Οι στροφές που ξεκινούν λίγο μετά το Αργος και συνεχίζουν μέχρι το Αστρος με θέα τη θάλασσα είναι ένα από τα πιο όμορφα σημεία της διαδρομής Αθήνα-Λεωνίδιο. Συνήθως η αγαπημένη στιγμή που ο οδηγός του λεωφορείου, αρχίζει και απαντάει στις κλήσεις των κινητών του. Λαϊκά άσματα από Ντέρτι 98,6 για όσο κι όπου πιάνει, παρόμοια κομμάτια και στα ringtones. Μεγαλείο… Στο ένα χέρι το κινητό, στο άλλο το τιμόνι, δώστου κι η στροφή με συνοδεία «Είσαι το λάθος της ζωής μου το μεγάλο» του Ζαφείρη Μελά.
Είναι πολλά χρόνια τώρα που από ανάγκη ταξιδεύω με τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ. Μοναδική εμπειρία και δεν συζητώ για τη διαδρομή που έτσι κι αλλιώς απολαμβάνω παρά τη μουσική υπόκρουση η οποία έχει μείνει ίδια στο πέρασμα των χρόνων. Καταρχάς ας ξεκινήσουμε από την έναρξη του ταξιδιού. Σταθμός των ΚΤΕΛ στον Κηφισό: από τη δεκαετία του ’70 που είχα πρωτοπάει δεν έχει αλλάξει καθόλου. Κάπως ευπρεπισμένος ο χώρος αγοράς εισιτηρίων, μετά το χάος… Κάτι από Κάιρο όμως χωρίς γοητεία. Ζητιάνοι κάθε λογής, από ναρκομανείς μέχρι τσιγγάνους σε πλησιάζουν ανά πέντε λεπτά. Τουαλέτες τούρκικες μόνο στο υπόγειο της καφετέριας με τσίγκινες πόρτες και μια κυρία η οποία κάθεται στην είσοδο και βλέπει τηλεόραση πουλώντας χαρτί υγείας. Αν θέλεις να περιμένεις κοντά στο λεωφορείο πρέπει να υπομείνεις τη βρωμιά και την παρέλαση των πλανόδιων με φόντο τις φωνές των οδηγών και των διαφόρων μεταφορέων. Στην επιστροφή: η ουρά στα ταξί (όταν είχαμε) ατελείωτη με τους οδηγούς να μην αρκούνται να εξυπηρετήσουν έναν πελάτη, αλλά να ψάχνουν φωνάζοντας για το πόσοι ακόμη πάνε στον εκάστοτε προορισμό. Για όσους ενδιαφέρονται τώρα τελευταία λόγω της απεργίας των ταξί έχω μάθει όλες τις λεπτομέρειες της διαδρομής με το λεωφορείο 051 που φεύγει από Ζήνωνος και πάει Κηφισό. Το θέμα όμως είναι άλλο. Δεν θα έπρεπε μια πολιτισμένη χώρα να διαθέτει σε όλα τα επίπεδα ένα αξιοπρεπές δίκτυο οδικής μετακίνησης/σταθμών για όσους θέλουν να τους χρησιμοποιήσουν; Πιθανόν μόνο στην Ελλάδα, ν’ ακούγονται δηλώσεις όπως: «Εγώ ποτέ δεν ταξιδεύω με τα ΚΤΕΛ κι ούτε πρόκειται…».