ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ. Ενα από τα εμβληματικά πρόσωπα της γαλλικής διανόησης υποδύεται η Σιλβί Τεστό στη «Sagan», την ταινία της Ντιάν Κιρίς. Η παραγωγή ξεκίνησε αρχικά ως μίνι σειρά δύο 90λεπτων επεισοδίων. Ομως, με την παρέμβαση του Λικ Μπεσόν διαμορφώθηκε σε ταινία. Η Σιλβί Τεστό είναι μια από τις πιο εργατικές ηθοποιούς του γαλλικού σινεμά. Στην πρόσφατη φιλμογραφία της ξεχωρίζουν η συμμετοχή της στο «La vie en rose» και κυρίως ο πρωταγωνιστικός της ρόλος στη «Λούρδη», όπου βρίσκεται μπροστά στα θαύματα της γαλλικής περιοχής.
Η πρώτη επαφή
Για τη «Sagan», η Τεστό μπήκε στη διαδικασία της «μεταμόρφωσης» ώστε να υποδυθεί τη διάσημη συγγραφέα, που έκανε την πρώτη της εμφάνιση δημιουργώντας σκάνδαλο με το «Καλημέρα θλίψη», αλλά και με την ταραχώδη ζωή της. Παίζει τον ρόλο από την εφηβική ηλικία της συγγραφέως μέχρι την ωριμότητα, όπου οι καταχρήσεις και οι σπατάλες έγιναν πιο σημαντικές από το συγγραφικό της ταλέντο.
Οπως λέει η Τεστό για την επαφή της με την ηρωίδα, «με το πέρασμα του χρόνου συνειδητοποίησα ότι είχα σχηματίσει μια αρκετά λάθος εικόνα για τη Φρανσουάζ Σαγκάν. Συγκρατούσα την εικόνα της συγγραφέως, αλλά είχα διαμορφώσει στο μυαλό μου την ιδέα μιας διανοούμενης, ενός ατόμου περισσότερο εγκεφαλικού και ιδιαιτέρως αυστηρού. Η πρόχειρη ενδυμασία της, καθώς και ο βαρύς της αέρας, με έκαναν να φαντάζομαι έναν χαρακτήρα πολύ λιγότερο ζωντανό…
– Αρχικά είχατε πει ότι ήσασταν παράλληλα εκστασιασμένη και πανικοβλημένη όταν η Ντιάν Κιρίς σάς προσέφερε τον ρόλο…
– Ναι, γιατί στην αρχή δεν έβλεπα όμοια στοιχεία μεταξύ της Σαγκάν και του εαυτού μου. Η Ντιάν είχε τη διαίσθηση ότι υπήρχαν κάποια όμοια στοιχεία, και, πολύ γρήγορα, το κατάλαβα και εγώ με τη σειρά μου. Και ήταν κάτι που με ευχαρίστησε πολύ. Ενιωσα ιδιαιτέρως κολακευμένη όταν η Ντιάν μού ζήτησε να ενσαρκώσω τη Σαγκάν. Είναι ένας συναρπαστικός χαρακτήρας, πολύ δυνατός. Οταν είσαι ηθοποιός και σου παρουσιάζεται ένας τόσο υπέροχος ρόλος, αυτό που σε τρομάζει είναι να βρεθείς «από κάτω». Εχεις όρεξη να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να τα καταφέρεις. Ηξερα εξαρχής ότι ο δρόμος ήταν μακρύς και δύσκολος.
– Με τον καιρό, νομίζετε ότι το γεγονός ότι και εσείς ασχολείστε με τη συγγραφή σάς βοήθησε στο να κατανοήσετε καλύτερα τον ρόλο;
– Δεν νομίζω πως πρέπει να ζεις τη ζωή κάποιου για να την κατανοήσεις, αλλά είναι αλήθεια ότι υπάρχει κάτι παρόμοιο ανάμεσα στους συγγραφείς. Είναι η δυσκολία να εκφράσουμε προφορικά μια σκέψη, έναν εσωτερικό συνειρμό. Οπως επίσης ότι όταν γράφεις, το γραπτό σου γίνεται ο καλύτερός σου φίλος. Είναι κάτι που διαισθάνεσαι πάνω στην προσωπικότητα της Φρανσουάζ Σαγκάν. Είναι μια μορφή απομόνωσης, ακόμα και όταν είναι περικυκλωμένη από κόσμο.