Κάθε χρόνο τέτοια εποχή όλοι οι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων και δη της Αθήνας, σκέφτονται το ίδιο πράγμα: να επιστρέψουν και να ζήσουν σε κάποια γωνιά της περιφέρειας αυτής της χώρας. Η επιστροφή στο τσιμέντο, στην κίνηση, στον θόρυβο, στους εκνευρισμένους και βιαστικούς συμπολίτες μας σε κανέναν δεν αρέσει. Και κάθε χρόνο τέτοια εποχή όλο τις ίδιες υποσχέσεις δίνουμε στον εαυτό μας…
Φαίνεται όμως ότι όλο και περισσότεροι κάνουν αυτές τις υποσχέσεις πράξη. Ολο και περισσότεροι -κυρίως λόγω της κρίσης και της ανεργίας- επιστρέφουν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους ή επιλέγουν νέες. «Τη διετία 2008-2010 δημιουργήθηκαν 38.000 νέες θέσεις εργασίας στον αγροτικό τομέα, τη στιγμή που σε όλους τους άλλους κλάδους οι δείκτες απασχόλησης είναι αρνητικοί», σημείωνε στο ρεπορτάζ της η συνάδελφος Τάνια Γεωργιοπούλου.
Λέτε λοιπόν αυτή η συνθλιπτική για πολλούς οικονομική κατάσταση να κάνει αυτό που κανένας δεν πίστευε; Να ξαναζωντανέψει τα ερημωμένα χωριά αυτής της χώρας; Λέτε τα σχολεία που διαρκώς κλείνουν τα τελευταία χρόνια, λόγω έλλειψης μαθητών, να ξανανοίξουν; Σε διάφορα μέρη της Ελλάδας συναντήθηκαν φίλοι και συγγενείς που είχαν χρόνια ν’ ανταμώσουν. «Λόγω της κρίσης επέλεξαν τα παλιά πατρικά τους σπίτια, που ήταν για χρόνια κλειστά. Τα ξανάνοιξαν, τα καθάρισαν και επανασυνδέθηκαν με συγγενείς και συγχωριανούς», λένε οι περιγραφές από διάφορες περιοχές της χώρας.
Επιστρέφουν, λοιπόν, όλο και περισσότεροι σ’ έναν τρόπο ζωής που χαρακτηρίζεται από μικρότερα μεγέθη, χαμηλότερους τόνους, καθαρότερο αέρα, ηρεμότερο ύπνο, υγιεινότερες τροφές. Αυτή είναι η ειδυλλιακή πλευρά της ζωής σε χωριά και κωμοπόλεις της περιφέρειας. Υπάρχει όμως και η άλλη, η δύσκολη, η σκληρή: τα ίδια αυτά ειδυλλιακά μέρη ευκολότατα αποκλείονται τον χειμώνα γιατί δεν υπάρχει ένα απλό γεφύρι να τα συνδέσει με το κέντρο της περιοχής. Ή γιατί το Κέντρο Υγείας της περιοχής δεν έχει ούτε καν τα μικροβιολογικά μηχανήματα για εξετάσεις ρουτίνας. Γιατί τα πολλά τελευταία χρόνια είχε πάντα προτεραιότητα το κράτος των Αθηνών. Μήπως ήρθε η ώρα για σωστούς σχεδιασμούς και διαφορετικές προτεραιότητες;