Ενα από τα πιο ασφαλή στοιχήματα για τους ηθοποιούς που αναζητούν ρόλους οι οποίοι θα τους φέρουν ενδιαφέροντες χαρακτήρες, προσοχή και ενδεχομένως βραβεία, είναι οι κινηματογραφικές βιογραφίες. Ενώ όμως κάθε χρόνο παρουσιάζεται ένα πλήθος ταινιών που βασίζεται στις αληθινές ζωές προσωπικοτήτων, οι μουσικοί έχουν ένα σχετικά μικρό μέρος στην παραγωγή κινηματογραφικών βιογραφιών. Οπως φαίνεται, οι εταιρείες παραγωγής έχουν αντιληφθεί το κενό σε αυτή την υποκατηγορία του είδους. Ετσι, για τις ερχόμενες δυο – τρεις σεζόν ετοιμάζεται ένας μεγάλος αριθμός ταινιών, με βασικούς ήρωες πρόσωπα από τον χώρο της μουσικής. Σχεδόν από κάθε χώρο της μουσικής, από το κλασικό πιάνο, μέχρι το χιπ χοπ. Το μόνο για το οποίο απορεί κανείς είναι γιατί αυτό δεν έγινε νωρίτερα. Οι μουσικές βιογραφίες έχουν όλα τα στοιχεία για μια συναρπαστική ταινία, καθώς σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι αληθινές ιστορίες των διάσημων της μουσικής συνδυάζουν το δραματικό στοιχείο, περίπλοκες ζωές και, φυσικά, τη μουσική. Κάτι που δίνει την ευκαιρία και στους θεατές να παρακολουθήσουν εντυπωσιακό θέαμα και στους ηθοποιούς να προβάλουν τα σύνθετα ταλέντα τους.
Οι μουσικές βιογραφίες άρχισαν να έχουν πιο έντονη παρουσία στην κινηματογραφική παραγωγή από τη δεκαετία του ’80 και σε πολλές περιπτώσεις οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών επιβραβεύθηκαν με Οσκαρ ή έστω με μια υποψηφιότητα. Είχε προηγηθεί η υποψηφιότητα της Νταϊάνα Ρος το 1972 ως Μπίλι Χόλιντεϊ στο «Η κυρία τραγουδάει τα μπλουζ», ενώ ακολούθησαν τρεις ακόμη υποψήφιες: Το 1985 η Τζέσικα Λανγκ ως Πάτσι Κλάιν στα «Ονειρα μιας γυναίκας», η Αντζελα Μπάσετ ως Τίνα Τέρνερ στην «Τίνα» και το 2008 η Κέιτ Μπλάνσετ ως Μπομπ Ντίλαν στο «I’m not there».
Υπάρχουν όμως και τρεις ηθοποιοί που μπόρεσαν να κερδίσουν το Οσκαρ παίζοντας μια τραγουδίστρια. Το 1980, η Σίσι Σπέισεκ τιμήθηκε με Οσκαρ α΄ γυναικείου ρόλου ερμηνεύοντας τη Λορέτα Λιν στην «Κόρη του ανθρακωρύχου». Το 2005, το Οσκαρ κέρδισε η Ρις Γουίδερσπουν ως Τζουν Κάρτερ Κας στο «Walk the Line», ενώ το 2008, η Μαριόν Κοτιγιάρ θριάμβευσε ως Εντίθ Πιαφ στο «La Vie en Rose».
Η πιο πρόσφατη επιτυχία άντρα ηθοποιού στα Οσκαρ είναι η νίκη του Τζέιμι Φοξ το 2004 για την ερμηνεία του ως Ρέι Τσαρλς στον «Ray». Υποψήφιοι υπήρξαν ο Λόρενς Φίσμπερν ως Αϊκ Τέρνερ στην «Τίνα» του 1993 και ο Χοακίν Φίνιξ στο «Walk the Line» ως Τζόνι Κας. Μία νίκη επίσης και μία υποψηφιότητα, είχαν ο Φ. Μάρεϊ Εϊμπραχαμ και ο Τομ Χαλς ως Σαλιέρι και Μότσαρτ στον «Αμαντέους» του 1984.
Το κίνητρο επομένως είναι μεγάλο, όπως και η εμπορική δυναμική μιας τέτοιας ταινίας, αφού βασίζεται όχι μόνο στους φίλους των συντελεστών της ταινίας, αλλά και του βιογραφούμενου μουσικού. Από την άλλη πλευρά, επωφελείται και ο κατάλογος του καλλιτέχνη, αφού η ταινία είναι συνήθως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξαναβγεί στην κυκλοφορία. Αυτό το σύνθετο καθεστώς όμως, είναι και ο λόγος που πολλές από τις μουσικές βιογραφίες αρχίζουν φιλόδοξα και συχνά δεν καταφέρνουν ούτε να αρχίσουν γύρισμα. Δικαιώματα που μοιράζονται ανάμεσα σε κληρονόμους, βιογράφους και δισκογραφικές εταιρείες, κάνουν τα πράγματα τόσο δύσκολα ώστε σε κάποιες περιπτώσεις να αποτελεί άθλο ακόμη και η ολοκλήρωση των γυρισμάτων.
Μερικές από τις βιογραφίες που έχουν ανακοινωθεί αρκετές φορές και βρίσκονται σε «κάποιο» στάδιο προετοιμασίας είναι μια ταινία με θέμα τη ζωή της Ντάστι Σπρίνγκφιλντ με πιθανή πρωταγωνίστρια τη Νικόλ Κίντμαν, όπως και οι βιογραφίες του Μάιλς Ντέιβις και του Κιθ Μουν των «The Who», με πρωταγωνιστές τους Ντον Τσιντλ και Μάικ Μάγιερς, αντίστοιχα. Στην αναμονή είναι επίσης οι βιογραφίες των Τζίμι Χέντριξ, Τζέιμς Μπράουν και Κερτ Κομπέιν, μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος συνδυασμός συντελεστών και επιθυμιών κληρονόμων και δικαιούχων.
Παρ’ όλα αυτά, οι ταινίες που -για την ώρα- έχουν πάρει το «πράσινο φως» δεν είναι λίγες και αφορούν εντυπωσιακά ονόματα. Η πιο πρόσφατη είδηση είναι ότι ο Σάσα Μπάρον Κόεν, ο Βρετανός κωμικός που έγινε διάσημος για την τόλμη του να φτάσει στα άκρα με τον «Borat» και τον «Bruno», θα ερμηνεύσει τον Φρέντι Μέρκιουρι. Οσο κι αν προβληματίζει αυτή η επιλογή τους φαν, ο Κόεν έχει την ελαστικότητα στην κίνηση που είχε ο Μέρκιουρι στη σκηνή, αλλά και φωνητικές ικανότητες, όπως έδειξε στο «Sweeney Todd». Μένει να φανεί αν θα μπορεί να στηρίξει τον ρόλο και στα δραματικά στοιχεία του σεναρίου, που γράφει ο Πίτερ Μόργκαν («Η Βασίλισσα»).
Κλεισμένο καστ έχει και η ταινία που θέλει να γυρίσει ο Στίβεν Σόντερμπεργκ για τη ζωή του Λιμπεράτσε, του ταλαντούχου πιανίστα με τη φαντεζί γκαρνταρόμπα. Για τον ρόλο προορίζεται ο Μάικλ Ντάγκλας, μόλις περάσει το ιατρικό πρόβλημα που τον ταλαιπωρεί, με την εκδήλωση καρκίνου στον λάρυγγα. Ο Ντάγκλας, πάντως, φαίνεται αποφασισμένος να παίξει τον ρόλο του Λιμπεράτσε, ο οποίος παρά τις κραυγαλέες του εμφανίσεις δεν παραδέχτηκε ποτέ ότι ήταν γκέι και μάλιστα κέρδισε δίκες εναντίον εντύπων που το υπαινίχθηκαν. Τον ρόλο του τελευταίου του εραστή, θα παίξει μάλλον ο Ματ Ντέιμον.
Σινάτρα από Σκορσέζε
Ιδιαίτερα φιλόδοξο είναι το σχέδιο του Μάρτιν Σκορσέζε να γυρίσει βιογραφία του Φρανκ Σινάτρα. Ωστόσο και ταιριαστό, αφού το μεγαλύτερο μέρος της φιλμογραφίας του Σκορσέζε έχει να κάνει με τη μαφία και σκοπεύει να εστιάσει στη σχέση του Σινάτρα με τη μαφία. Οπως έχει πει, θα ήθελε να αναθέσει στον Αλ Πατσίνο να παίξει τον Σινάτρα σε κάποια φάση της ζωής του, αφού η ταινία μάλλον θα πρέπει να έχει αρκετούς διαφορετικούς Σινάτρα σε διαφορετικές ηλικίες.
Ο Κάμερον Κρόου, ο οποίος εργαζόταν στο Rolling Stone και έχει κάνει ήδη το «Σχεδόν διάσημοι» γι’ αυτή του την εμπειρία, σκοπεύει να γυρίσει μια βιογραφία του Μάρβιν Γκέι με πιθανό πρωταγωνιστή τον Τζέιμι Φοξ ή τον Τέρενς Χάουαρντ. Πολλές φορές έχουν ανακοινωθεί σχέδια για βιογραφία της Τζάνις Τζόπλιν, όμως ποτέ δεν προχώρησαν. Το σχέδιο που φιλοδοξεί να σπάσει τη γρουσουζιά είναι αυτό που ετοιμάζει ο Φερνάντο Μεϊρέλες. Τον ρόλο, που διεκδίκησαν η Πινκ και η Ζόι Ντεσάνελ, παίρνει η Εϊμι Ανταμς. Τέλος, ο Αντουάν Φούκουα ετοιμάζει μια ταινία για τη ζωή του Τουπάκ Σακούρ, επιλέγοντας συνειδητά να αναθέσει τον ρόλο σε άγνωστο ηθοποιό.