Βασιλεια
Εκθεση
Fondation Βeyeler
www.beyeler.ch
«Νταλί, Μαγκρίτ, Μιρό – Σουρεαλισμός στο Παρίσι». Το σουρεαλιστικό κίνημα αναδύθηκε μέσα από τη βαθιά απελπισία που προκάλεσε η τραγωδία του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το αίσθημα κατάρρευσης όλων των αξιών του σύγχρονου πολιτισμού. Με βάση κυρίως το Παρίσι του μεσοπολέμου και υπό την αιγίδα του Αντρέ Μπρετόν, του θεωρητικού του κινήματος, οι σουρεαλιστές ανέπτυξαν μια προσέγγιση στην τέχνη επηρεασμένη από την ψυχαναλυτική σκέψη για τα όνειρα, τη φαντασία και το ασυνείδητο, αναζητώντας την ουσία της ανθρώπινης εμπειρίας κάτω από τη μάσκα των συμβάσεων. Η έκθεση ανατρέχει στα χρόνια της γέννησης και της ακμής του σουρεαλισμού, παρουσιάζοντας 200 έργα που υπογράφουν πάνω από 40 καλλιτέχνες, ανάμεσά τους οι τρεις ζωγράφοι που θεωρούνται οι κορυφαίοι του σουρεαλιστικού κινήματος (εδώ, το έργο του Νταλί «Προαίσθηση εμφυλίου πολέμου», 1936). Εως τις 29 Ιανουαρίου.
Βοστωνη
Εκθεση
Μuseum of Fine Arts
www.mfa.org
«Degas and the Nude». Οι μπαλαρίνες ήταν το αγαπημένο θέμα του Εντγκάρ Ντεγκά, ο οποίος απεικόνισε με μοναδική μαεστρία τη ρευστότητα της χορευτικής κίνησης (όπως αναδεικνύει και το μεγάλο αφιέρωμα στον ζωγράφο που φιλοξενείται στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου με τίτλο «Ο Ντεγκά και το μπαλέτο»). Ωστόσο, υπήρχαν άλλα δύο ευνοούμενα θέματα στην τέχνη του Γάλλου ιμπρεσιονιστή: τα άλογα και το γυμνό. Η έκθεση στη Βοστώνη εστιάζει στο γυμνό, θεματική ενότητα όπου ο Ντεγκά επίσης διέπρεψε απεικονίζοντας τα μοντέλα του με γοητευτική απλότητα και διακριτικό αισθησιασμό (εδώ, ο πίνακας «Μετά το μπάνιο»). Παρακολουθώντας την εξέλιξη του καλλιτέχνη από την πρώιμη ακαδημαϊκή εξιδανίκευση μέχρι τον νεωτερικό ρεαλισμό, η έκθεση παρουσιάζει περίπου 140 έργα του Ντεγκά -ελαιογραφίες, παστέλ, σχέδια και γλυπτά- καθώς και είκοσι γυμνά συγχρόνων του ζωγράφων. Εως τις 5 Φεβρουαρίου.
Μπελφαστ
Θεατρο
Lyric Theatre
www.lyrictheatre.co.uk
«The Painkiller». Ο Κένεθ Μπράνα επέστρεψε θριαμβευτικά στο Μπέλφαστ, τη γενέτειρά του, πρωταγωνιστώντας σε μια παράσταση που κέρδισε υμνητικά σχόλια από την κριτική. Γνωστός από τους σαιξπηρικούς και άλλους σοβαρούς ρόλους του στο θέατρο και τον κινηματογράφο, ο 50χρονος ηθοποιός επιδεικνύει τώρα το πλούσιο κωμικό ταλέντο του στη φάρσα του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα Φρανσίς Βεμπέρ «Το παυσίπονο», που την διασκεύασε και τη σκηνοθέτησε ο Σον Φόλεϊ. Το έργο εκτυλίσσεται σε δύο γειτονικά δωμάτια επαρχιακού ξενοδοχείου απέναντι σ’ ένα δικαστήριο. Στο ένα μένει ένας απελπισμένος φωτορεπόρτερ τοπικής εφημερίδας (τον ερμηνεύει ο Ρομπ Μπράιντον) που τον εγκατέλειψε η γυναίκα του και θέλει να αυτοκτονήσει. Στο άλλο έχει εγκατασταθεί ένας πληρωμένος φονιάς (ο Κένεθ Μπράνα) που έχει έρθει για να βγάλει απ’ τη μέση ένα μάρτυρα στη δίκη προτού προλάβει να αποκαλύψει ονόματα στέλνοντας πολλούς ακόμα στη φυλακή. Η συνάντηση ανάμεσα στους δύο γίνεται ο πυρήνας ξεκαρδιστικών επεισοδίων σε μια όχι και τόσο εκλεπτυσμένη κωμωδία, την οποία όμως ο Μπράνα και οι άλλοι ηθοποιοί αξιοποιούν στο έπακρον, προσφέροντας άφθονο γέλιο αλλά και στιγμές συγκίνησης.
Ουασιγκτον
Εκθεση
Τhe National Gallery of Art
www.nga.gov
«Warhol: Headlines». Είναι γνωστή η εμμονή του Αντι Γουόρχολ για τις εντυπωσιακές ειδήσεις έτσι όπως παρουσιάζονταν στον Τύπο – καταστροφές, ατυχήματα, σκάνδαλα διασημοτήτων. Του άρεσε να δίνει δικές του εκδοχές των ειδήσεων, δημιουργώντας «σελίδες» στο στυλ σκανδαλοθηρικών εφημερίδων, όπως οι New York Daily News και National Inquirer, αλλά και σοβαρών, όπως η Washington Post. Η έκθεση παρουσιάζει σελίδες του Γουόρχολ μαζί με τις σελίδες των εντύπων απ’ όπου άντλησε την έμπνευσή του, ενώ εκτίθενται επίσης σχέδια, φωτογραφίες, γλυπτά και βίντεο. Ανάμεσα στα εκθέματα, ο πίνακας «129 Die in Jet, 1962», όπου ο Γουόρχολ χρησιμοποίησε μια εικόνα από την New York Mirror της 4ης Ιουνίου 1962. Ηταν το τελευταίο «ζωγραφισμένο» έργο του, καθώς αργότερα χρησιμοποιούσε μεταξοτυπίες φωτογραφικών εικόνων πάνω σε μονόχρωμο καμβά. Εως τις 2 Ιανουαρίου.
ΣΙδνεϊ
Εκθεση
Αrt Gallery NSW
www.artgallery.nsw.gov.au
«The Mad Square: Modernity in German Art, 1910-37». Πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι πρώτοι εξπρεσιονιστές ζωγράφοι απεικόνισαν μέσα στα έργα τους την αγωνία τους για την επικείμενη σύγκρουση, ενώ νεότεροι καλλιτέχνες περιέγραψαν αργότερα τις εμπειρίες τους από τον πόλεμο. Οταν εγκαθιδρύθηκε η βραχύβια Δημοκρατία της Βαϊμάρης, εγκαινιάστηκε μια περίοδος έντονης δημιουργικότητας. Οι εξπρεσιονιστές, καθώς και οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν σε κινήματα όπως ο κονστρουκτιβισμός, ο ντανταϊσμός και η «νέα αντικειμενικότητα», επιχείρησαν να εκφράσουν απροκάλυπτα τις προσωπικές αγωνίες τους, την εναντίωσή τους στην καλυμμένη βία και την υποκρισία της κοινωνίας. Ωστόσο, τα πράγματα άλλαξαν με την άνοδο των ναζί, που ξεκίνησαν μια εκστρατεία εναντίον της μοντέρνας τέχνης, με κορύφωση το 1937 όταν διοργάνωσαν στο Μόναχο την έκθεση «εκφυλισμένης τέχνης». Η έκθεση στο Σίδνεϊ κάνει μια επισκόπηση της γερμανικής τέχνης εκείνης της περιόδου, παρουσιάζοντας έργα των Λούντβιχ Κίρχνερ, Μαξ Μπέκμαν, Γκέοργκ Γκρος (εδώ, ο σαρκαστικός πίνακάς του «Ομορφιά, σε δοξάζω»), Οτο Ντιξ, Κέτε Κόλβιτς, Χάνα Χοχ, Κουρτ Σβίτερς, Κρίστιαν Σαντ και άλλων, ανάμεσά τους και μερικούς πίνακες της έκθεσης «εκφυλισμένης τέχνης» που διασώθηκαν. Εως τις 6 Νοεμβρίου.
ΣτρΑτφορντ-απΟν-Εϊβον
Θεατρο
www.rsc.org.uk
«Μarat-Sade». Στη μετεπαναστατική Γαλλία, οι τρόφιμοι ενός ασύλου φρενοβλαβών παρουσιάζουν ένα θεατρικό έργο για τη δολοφονία του Ζαν-Πολ Μαρά, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον διαβόητο Μαρκήσιο ντε Σαντ. Οταν ο διευθυντής του ασύλου με την οικογένειά του έρχονται για να παρακολουθήσουν το έργο, περιμένοντας μια επίδειξη πατριωτικού φρονήματος, αντιμετωπίζουν έκπληκτοι μια άναρχη, ασεβή, αθυρόστομη παράσταση όπου συγκρούονται οι κοσμοθεωρίες του επαναστάτη Μαρά και του μηδενιστή, ηδονιστή Ντε Σαντ. Το περίφημο έργο του Πίτερ Βάις, όπου ο Γερμανός συγγραφέας χρησιμοποιεί μπρεχτικές τεχνικές και στοιχεία από το «Θέατρο της σκληρότητας» του Αρτό, υπήρξε μία από τις πιο πολυσυζητημένες και επιτυχημένες παραγωγές της Royal Shakespeare Company, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε σε σκηνοθεσία του Πίτερ Μπρουκ το 1964 (στην Ελλάδα το ανέβασε την ίδια εποχή το Θέατρο Τέχνης, σε μια έξοχη παράσταση). Γιορτάζοντας τα 50ά της γενέθλια, η RSC ανέβασε το έργο στο ανακαινισμένο θέατρό της στο Στράτφορντ, στο πλαίσιο μιας αναδρομής στις καλύτερες στιγμές της πορείας της. Η σκηνοθεσία είναι του Αντονι Νίλσον και τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν ο Αρσερ Αλι (Μαρά), ο Τζάσπερ Μπρίτον (Ντε Σαντ) και η Ιμοτζεν Ντόελ (Σαρλότ Κορντέ, η δολοφόνος του Μαρά), ρόλο που στην παράσταση του 1964 είχε παίξει η Γκλέντα Τζάκσον. Εως τις 5 Νοεμβρίου.
Μέγας Αλέξανδρος στο Λούβρο
Εγκαινιάστηκε στο Μουσείο του Λούβρου η έκθεση «Το βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου: Αρχαία Μακεδονία», ένα μεγάλο αφιέρωμα στην ιστορία της Μακεδονίας από τους μυκηναϊκούς χρόνους μέχρι τη ρωμαϊκή εποχή, με εκθέματα που προέρχονται από ελληνικά μουσεία, καθώς και από τη συλλογή του Λούβρου. Εστιάζοντας στο πρόσωπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η έκθεση (έως 16/1) ιχνηλατεί τη διαδρομή της ζωής και τις πτυχές του μύθου του, παράλληλα με την εποποιία των στρατιωτικών του κατακτήσεων και την πολιτιστική πολιτική του, που οδήγησαν στη συγκρότηση του ελληνιστικού κόσμου. Ο πλούτος των εκθεμάτων είναι εντυπωσιακός: γλυπτά, ανάγλυφα και ψηφιδωτά (που περιλαμβάνουν απεικονίσεις του Αλεξάνδρου και του Φιλίππου), αμφορείς, χρυσά στεφάνια πολεμιστών, σαρκοφάγοι, επιτύμβιες στήλες. Η έκθεση περιλαμβάνει επίσης μια αναπαράσταση του ανακτόρου του Φιλίππου του Β΄, καθώς και αναφορές στην κοινωνική και οικονομική ζωή της αρχαίας Μακεδονίας.