Το μαγικό, το επικό, το ρομαντικό και το φανταστικό ανθούν στις μέρες μας, γίνονται mainstream απηχώντας την Αποκάλυψη στον κόσμο που γκρεμίζεται γύρω μας. Ενας μεταμοντέρνος Μεσαίωνας με χαρακτηριστικά του την αχρονικότητα, τον κυνισμό και το σεξ δεσπόζει στο «Game of Thrones» – τη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά του HBO που κυριαρχεί εδώ και μήνες σε μπλογκ και σε συζητήσεις στο Διαδίκτυο. Κάτι σαν ηχηρή ανάμνηση του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» λίγο πριν από το «Χόμπιτ» του Πίτερ Τζάκσον, που βγαίνει στα τέλη του 2012. (Διόλου τυχαία ο συγγραφέας της σειράς βιβλίων μεσαιωνικής φαντασίας Τζορτζ Ρ. Μάρτιν, «Το τραγούδι της φωτιάς και του πάγου», στα οποία έχει βασιστεί το σίριαλ του HBO, θεωρείται ο Αμερικανός Τόλκιν.) Ζόμπι, βασιλιάδες σαν τον σαιξπηρικό Ριχάρδο Γ΄, σιδερόφρακτοι ιππότες, ορδές βαρβάρων, ραδιουργίες και ακολασίες εφάμιλλες των οργίων των αρχαίων Ρωμαίων δίνουν και παίρνουν.
Στην Αμερική περιμένουν με ανυπομονησία τον νέο κύκλο επεισοδίων του «Game of Thrones». Στην Ελλάδα, άρχισε να προβάλλεται ο πρώτος κύκλος του (10 επεισόδια) από το συνδρομητικό Nova, ενώ αναμένεται οσονούπω και η έκδοσή του σε dvd.
Η γνώριμη εικόνα του κόσμου γκρεμίζεται για να ξαναφτιαχτεί το παζλ μιας νέας εικόνας, στην οποία η έννοια της κοινωνικής συνοχής έχει αντικατασταθεί από την κοινωνική δικτύωση. Ζούμε μια μετάβαση. Ο κινηματογράφος των μαζών και η τηλεόραση «αναθεωρούν το παρελθόν και το μέλλον», προβάλλοντας μια υβριδική εικόνα, στην οποία κυριαρχεί το εκάστοτε ισχυρότερο στοιχείο της δομής της (πότε το graphic novel, πότε το video game, το γοτθικό θρίλερ ή το μεσαιωνικό έπος). Το φαινόμενο του «Game οf Thrones» εκφράζει μια ανάγκη για νέες μυθοπλασίες και μεγάλες αφηγήσεις σαν αντιστάθμισμα στην ανασφάλεια και στο φόβο που κατατρύχουν το συλλογικό ασυνείδητο.
Είναι μια πανάκριβη παραγωγή με εξαιρετικό art directioκαι πλοκή που παρασύρει τον θεατή σε έναν ονειρικά μυθικό κόσμο. Είναι και μια ευφυέστατη μελέτη της εξουσίας αλλά και των αρχετυπικών φόβων του δυτικού πολιτισμού. Από τον παγωμένο Βορρά κατεβαίνει προς τον Νότο ο χειμώνας, μαζί με τα ζόμπι. Από τη ζεστή Ανατολή με τον παροιμιώδη αισθησιασμό της, ξεκινούν με κατεύθυνση τη Δύση οι ορδές ενός Τζένγκις Χαν (ο οποίος έχει κάτι από Δράκουλα στο τελευταίο επεισόδιο του πρώτου κύκλου). Στον φανταστικό κόσμο του «Game of Thrones» ξεσπάει ο πόλεμος για τον βασιλικό θρόνο.
Βία, αίμα, δολοπλοκίες, σαρκασμός, κυνισμός και σεξ (σκηνές γυμνού και ωμοί διάλογοι που δεν συνηθίζονται στην τηλεόραση)… Ολα σαν σε μια σκακιέρα, ή σαν βιντεογκέιμ με επίπεδα δράσης. Για να περάσεις από το ένα στο άλλο πρέπει να «σκοτώσεις» τον ήρωα. Ο Μεσαίωνας χρησιμοποιείται σαν σκηνικό για την αποκάλυψη των ενστίκτων στα θεμέλια του πολιτισμού.