Το ορατόριο «Ανάσταση» του Χέντελ παρουσίασε ο Γιώργος Πέτρου, διευθύνοντας την Καμεράτα με όργανα εποχής, στις 17 Απριλίου, στην αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης».
Το έντονα θεατρικό έργο έλαμψε χάρη σε μια μουσική διεύθυνση που έβρισκε την κατάλληλη διάθεση για κάθε άρια, ορίζοντας με επιτυχία την ταχύτητα και αναδεικνύοντας με ευστοχία επί μέρους στοιχεία της ενορχήστρωσης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα υπήρξε η άρια του Ευαγγελιστή Ιωάννη «Ετσι κι η περιστέρα κλαίει»: ως αντίστιξη στο μοναδικής ευγένειας βασικό θέμα έρχονταν τα έγχορδα, που με αγριότητα απέδιδαν εύγλωττα το αρπακτικό όρνεο που σπείρει το κακό. Ο Πέτρου είχε στη διάθεσή του τον εστιασμένο ήχο των εγχόρδων, τούς όλο και πιο έμπειρους συνεργαζόμενους μουσικούς στα πνευστά, στα κρουστά όπως επίσης σε όργανα όπως η θεόρβη που δεν διαθέτει η Καμεράτα.
Λαμπερή, δεξιοτεχνικά σίγουρη και με ευγένεια έκφρασης ερμήνευσε τον ρόλο του Αγγέλου η υψίφωνος Μυρσίνη Μαργαρίτη. Η θερμή φωνή της μεσοφώνου Μαίρης-Ελεν Νέζη ταίριαξε θαυμάσια στον ρόλο της Μαρίας Μαγδαληνής. Η ερμηνεία της άριάς της «Για μένα δεν φοβήθηκε να πεθάνει» ανήκε στις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς. Πολύ λιγότερο ικανοποιητική υπήρξε η μεσόφωνος Ρουξάντρα Ντονόσε ως Μαρία του Κλωπά, καθώς η ωραία φωνή της δυσκολευόταν να περάσει την ορχήστρα. Αντίθετα, θαυμάσιος ήταν ο τενόρος Τζέρεμυ Οβεντεν, που απέδωσε τον ρόλο του Ευαγγελιστή Ιωάννη με ωραίο ήχο, μεγάλη πλαστικότητα και ευγένεια, καθώς επίσης με επιτυχημένα διανθίσματα. Τη διανομή ολοκλήρωνε ο βαθύφωνος Βίτο Πριάντε ως Εωσφόρος, με εμφανή εμπειρία στο συγκεκριμένο ρεπερτόριο. Για μία ακόμα φορά το αποτέλεσμα προσδιορίστηκε και από την αίθουσα: η ίδια ερμηνεία σε μικρότερο χώρο θα κέρδιζε αισθητά.
Εξοχος Βιβάλντι
Το βράδυ της επομένης ο Πέτρου άλλαξε θέση με τον Μάρκελλο Χρυσικόπουλο που στην «Ανάσταση» έπαιζε τσέμπαλο. Επί κεφαλής του συνόλου «Latinitas nostra» ο Χρυσικόπουλος διηύθυνε στο Ωνάσειο θρησκευτική μουσική του Βιβάλντι. Εχοντας στη διάθεσή του μία ομάδα πολύ καλών μουσικών, με κορυφαίους τον Σίμο Παπάνα και τη Φανή Βοβώνη στο βιολί, όπως επίσης τον Ιάσονα Ιωάννου στο τσέλο, τρεις μουσικούς που ξεχώρισαν ιδιαίτερα στο Κοντσέρτο για δύο βιολιά και τσέλο RV 565, ο Χρυσικόπουλος ανέδειξε το πλήθος των αποχρώσεων και των διαθέσεων αυτής της γεμάτης εκπλήξεις μουσικής. Οι αρκετά προσωπικές ερμηνείες του, με τις απρόσμενες επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις, με στάσεις και εμφαντικές υπογραμμίσεις, έδωσαν περιεχόμενο στη λέξη «μπαρόκ». Στο Στάμπατ Μάτερ RV621 και στο Μοτέτο RV 629 σολίστ ήταν η έξοχη μεσόφωνος Ρομίνα Μπάσσο, με φωνή μεστή και σκούρα, εκφραστική, δεξιοτεχνικά συναρπαστική και πάνω απ’ όλα μουσικότατη.