Πίστεψέ με**1/2
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ (2010)
Εγχρ. Διάρκεια 106΄
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Σουίμερ
Ερμηνείες: Κλάιβ Οουεν, Κάθριν Κίνερ, Λιάνα Λιμπεράτο, Βαϊόλα Ντέιβις.
ΚΡΙΤΙΚΗ. Με ένα ιδιαίτερο και δύσκολο θέμα ασχολείται ο Ντέιβιντ Σουίμερ (πιο γνωστός ως Ρος από τα «Φιλαράκια») στη δεύτερη κινηματογραφική του σκηνοθεσία. Η σεξουαλική κακοποίηση, οι γνωριμίες μέσω του Ιντερνετ, η εξαπάτηση και οι οικογενειακές σχέσεις απασχολούν την ταινία.
Ενα κορίτσι στην εφηβεία μιλάει online με κάποιον που θεωρεί νεαρό. Οταν τον γνωρίσει, θα διαπιστώσει ότι είναι ένας ώριμος άντρας, που θα την κακοποιήσει. Εκείνη όμως θα θελήσει να τον προστατέψει όταν οι γονείς της μάθουν τι έγινε. Από την πλευρά τους, εκείνοι, και ιδιαίτερα ο πατέρας, θα σκέφτονται με εμμονή τι έχει συμβεί, χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν. Η ταινία αφηγείται την ιστορία κυρίως από την πλευρά των γονιών, εκείνων δηλαδή που βρίσκονται δίπλα στο θύμα, έχοντας να αντιμετωπίσουν τόσο το έγκλημα και τον άγνωστο δράση, όσο και την παράξενη ψυχολογία της κόρης τους.
Ο Σουίμερ πλησιάζει την ιστορία και τα πρόσωπα με προσοχή, χωρίς να εκμεταλλεύεται τους χαρακτήρες του. Και αν ίσως το σενάριο δεν εμβαθύνει ιδιαίτερα στο ψυχολογικό επίπεδο, η ταινία αφήνει τους ήρωες να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους, χωρίς να καταφεύγει σε προκλητικά τεχνάσματα.
Ρίσκο και απώλεια
Η ερμηνεία και κυρίως η ορμή του Κέβιν Σπέισι είναι το βασικό πλεονέκτημα του «Casino Jack» (**), μιας ταινίας που θα μπορούσε να είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία σύγχρονων πολιτικών, αλλά χάνεται ανάμεσα στις αλλαγές της διάθεσης και του τόνου.
Ο Σπέισι υποδύεται ένα αληθινό πρόσωπο, τον Τζακ Αμπράμοφ, Ρεπουμπλικανό λομπίστα στους διαδρόμους της Ουάσιγκτον, ο οποίος χρησιμοποιεί κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο, προκειμένου να πετύχει τους στόχους του. Μέχρι να καταλήξει στη φυλακή, όταν αποκαλυφθεί το δίκτυο των ύποπτων σχέσεών του. Ο Τζορτζ Χικενλούπερ, που σκηνοθέτησε την ταινία, τη στρέφει πότε στο βιογραφικό δράμα, πότε στην πολιτική σάτιρα, πότε στην κωμωδία και πότε στο μελόδραμα, χωρίς να έχει σαφή κατεύθυνση. Δεν βοηθούν ιδιαίτερα και οι μέτριες ερμηνείες της Κέλι Πρέστον και του ενοχλητικού Τζον Λόβιτς.