Σε μια εποχή που η μουσική κατακλύζεται από «θόρυβο» και έναν εκκωφαντικό μαξιμαλισμό, ο Νορβηγός Νιλς Οκλαντ προτιμά τις πιο καθαρές γραμμές, έναν ήχο φαινομενικά πιο γυμνό αλλά εσωτερικά πλούσιο σε εντάσεις και συναίσθημα. Βιολιστής με κλασική παιδεία αλλά με κλίση προς τον παραδοσιακό ήχο της πατρίδας του και στον αυτοσχεδιασμό, ο πενηντάχρονος Οκλαντ έρχεται στη χώρα μας για μία εμφάνιση, για την ακρίβεια για μια ζωντανή ακουστική solo παράσταση, η οποία θα δοθεί την ερχόμενη Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου, στην Knot Gallery (Μιχαλακοπούλου 206 & Πύρρου, στους Αμπελόκηπους, 9 μ.μ.).
Δεν είναι τυχαία η επιλογή του να παίξει solo: το τελευταίο του άλμπουμ, με τίτλο «Monograph» (κυκλοφορεί από την ECM), είναι μια solo ηχογράφηση με δικές του συνθέσεις, εμπνευσμένες από τη λαϊκή νορβηγική παράδοση. Οταν τον ρωτήσαμε γι’ αυτή του την έλξη προς την παράδοση και την προσπάθειά του να την μεταφέρει στο σήμερα, ακολουθώντας έναν χαμηλό τόνο στο μουσικό του προφίλ, μας είπε: «Νομίζω ότι είναι σημαντικό να έχουμε υπόψη μας τον ακροατή, έχει τη δική του θέση στη μουσική. Πολλά είδη μουσικής έχουν αυτό το στοιχείο, με πολλά διαστήματα παύσεων ανάμεσα στις νότες. Οι δικές μου επιρροές προέρχονται από τον Κνουτ Χάμρε (Knut Hamre) και τον Χανς Γ. Μπρίμι (Hans W. Brimi), έχω όμως μάθει πολλά από μουσικούς που αυτοσχεδιάζουν, οι οποίοι μου έδειξαν πώς να είμαι λιτός, πυκνός στο παίξιμό μου, να μη φλυαρώ, να κρατάω την ουσία. Θεωρώ ότι αυτό το είδος των παύσεων ανάμεσα στις νότες υπάρχει σε πολλά είδη της σύγχρονης μουσικής, στον χορό αλλά και στον κινηματογράφο. Οι ταινίες του Αντρέι Ταρκόφσκι είναι ένα καλό παράδειγμα. Μου έκαναν βαθιά εντύπωση».
Ο Οκλαντ θυμάται να τραγουδά με την οικογένειά του μέσα στο αυτοκίνητο, ενώ ταξίδευαν όλοι μαζί. «Μερικές φορές έπαιζα πιάνο με τη μητέρα μου κι αφηνόμασταν σε ένα είδος ελεύθερου στοχασμού στο παίξιμό μας. Εξάσκησα το αυτί μου κι ακόμα και σήμερα έτσι γράφω μουσική: πρώτα την «ακούω» και μετά τη γράφω στο χαρτί. Κάτι που επέδρασε βαθιά μέσα μου είναι ακόμη οι ιστορίες του πατέρα μου, πυροδότησαν τη φαντασία μου».
Κινηματογραφική μουσική
Ο Νιλς Οκλαντ απολαμβάνει να παίζει σόλο είτε σε μικρά μπαρ είτε σε μεγάλες αίθουσες συναυλιών κι εκκλησίες. Εκτός από το κλασικό βιολί, παίζει βιόλα και το Harding Fiddle, ένα είδος βιολιού που χρησιμοποιείται πολύ στη νορβηγική μουσική παράδοση και παραδέχεται ότι με τον καιρό, οι ρυθμοί του έγιναν πιο αργοί, εσωτερικοί, τονίζοντας όμως ότι βιοπορίζεται από την κινηματογραφική μουσική, το μπαλέτο, τη σκηνική μουσική. Μέσα στα άμεσα πλάνα του είναι ένα νέο άλμπουμ με τον πιανίστα Σίνγκμπγιορν Εϊπλαντ (Singbjorn Apeland) για την ECM, με αυτοσχεδιασμούς βασισμένους στη μουσική του Νορβηγού βιολονίστα Ολε Μπουλ (Ole Bull, 1810-1880), ο οποίος έχει επηρεάσει γενιές Νορβηγών μουσικών.
Στη συναυλία του στην Αθήνα σκοπεύει να αυτοσχεδιάσει αρκετά πάνω σε δικές του συνθέσεις. Ενα πάντρεμα ανάμεσα στο τώρα και το χθες.