Με ένα πρόσωπο φιλικό και συμπαθές, που απέχει από το παραδοσιακό πρότυπο της ομορφιάς, και μια καριέρα άγνωστη μέχρι τώρα στο εκτός Βρετανίας κοινό, η Ολίβια Κόλμαν δίνει μία από τις δυνατές ερμηνείες της χρονιάς στον «Τυραννόσαυρο» (προβάλλεται ήδη στις αίθουσες), το σκηνοθετικό ντεμπούτο του καλού ηθοποιού Πάντι Κονσιντάιν. Μια βαριά ιστορία, για τα απωθημένα και τη βία που κρύβεται μέσα στους ανθρώπους και εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους, ο «Τυραννόσαυρος» είναι ένα τρίγωνο ανάμεσα στον Τζόζεφ, ένα χήρο που δυσκολεύεται να εκφράσει οποιοδήποτε συναίσθημα εκτός από τη βία, τη Χάνα, μια θρησκόληπτη γυναίκα που υπομένει, και τον άντρα της που εκτονώνει τον θυμό του επάνω της.
Δύσκολη ταινία, όμως έδωσε στην Κόλμαν την ευκαιρία να δείξει μια άλλη πλευρά του ταλέντου της, καθώς μέχρι τώρα έπαιζε κυρίως κωμικούς ρόλους στη βρετανική τηλεόραση. Η ερμηνεία της έκανε εντύπωση και την έχει οδηγήσει σε μεγαλύτερες παραγωγές, οπότε είναι βέβαιο ότι θα είναι ένα πρόσωπο που θα βλέπουμε συχνότερα στο μέλλον.
Δεμένη ομάδα
– Πώς είναι δυνατόν για έναν ηθοποιό να παραμένει ψύχραιμος και ήρεμος όταν παίζει σε μια τόσο λυπηρή και καταθλιπτική ιστορία;
– Το βασικό είναι ότι όλοι αισθανόμασταν πολύ ασφαλείς μαζί, σαν σύνολο. Τόσο ο Πίτερ Μάλαν όσο και ο Εντι Μάρσαν που παίζει τον άντρα μου, ήμασταν μια δεμένη ομάδα. Και όλοι μαζί εμπιστευόμασταν απόλυτα τον Πάντι. Αλλωστε παίζαμε πολύ συνειδητά. Δεν χρησιμοποιούσαμε καμιά «Μέθοδο». Δεν μέναμε μέσα στους χαρακτήρες. Αν δεν κάνεις κάτι τέτοιο και δεν κρατάς τα στοιχεία του χαρακτήρα, είναι πιο εύκολο να τον αφήνεις όταν τελειώνει το γύρισμα και πηγαίνεις στο σπίτι σου το βράδυ.
– Πιστεύετε ότι η Χάνα αυτοθυματοποιείται;
– Νομίζω ότι είναι απίστευτα δυνατή. Ο, τι και να της συμβαίνει πίσω από την επιφάνεια, στον μυστικό, ιδιωτικό της χώρο, εκείνη βγαίνει έξω και συμπεριφέρεται σαν στρατιώτης, προσπαθώντας να δώσει αγάπη στους άλλους. Αν αφηνόταν, θα γινόταν πραγματικά χαλί να την πατήσουν οι άλλοι και κυρίως ο άντρας της, δεν θα έβγαινε ποτέ από το σπίτι και δεν θα εμπιστευόταν κανέναν. Το ότι δεν το κάνει αυτό, δείχνει τη δύναμή της, όπως και ότι δεν είναι θύμα.
Βία και πίστη
– Γιατί πιστεύετε ότι ελκύεται από τον Τζόζεφ, έναν προφανώς βίαιο άνθρωπο, τη στιγμή που και εκείνη έχει υποφέρει από τη βία;
– Πιστεύω ότι βλέπει τον θυμό του ως ειλικρινή, ότι είναι ανοιχτός και ξεκάθαρος. Η Χάνα διαχωρίζει τη βίαιη συμπεριφορά του άντρα της και του Τζόζεφ. Ο άντρας της την εκφράζει πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού, με ύπουλο τρόπο, ενώ ο Τζόζεφ είναι ένας θυμωμένος άνθρωπος, ο οποίος ξεκάθαρα χρειάζεται να αγαπηθεί και δεν του έχει συμβεί ποτέ αυτό. Ο θυμός του είναι διαφορετικός κι εκείνη μπορεί να διακρίνει τη διαφορά, χωρίς να τον κρίνει.
– Καταλαβαίνετε τη θρησκοληψία της Χάνα;
– Προσωπικά δεν είμαι θρήσκα. Καθόλου. Ομως αντιλαμβάνομαι την ανάγκη της να μιλήσει, να απευθυνθεί κάπου, να αγαπηθεί. Αυτό που παίρνει από την πίστη είναι αυτή η αγάπη και η δύναμη που της είναι απαραίτητη. Τη θαυμάζω γι’ αυτό. Νιώθω θαυμασμό για οποιονδήποτε μπορεί να κάνει αυτό το βήμα και να νιώσει ασφάλεια πιστεύοντας κάπου. Προσωπικά δεν έχω αυτό το στοιχείο. Μπορώ όμως να δω γιατί είναι σημαντικό για εκείνη.
– Εχετε κάνει πάρα πολλή κωμωδία, κυρίως στην τηλεόραση. Ηταν άγχος για εσάς το ενδεχόμενο να τυποποιηθείτε ως κωμικός;
– Η αλήθεια είναι πως ναι! Οταν τέλειωσα τις σπουδές μου πίστευα ότι μπορούσα να κάνω τα πάντα ταυτόχρονα. Οτι θα μου επιτρεπόταν να κάνω τα πάντα. Οταν όμως σε δουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο και σε κατατάξουν, είναι πάρα πολύ δύσκολο να πεις στους άλλους ότι είσαι ηθοποιός και ότι μπορείς να κάνεις ό, τι σε αφήσουν να κάνεις. Μέχρι τώρα είχα κάνει κάποιους δραματικούς ρόλους, τίποτα όμως τόσο βαθύ και έντονο όπως αυτός ο ρόλος. Γι’ αυτό είμαι αιώνια ευγνώμων στον Πάντι που πήρε ένα μεγάλο ρίσκο και άλλαξε τον τρόπο που με βλέπουν οι άλλοι σαν ηθοποιό. Ημουν πανευτυχής όταν μου δόθηκε ο ρόλος, αλλά και τρομοκρατημένη. Η πρώτη μου αντίδραση όταν διάβασα το σενάριο ήταν ότι ένιωσα πολύ ενθουσιασμό και πολύ φόβο. Πάρα πολύ και από τα δύο! Ηταν κάτι που έβλεπα ότι μου άρεσε πάρα πολύ, ήθελα όμως να φανώ και αντάξια της επιλογής.
Ασφαλείς
– Πώς ήταν η συνεργασία με τον Πάντι Κονσιντάιν; Είναι η πρώτη του σκηνοθεσία. Νιώθατε ίσως πιο άνετα επειδή είναι κι εκείνος ηθοποιός;
– Ηταν κάτι που είχε μεγάλη σημασία και έκανε τη διαφορά στο γύρισμα. Ως ηθοποιός ο Πάντι καταλαβαίνει ότι δεν μπορείς να δουλέψεις σωστά αν δεν αισθάνεσαι ασφαλής. Εκανε λοιπόν τα πάντα ώστε να δημιουργήσει το κατάλληλο κλίμα και να μας κάνει να νιώθουμε ασφάλεια. Το να είσαι ηθοποιός μερικές φορές είναι κάτι που σε κάνει να νιώθεις ντροπή και εξευτελισμό και πολύς κόσμος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό. Πιστεύουν ότι είμαστε χοντρόπετσοι και ότι μπορούμε ανά πάσα στιγμή να κάνουμε τα πάντα με ευκολία. Αυτό που έκανε ο Πάντι ήταν ότι κουβεντιάζαμε πολύ τις σκηνές, ώστε στο γύρισμα να μη χρειάζεται να κάνουμε περισσότερες από δυο – τρεις λήψεις στις δύσκολες σκηνές. Γι’ αυτό κι εγώ είχα ένα παραπάνω κίνητρο να τον κάνω να νιώσει περήφανος για μένα και για το ότι με διάλεξε για τον ρόλο.
Συμμετοχή σε δύο μεγάλες παραγωγές
– Παίζετε και σε δύο μεγαλύτερες παραγωγές που θα βγουν σύντομα στις αίθουσες. Στη «Σιδηρά κυρία» όπου παίζετε την κόρη της Μάργκαρετ Θάτσερ που υποδύεται η Μέριλ Στριπ και στο «Hyde Park on Hudson» όπου παίζετε τη βασίλισσα Ελισάβετ. Πόσο διαφορετικές ήταν αυτές οι εμπειρίες και οι ρόλοι σε σχέση με τη Χάνα;
– Η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικές. Στις μεγαλύτερες παραγωγές είσαι ένα μικρό κομμάτι σε μια μεγάλη μηχανή και υπάρχει πολύς νεκρός χρόνος, όπου κάθεσαι και περιμένεις επειδή δεν σε χρειάζονται στο γύρισμα. Ομως και αυτές ήταν υπέροχες εμπειρίες με θαυμάσιους ανθρώπους στη συνεργασία. Μ’ αρέσει να βρίσκομαι ανάμεσα σε ηθοποιούς και σε συνεργεία. Είναι ένα βασικό κομμάτι της ζωής μου. Ομως ο «Τυραννόσαυρος» θα έχει για πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, γιατί ήμασταν μια μικρή ομάδα που γνωριζόμασταν καλά και βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον. Και παραμένουμε δεμένοι παρότι έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που τελειώσαμε τα γυρίσματα.
– Δεν βλέπετε τον εαυτό σας στον ρόλο μιας σταρ δηλαδή;
– Δεν νομίζω ότι ταιριάζω στο καλούπι της σταρ! (γελώντας δυνατά).
– Ομως ένας σταρ μπορεί να είναι και ένας πολύ καλός ηθοποιός.
– Ωωωω… σας ευχαριστώ πολύ! Αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία για μένα. Οταν κάποιος αναγνωρίζει τον κόπο και την ενέργεια που καταβάλλω.
– Αν δεν βλέπετε τον εαυτό σας σαν σταρ, πώς τον βλέπετε στο μέλλον;
– Θα ήθελα να μπορώ να δουλεύω διαρκώς. Δεν είναι όλοι οι ηθοποιοί αρκετά τυχεροί ώστε να έχουν πάντα δουλειά. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα.