαν στην απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ αλλά επειδή σεβαστός αριθμός υπαλλήλων του δήλωσαν αδυναμία προσέλευσης, επικαλούμενοι την απουσία συγκοινωνιακών μέσων. Πράγματι. Μέχρι τις 10 το πρωί στη διάθεση των πολιτών του Λεκανοπεδίου δεν υπήρχε κανένα μέσο μαζικής μεταφοράς. Στη συνέχεια και έως τις 4 το μεσημέρι λειτούργησαν μόνο ο Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος και το τραμ.
Η απουσία των συγκοινωνιακών μέσων είναι σίγουρα μια μεγάλη αναποδιά στην καθημερινότητα όσων τα χρησιμοποιούν σε σταθερή βάση (περίπου ο ένας στους δύο Αθηναίους). Παρ’ όλα αυτά δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε τι θα γινόταν στην οικονομική ζωή της πόλης κάθε φορά που το μετρό και τα υπόλοιπα μέσα τραβούν χειρόφρενο. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα σκαρφίζονται κάθε φορά διαφορετικές «πατέντες» για να φτάσουν στην εργασία τους. Συνήθως επιβαρύνοντας το πορτοφόλι τους (βλ. εκτεταμένη χρήση ταξί). Επίσης, στις προηγούμενες τρεις γενικές απεργίες το Μουσείο λειτούργησε κανονικά τις δύο εξ αυτών και με περιορισμένο ωράριο (έως τις 2 το μεσημέρι) στην τρίτη περίπτωση.
Επικοινωνήσαμε με τον καθηγητή Δημήτρη Παντερμαλή, πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του Μουσείου της Ακρόπολης, για να γνωρίζουμε τι μας περιμένει στο μέλλον. Ο κ. Παντερμαλής μας διαβεβαίωσε ότι έγιναν όλες οι απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να λειτουργήσει το μουσείο, αλλά αυτή τη φορά ο αριθμός των εργαζομένων δεν επαρκούσε. «Η ασφάλεια των εκθεμάτων είναι πάνω από οτιδήποτε άλλο», τόνισε στην «Κ».
Ας ελπίσουμε ότι στην επόμενη γενική απεργία θα αναζητηθεί πάση θυσία τρόπος για να παραμείνει το μουσείο ανοιχτό. Δεν είναι εποχές για να απογοητεύουμε τους ελάχιστους που επιμένουν να μας τιμούν με το συνάλλαγμά τους.