ΓΛΥΠΤΙΚΗ. Ενα προσεγμένο και σημαντικό πάρκο υπαίθριας γλυπτικής έρχεται να κατοικήσει το ανισόπεδο οικόπεδο που κάποτε φιλοξενούσε τη Λαϊκή Αγορά του Παλαιού Ψυχικού. Αυτή την Κυριακή, ο Δήμος Ψυχικού εγκαινιάζει την πλατεία «Γιώργου Ζογγολόπουλου» δίπλα στον Ιερό Ναό του Αγ. Δημητρίου, επί της Λεωφόρου Δημοκρατίας.
Λίγα σπίτια από την οικία του καλλιτέχνη, όπου έζησε και δημιούργησε με τη γυναίκα του Ελένη για περίπου μισό αιώνα, το πάρκο φιλοξενεί γλυπτά που προσφέρθηκαν από το Ιδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου και τον συλλέκτη κ. Ζαχαρία Πορταλάκη, συμβάλλοντας έτσι στο όραμα που είχε ο ίδιος ο καλλιτέχνης για την αρμονική ένταξη των γλυπτών του σε δημόσιους υπαίθριους χώρους. Μία από τις θέσεις του καλλιτέχνη ήταν ότι η τέχνη πρέπει να είναι προσιτή στον πολύ κόσμο. Η γειτονιά του Ψυχικού μπορεί να μην είναι πολύ κεντρική, αλλά ο ανοιχτός χώρος, η ενδιαφέρουσα μορφολογία του προσφέρεται ιδανικά.
Εξι γλυπτά έχουν τοποθετηθεί στην πλατεία, τα οποία αποτελούν αντιπροσωπευτικά και αναγνωρίσιμα έργα του Ζογγολόπουλου, από διαφορετικές χρονικές περιόδους. Το καθένα έχει τη δική του ιστορία: ο «Ποσειδώνας» (1957), για παράδειγμα, είχε αποτελέσει πρόταση για τη διαμόρφωση της πλατείας Ομονοίας το 1958, κερδίζοντας από κοινού με τον αρχιτέκτονα Κ. Μπίτσιο το 1ο βραβείο του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού που είχε προκηρυχθεί από το τότε υπουργείο Συγκοινωνιών και Δημοσίων Εργων. Η πιο πρόσφατη και πανύψηλη «Στήλη» (2001) από ανοξείδωτο χάλυβα και οπτική ίνα έχει μια «δίδυμη αδελφή», η οποία παρουσιάστηκε στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1999 και βρίσκεται στον σταθμό του Μετρό «Ευαγγελισμός» στη Ριζάρη.
Και πέρα από τα εμβληματικά έργα «Ειράνα (2001), «Γλυπτό ΔΕΘ» (1966) και οι «Ολυμπιακοί κύκλοι» (1991), η πλατεία φιλοξενεί και ένα ιδιαίτερο έργο, κομμάτι της ιστορίας του δήμου: η ανθρώπινη μορφή του πλανόδιου «Αλέξανδρου» (1988) έρχεται σε αντίθεση με τις συνηθισμένες γεωμετρικές φόρμες των γλυπτών του Ζογγολόπουλου.