Κάνω συχνά παρόμοιες σκέψεις: αν παραβιάσω τον δακτύλιο κάνω πραγματικά κακό στην πόλη; Εφόσον ο δρόμος είναι άδειος (μέσα από τον δακτύλιο) γιατί να επιβαρύνω με περισσότερο καυσαέριο την μποτιλιαρισμένη περιφερειακή αρτηρία; Οι σκέψεις τις περισσότερες φορές παραμένουν σκέψεις γιατί αγχώνομαι υπερβολικά στην ιδέα να με σταματήσουν. Περισσότερο από το πρόστιμο δεν αντέχω τα υποτιμητικά βλέμματα όσων θα με προσπερνάνε. «Ηθελες να πας νωρίτερα, ε; Και επιπλέον επενδύεις ιδεολογικά καραμπινάτες παρανομίες με δήθεν οικολογικές ευαισθησίες; Χα, χα, χα! Καλά να πάθεις».
Κατά τη γνώμη μου η παραβίαση του δακτυλίου δεν είναι από τα χειρότερα που μπορείς να κάνεις οδηγώντας στην Αθήνα. Η παράνομη στάθμευση και κυρίως η αντοικοινωνική στάθμευση δημιουργούν μια αλυσίδα προβλημάτων που μας πάνε μέχρι την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής χιλιάδων συμπολιτών μας. Ως αντικοινωνική στάθμευση εννοούμε το παρκάρισμα πάνω σε πεζοδρόμια, πλατείες, πεζόδρομους, διαβάσεις πεζών και ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Τους τελευταίους μήνες, με την ανάληψη της νέας δημοτικής αρχής και χάρη στην αποφασιστικότητα του αρμόδιου αντιδημάρχου Δημοτικής Αστυνομίας Τάσου Αβραντίνη, αναπτερώθηκαν οι ελπίδες όσων πιστεύουν ότι το αίσχος της αντικοινωνικής στάθμευσης μπορεί να καταπολεμηθεί. Αρκεί, φυσικά, να υπάρχει πολιτική βούληση. Ο νέος αντιδήμαρχος έδειξε ότι την διαθέτει. Σε ορισμένα σημεία του κέντρου η διαφορά είναι μετρήσιμη.
Διπλοπαρκάρισμα
Αν όμως η παράνομη στάθμευση είναι απαράδεκτη με κοινωνικούς όρους, μήπως δεν μας συμφέρει και οικονομικά; Αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί πόσο από το κυκλοφοριακό χάος της Αθήνας οφείλεται ακριβώς στη συνήθειά μας να παρκάρουμε όπου μας καπνίσει; Ο κ. Τάσος Αβραντίνης εξηγεί: «Καθημερινά μετακινούνται στην πρωτεύουσα με Ι. Χ. περίπου 3.000.000 πολίτες. Κάθε μέρα ως οδηγοί χάνουμε μία έως δύο ώρες επιπλέον στις μετακινήσεις μας, δηλαδή περίπου ένα δισεκατομμύριο ώρες χαμένες τον χρόνο. Για παράδειγμα, μόνο το διπλό παρκάρισμα και η στάθμευση κοντά σε φωτεινό σηματοδότη μπορεί να μειώσει κατά τους συγκοινωνιολόγους την ταχύτητα των οχημάτων μέχρι και 75%».
Επίσης έχει υπολογιστεί ότι με τα τρόλεϊ και τα λεωφορεία μετακινούνται περίπου 2.000.000 πολίτες καθημερινά. «Εχουμε υπολογίσει ότι η αποσυμφόρηση της κυκλοφορίας από τα παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα στους λεωφορειοδρόμους και στις γωνίες των δρόμων που διέρχονται αυτά τα μέσα μαζικής μεταφοράς θα αύξανε την ταχύτητά τους και θα περιόριζε τη σπατάλη του χρόνου που οφείλεται στην παράνομη στάθμευση περίπου κατά μία τουλάχιστον ώρα. Δηλαδή όσοι μετακινούνται με τρόλεϊ και λεωφορεία χάνουν από τη ζωή τους περίπου 700.000.000 ώρες ετησίως». Ο κ. Αβραντίνης μάς καλεί να υπολογίσουμε το ακριβές κόστος της παράνομης στάθμευσης: «Το ελάχιστο ημερομίσθιο ανέρχεται σε 35 ευρώ και το ελάχιστο ωρομίσθιο είναι περίπου 4,5 ευρώ. Στη συνέχεια πολλαπλασιάστε το ελάχιστο αυτό ποσό των 4,5 ευρώ με τις παραπάνω υπολογισμένες στο ελάχιστο σπαταλημένες ώρες, δηλαδή περίπου με 1,8 δισεκατομμύρια, και το αποτέλεσμα είναι 8,1 δισεκατομμύρια ευρώ, κοντά στο 4% του ΑΕΠ. Αυτό είναι το ελάχιστο κόστος των κυκλοφοριακών προβλημάτων στους δρόμους της Αθήνας για τα οποία ευθύνεται στον μέγιστο βαθμό η παράνομη στάθμευση».
Την επόμενη φορά που θα σκεφθείτε να παρκάρετε παράνομα σκεφτείτε το διπλά. Το (πιθανό) πρόστιμο είναι η μία, μόνο, όψη του νομίσματος.
Το «θαύμα» της Αγίας Ειρήνης
Η πλατεία Αγίας Ειρήνης είναι αντικειμενικά ένας από τους πιο ατμοσφαιρικούς δημόσιους χώρους του κέντρου της Αθήνας. Διαθέτει το προνόμιο να διασώζει και στις τρεις χτισμένες πλευρές της αρχιτεκτονική του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα.
Κανονικά θα έπρεπε να είναι μια όαση, αλλά στην Αθήνα έχουμε αυτήν τη διεστραμμένη συνήθεια να καταστρέφουμε όσες ομορφιές της απέμειναν. Παρκαρισμένα Ι.Χ. και μηχανάκια ακύρωναν για χρόνια το ευχάριστο αυτό μέρος. Οχι πια. Τις τελευταίες ημέρες παρατηρήσαμε βράδια χωρίς ούτε μισό τροχοφόρο. Οπου κι αν οφείλεται η ευπρόσδεκτη αυτή αλλαγή φαίνεται ότι όλα μπορούν να γίνουν. Αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση και να βάζουμε κι εμείς, οι πολίτες, ένα χεράκι.