Το χρονικό «Θέα στο σκοτάδι» του William Styron (εκδ. Ποταμός), μια θαρραλέα κατάδυση στο βαθύ πηγάδι της κατάθλιψης, από την οποία ο ίδιος ο συγγραφέας έπασχε για μεγάλο διάστημα.
Το μνημειώδες έργο «Ελευσίς και Ελευσίνια Μυστήρια» του Γ. Ε. Μυλωνά (εκδ. κυκεών tales), που για πρώτη φορά και μετά από μισόν αιώνα μεταφράστηκε και κυκλοφορεί στα ελληνικά. Ενδεικτικά, μαθαίνουμε ότι η μύηση (όπως και στη λογοτεχνία) ήταν ατομική – η ομαδική απαγορευόταν διά νόμου.
Το δοκίμιο «Πώς είναι να είσαι άρρωστος» της Virginia Woolf (εκδ. Κοινός Τόπος Ψυχιατρικής), ένα κείμενο για το σώμα και τα πάθη του, για την εξουσία του ακατανόητου και τη μυστική ποιότητα των λέξεων που κατέχουν οι άρρωστοι.