Τρομακτική ενέργεια εξέπεμπε η Καμεράτα, ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, κατά τη συναυλία που πραγματοποίησε στις 27 Μαρτίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ωνασείου. Ο Μύρων Μιχαηλίδης διηύθυνε με αμεσότητα και ακρίβεια ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στους «Βιεννέζους κλασικούς».
Κορυφαία στιγμή στάθηκε η ερμηνεία της πέμπτης Συμφωνίας του Σούμπερτ. Στο πρώτο μέρος, ρευστές μεν αλλά σβέλτες μελωδικές γραμμές, γεμάτες καμπύλες, ανακόπτονταν με σαφήνεια από δευτερεύουσες φράσεις που όριζαν τις ενότητες και ενίσχυαν την ένταση του συναισθήματος. Ανέφελα λυρικό ήταν το δεύτερο μέρος, ζωηρό το μενουέτο και εκρηκτικό το τελικό μέρος, που επαναλήφθηκε ύστερα από έντονες επευφημίες.
Ο Μιχαηλίδης οδηγήθηκε στο συγκεκριμένο εξαιρετικό αποτέλεσμα εν μέρει χάρη στον σφιχτό, κοφτό ήχο των οργάνων εποχής, με τα οποία έπαιξε η ορχήστρα. Με σύγχρονα όργανα, το αποτέλεσμα ίσως ήταν εξίσου πειστικό, θα διέφερε όμως ως προς βασικά χαρακτηριστικά.
Πρώτο έργο στο πρόγραμμα υπήρξε η εισαγωγή από την όπερα «Το ερημονήσι» του Χάιντν: η ερμηνεία διέθετε όλα τα χαρακτηριστικά, που στη συμφωνία του Σούμπερτ αναπτύχθηκαν λεπτομερέστερα. Ακολούθησε το δεύτερο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπετόβεν με σολίστ τον Θανάση Αποστολόπουλο, που ερμήνευσε το έργο σε φορτεπιάνο, αντίγραφο οργάνου εποχής. Το πάντρεμα του ξεχωριστού του ήχου με εκείνον της ορχήστρας ήταν ιδανικό. Ο Αποστολόπουλος απέδωσε εξαιρετικά τις διαρκείς εναλλαγές της μουσικής, παίζοντας με σαφήνεια, νεύρο, αλλά και με ευγένεια στα ακραία μέρη. Παράλληλα, ανέδειξε την ευαισθησία και την τρυφερότητα του μεσαίου μέρους.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε επίσης την άρια «Λαέ της Θεσσαλίας», που ο Μότσαρτ συνέθεσε για την όπερα «Αλκηστη» ενός άλλου συνθέτη, του Κρίστοφ Βίλιμπαλντ Γκλουκ. Πρόκειται για συναυλιακή άρια, γνωστή κυρίως για ένα πράγμα: τις ψηλότερες νότες που έχουν γραφεί για την ανθρώπινη φωνή, δύο κόντρα-σολ, τα οποία έρχονται στο τέλος του κομματιού. Την άρια απέδωσε η Βασιλική Καραγιάννη, που έχει αποδείξει επανειλημμένως την άνεσή της στη φωνητική στρατόσφαιρα. Τη συγκεκριμένη βραδιά οι περιώνυμες νότες δεν ήταν συνεπείς στο ραντεβού κι έτσι επελέγη συνήθης εναλλακτική λύση. Μία άρια είναι περισσότερο από δύο νότες και η Καραγιάννη τραγούδησε τη συγκεκριμένη με μουσικότητα και ακρίβεια. Καμία ένσταση, όταν συνολικά το αποτέλεσμα είναι επιτυχημένο.