Η πρώτη φορά που άρχισε ο Μαρκ Τουέιν να ενδιαφέρεται για τη ζωή της Ιωάννας της Λωρραίνης ήταν τα χρόνια που μάθαινε τυπογράφος στο Χάνιμπαλ του Μιζούρι. Μια μέρα, επιστρέφοντας από τη δουλειά βρήκε στον δρόμο μια σελίδα που είχε ξεφύγει από ένα βιβλίο. Εσκυψε, τη σήκωσε και διαπίστωσε ότι ήταν από ένα ιστορικό βιβλίο για την Ιωάννα της Λωρραίνης. Από εκείνη τη στιγμή «δέθηκε» μ’ αυτή την ιδιαίτερη προσωπικότητα και θέλησε να μάθει περισσότερα για τη ζωή της. Χρειάστηκε πολλά χρόνια έρευνας -δώδεκα- και δύο χρόνια γραφής για να ολοκληρώσει το καλύτερο, σύμφωνα με τη δική του γνώμη, βιβλίο του: «Η Ιωάννα της Λωρραίνης μου αρέσει περισσότερο απ’ όλα τα βιβλία μου και είναι, χωρίς καμιά αμφιβολία, το καλύτερο. Εξάλλου, μου πρόσφερε επταπλάσια ευχαρίστηση από οποιοδήποτε άλλο: δώδεκα χρόνια προετοιμασίας και δύο χρόνια συγγραφής».
Και φαίνεται ότι ο Μαρκ Τουέιν καταπιάστηκε με μια ηρωίδα που θαύμαζε πολύ, όπως φαίνεται σε κείμενό του που δημοσιεύεται στην πρώτη ολοκληρωμένη έκδοση αυτού του μυθιστορήματος στα ελληνικά (μετ. Εφη Καλλιφατίδου, εκδ. Νεφέλη). «Η Ζαν αποτελεί το Θαύμα όλων των Εποχών. Ωστόσο, αν σκεφτούμε την καταγωγή της, τις συνθήκες των πρώτων χρόνων της ζωής της, το φύλο της και ότι έκανε όλα τα έργα για τα οποία έγινε πασίγνωστη όσο ήταν ακόμα κοπελίτσα, αναγνωρίζουμε ότι, όσο υπάρχει ακόμα η ράτσα μας, θα αποτελεί και το αίνιγμα όλων των εποχών», σημειώνει ο Τουέιν. Αλλωστε, «από τότε που άρχισε να γράφεται η ανθρώπινη ιστορία, η Ιωάννα της Λωρραίνης είναι το μοναδικό άτομο, άντρας ή γυναίκα, που ανέλαβε την ανώτατη διοίκηση των στρατιωτικών δυνάμεων ενός κράτους σε ηλικία δεκαεπτά ετών» όπως σημείωνε και ο Λουί ντε Κοντ, ο ακόλουθος και γραμματέας της Ζαν ντ’ Αρκ, το πρόσωπο του οποίου δημιούργησε ο Μαρκ Τουέιν για τις ανάγκες του διηγήματός του και γίνεται εύκολα φανερό, και μόνο από αυτά τα δύο αποσπάσματα, ότι ο Λουί ντε Κοντ είναι το alter ego του Μαρκ Τουέιν, μέσω του οποίου ήρθε περισσότερο κοντά με την Ιωάννα της Λωρραίνης.
Και με τη «βοήθεια» του Λουί ντε Κοντ, ο Μαρκ Τουέιν έγραψε ένα μυθιστόρημα, ακολουθώντας συχνότατα πιστά τα ιστορικά στοιχεία. Οπωσδήποτε όμως ένα απολαυστικό και εξαιρετικά ζωντανό μυθιστόρημα: «Ακούγαμε τις αλυσίδες της Ζαν από τον διάδρομο· πλησίαζε. Σε λίγο εμφανίστηκε· το ακροατήριο αναρρίγησε και μερικοί αναστέναξαν. Δυο φρουροί την ακολουθούσαν σε μικρή απόσταση. Το κεφάλι της ήταν λίγο σκυφτό και προχωρούσε αργά, επειδή η ίδια ήταν αδύναμη και τα δεσμά της βαριά. Φορούσε ανδρικά ρούχα, όλα μαύρα· από ένα μαλακό μάλλινο ύφασμα, βαθύ μαύρο, νεκρικό μαύρο, που δεν το φώτιζε ούτε ίχνος χρώματος, από πάνω μέχρι κάτω. Ενας φαρδύς γιακάς με ακτινωτές πτυχές από το ίδιο μαύρο ύφασμα σκέπαζε τους ώμους και το στήθος της· κι από κει και κάτω εφαρμοστά μέχρι τους αλυσοδεμένους καρπούς της· κάτω από τη ζακέτα φορούσε ένα εφαρμοστό μαύρο παντελόνι που έφτανε μέχρι τις αλυσίδες στους αστραγάλους της. (…) Ηταν ένα πρόσωπο λείο και αγνό και κοριτσίστικο, απίστευτα όμορφο, βαθύτατα θλιμμένο και γλυκό».
Η ιστορία της Ιωάννας της Λωρραίνης είναι γνωστή. Την έχουμε διαβάσει, την έχουμε δει σε ταινίες. Ο Μαρκ Τουέιν όμως πλάθει τον κόσμο της και την εποχή της με τρόπο που συνεπαίρνει τον αναγνώστη.