Οταν προγραμματίζει κανείς ένα ταξίδι στην Ισπανία, σκέφτεται προορισμούς όπως η Μαδρίτη, η Βαρκελώνη, ίσως η Σεβίλλη, άντε και το Μπιλμπάο για τους φιλότεχνους. Χάνει ωστόσο την ευκαιρία να ζήσει την εμπειρία της λιγότερο παραδοσιακά «ισπανικής» περιοχής της χώρας. Οι Αστούριες στη βορειοδυτική ακτή της χώρας μπορεί να μην έχουν υψηλή τουριστική ανάπτυξη και να μη μοιάζουν με την εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας για την Ισπανία. Οταν φτάνει κανείς για πρώτη φορά στο Οβιέδο, την πρωτεύουσα της περιοχής, νομίζει ότι βρίσκεται σε μια πιο μεσογειακή εκδοχή ελβετικής παραδοσιακής πόλης.
Τα πάντα είναι καθαρά και οργανωμένα, το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου της πόλης είναι πεζοδρομημένο, τα παλιά κτίρια συντηρούνται και έχουν διατηρηθεί άθικτα, υπάρχει πλούσια πολιτιστική ζωή και πολύ πράσινο. Και την ίδια στιγμή, οι άνθρωποι είναι χαμογελαστοί και ζεστοί.
Το Οβιέδο δεν είναι μια πόλη με μεγάλα, διάσημα μουσεία. Εχει έναν κομψό καθεδρικό ναό και κάποια δευτερεύοντα μουσεία. Ομως, σε ολόκληρη την πόλη υπάρχουν διάσπαρτα μπρούντζινα αγάλματα εξαιτίας της εμμονής ενός δημάρχου, ο οποίος τα έβαλε σε σχεδόν κάθε ελεύθερο σημείο.
Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η εξοχή έξω από το Οβιέδο. Τα μικρά κοντινά χωριά βρίσκονται μέσα σε θεαματικά δάση, ενώ πολύ κοντά οι απότομες ακτές στον Ατλαντικό μεταφέρουν τους ανέμους του ωκεανού. Μια μεγάλη -και ιδιαίτερα φτηνή- απόλαυση είναι το φαγητό και το ποτό στην περιοχή του Οβιέδο. Ο παραδοσιακός μηλίτης προσφέρεται στις σιδρερίες που έχουν σκορπισμένο πριονίδι στο πάτωμα, αφού για να πιεις πρέπει να βάλεις το ποτήρι στο πάτωμα και να ρίξεις το ποτό από ψηλά για να πάρει αέρα. Το συνοδεύουν με φαβάδα αστουριάνα, μια εξαιρετικά δυνατή φασολάδα, που βράζει με κομμάτια από διάφορα λουκάνικα και καπνιστό χοιρινό. Βαρύ ακόμη και για τις πιο κρύες ημέρες του χειμώνα.