«Ρίξε άγκυρα!», μου φώναξε ο Φρόντις και έσβησε τον κινητήρα. Η θάλασσα ήταν εντελώς ακίνητη, καθρέφτης που λένε οι ναυτικοί, μέσα στον όρμο της Κολώνας. Απόλυτη νηνεμία. Λες και ο ήλιος που έδυε πήρε αγκαλιά τον άνεμο και πήγαν παρέα σε άλλες θάλασσες. Και άγκυρα να μην ρίξουμε πάλι ακίνητο θα μείνει το σκάφος, σκέφτηκα, και αντί να εκτελέσω την εντολή του καπετάνιου, έδωσα μια βουτιά από την πλώρη στα σμαραγδένια νερά.
Είναι κάποιες στιγμές που η ομορφιά υπερβαίνει την ικανότητα των αισθήσεων να την απορροφήσουν. Τότε νιώθεις ότι γίνεσαι παιδί και κάνεις παιδιάστικες χαζομάρες ή άγγελος και πετάς. Βυθισμένος στη δροσιά, κοίταζα τον Φρόντι που στεκόταν στην πλώρη. Αναρωτιόμουν αυτός τι θα γίνει, άγγελος ή παιδί. Αν έβγαζε εκείνη τη στιγμή φτερά στην πλάτη του και χανόταν στα σύννεφα, δεν θα παραξενευόμουν καθόλου. Ομως έγινε και αυτός παιδί. Αδιαφορώντας για την άγκυρα, έδωσε μια βουτιά και βυθίστηκε στο γαλαζοπράσινο υγρό φως. Αναδύθηκε ακριβώς δίπλα μου. «Πες μου τι σου έρχεται στον νου», ετοιμαζόμουν να τον ρωτήσω, αλλά οι σκέψεις του αναδύθηκαν μόνες τους φωναχτά μόλις έβγαλε το κεφάλι του από το νερό. «Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε…».
Ενα σεντόνι από άμμο
Κολυμπούσαμε στον παράδεισο. Ενα νησάκι με ένα ξωκλήσι, τον Αγιο Λουκά, στην κορυφή του, και μια στενή λωρίδα λευκής άμμου που το ενώνει με την υπόλοιπη στεριά. Ενα σεντόνι από άμμο στον βυθό του ανατολικού και του δυτικού όρμου, και μια βουνοπλαγιά στα βόρεια σκεπασμένη όλη με θυμάρι. «Πάντα εν σοφία εποίησας…».
Ομολογώ ότι δεν την περίμενα τόσο όμορφη την Κύθνο. Ενενήντα απάνεμοι και προστατευμένοι όρμοι που, αιώνες τώρα, φιλοξενούν θαλασσοπόρους και πειρατές. Εξήντα και πλέον εξαιρετικές αμμουδιές, οι περισσότερες προσβάσιμες με δρόμο. Ξακουστές ιαματικές πηγές και ένα υδροθεραπευτήριο δίπλα στη θάλασσα, στα Λουτρά. Εννιά χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης παρουσίας, με αρχαιολογικούς χώρους εξαιρετικής σημασίας, όπως το ασύλητο ιερό άγνωστης θηλυκής θεότητας που ανακαλύφθηκε πρόσφατα στο Βρυόκαστρο. Τα πανέμορφα νεοκλασικά της Δρυοπίδας και τα γραφικά σοκάκια της Χώρας. Ατέλειωτα χιλιόμετρα ιδιαίτερης ξερολιθιάς που διατρέχουν ολόκληρη την ύπαιθρο που μοσχοβολάει θυμάρι και ρίγανη. Τα πέτρινα αλώνια, οι ανεμόμυλοι και τα ασβεστοκάμινα. Το σπήλαιο Καταφύκι στη Δρυοπίδα που είναι από τα μεγαλύτερα της Ελλάδας. Υπέροχα ξωκλήσια που αψηφούν τους ανέμους και τον χρόνο σκαρφαλωμένα στις κορφές και στους βράχους. Μοναστήρια με παλιές εικόνες και ξυλόγλυπτα τέμπλα. Και δεκάδες χιλιόμετρα μονοπατιών που διασχίζουν την ύπαιθρο προσφέροντας μαγευτικές εικόνες. Δέσαμε το σκάφος στο λιμάνι της Κύθνου, τον Μέριχα, ανεβήκαμε στη γραφική Χώρα, και εκεί ο Φρόντις άνοιξε τον πεζοπορικό χάρτη της Κύθνου που έχει εκδώσει η Terrain και μου έδειξε το μονοπάτι που θα περπατούσαμε.
Χώρα – Παναγιά Νίκους – Αγιος Ιωάννης – Αγιος Στέφανος – Χώρα. Ακολουθείτε τον τσιμεντόδρομο που οδηγεί ανατολικά της Χώρας προς την Παναγία του Νίκους. Λίγο πριν από την ιστορική Μονή, ο τσιμεντόδρομος γίνεται χωματόδρομος και συνεχίζει μέχρι τη Μονή, από όπου ξεκινάει το μονοπάτι. Σε λίγο συναντάτε την πρώτη διακλάδωση, το δεξιό σκέλος της οποίας οδηγεί στον Αη Γιάννη τον Πρόδρομο, αλλά εσείς ακολουθείτε το αριστερό, που είναι και σηματοδοτημένο με μια κόκκινη βούλα. Γύρω στα 250 μ. πιο κάτω υπάρχει άλλη μια διασταύρωση, όπου στρίβετε δεξιά, στο πιο πατημένο σκέλος. Το μονοπάτι ανηφορίζει για 500 μ. και διακλαδίζεται πάλι. Μπροστά σας βλέπετε ένα αλωνάκι και ακολουθείτε τα σημάδια που δείχνουν προς τα αριστερά, αφού η δεξιά κατεύθυνση οδηγεί μέσα στα χωράφια. Στη συνέχεια, το μονοπάτι διασταυρώνεται με έναν χωματόδρομο που έρχεται από τη Χώρα, τον οποίο διασχίζετε και συνεχίζετε στο μονοπάτι προς τα ανατολικά (θα δείτε και ένα κόκκινο σημαδάκι, πάνω στην ξερολιθιά στα αριστερά σας). Συνεχίζετε για άλλα 250 μ. και φτάνετε στην επόμενη διακλάδωση. Εδώ υπάρχει ένα ασαφές σημάδι που σας κατευθύνει ευθεία εμπρός (στο λιγότερο πατημένο μονοπάτι), αλλά είναι λάθος. Πρέπει να πάρετε το δεξιό κατηφορικό σκέλος. Λίγο παρακάτω θα περάσετε δίπλα από το ξωκλήσι της Παναγίας στα αριστερά, και μετά από 2,2 χλμ. το μονοπάτι διακλαδίζεται. Το αριστερό σκέλος καταλήγει ύστερα από 700 μ. στην πανέμορφη παραλία του Αγίου Ιωάννη, όπου αξίζει να πάτε για να απολαύσετε κολύμπι στα υπέροχα νερά του όρμου. Το δεξιό σκέλος στην αρχή προχωράει ανάμεσα στις ξερολιθιές, στη συνέχεια διασχίζει τα χωράφια, παρακάτω κατηφορίζει ξανά ανάμεσα στις ξερολιθιές, για να φτάσει τελικά στην παραλία και τον οικισμό του Αγίου Στεφάνου.
Από τον Αγιο Στέφανο ακολουθείτε τον ασφαλτόδρομο που ξεκινάει από τη δυτική άκρη της παραλίας με κατεύθυνση προς τη Χώρα. Υστερα από 400 μ. φτάνετε σε μια διασταύρωση με έναν χωματόδρομο στα δεξιά σας τον οποίο και ακολουθείτε μέχρι το τέρμα του. Από εδώ ξεκινάει ένα μονοπάτι, που πιθανώς να το βρείτε χορταριασμένο γιατί δεν χρησιμοποιείται πολύ, το οποίο ανηφορίζει μέσα στις ρεματιές και στις πλαγιές και ύστερα από δύο χιλιόμετρα καταλήγει στον κεντρικό ασφαλτόδρομο που ενώνει τη Χώρα με τη Δρυοπίδα. Ακολουθείτε αυτόν τον δρόμο για 400 μ. προς τα δυτικά, ώσπου να συναντήσετε έναν χωματόδρομο στα δεξιά σας τον οποίο ακολουθείτε προς τα βόρεια, για να βγείτε έπειτα από περίπου 500 μ. στη Χώρα.