ΛΟΝΔΙΝΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Τate Britain
www.tate.co.uk
«Migrations: Journeys Into British Art». Θέμα της έκθεσης είναι η βρετανική τέχνη μέσα από το πρίσμα της μετανάστευσης, τα τελευταία 500 χρόνια. Από τους Φλαμανδούς και Ολλανδούς πορτρετίστες και τοπιογράφους του 16ου και του 17ου αιώνα (ανάμεσά τους ο Βαν Ντάικ και ο Χολμπάιν), οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην Αγγλία ως αυλικοί ζωγράφοι, μέχρι τους καλλιτέχνες που βρήκαν εκεί καταφύγιο από τον ναζισμό (όπως ο Οσκαρ Κοκόσκα), η έκθεση αναδεικνύει τον εξαιρετικά σημαντικό ρόλο που έχουν διαδραματίσει τα διαδοχικά κύματα μετανάστευσης στη διαμόρφωση της βρετανικής τέχνης. Εστιάζει επίσης στους σύγχρονους καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο που έχουν εργαστεί προσωρινά ή επί μακρόν στη Βρετανία, καταφεύγοντας εδώ για να αποδράσουν από καταπιεστικά καθεστώτα ή αναζητώντας μια θέση στο διεθνές καλλιτεχνικό προσκήνιο (στην αφίσα της έκθεσης, ο πίνακας του Τζέιμς Τισό «Πόρτσμουθ», του 1877, και το έργο της Λουμπάινα Χαμίντ «Ανάμεσα στις δύο η καρδιά μου ταλαντεύεται», 1991). Εως τις 12 Αυγούστου.
ΜΑΔΡΙΤΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Fundacio Mapfre
www.exposicionesmapfrearte.com
«Ernst Ludwig Kirchner». Η ελευθερία, ο αυθορμητισμός και η αυθεντικότητα ήταν οι αρχές του καλλιτεχνικού κινήματος Die Brucke («Η γέφυρα») που αναπτύχθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα στη Δρέσδη, με πυρήνα Γερμανούς εξπρεσιονιστές καλλιτέχνες. Ο Ερνστ Λούντβιχ Κίρχνερ (1880-1938), ο ιδρυτής του κινήματος, έμεινε πιστός στις αρχές αυτές σε όλη τη ζωή του. Στην έκθεση παρουσιάζονται 150 έργα του, τα οποία καλύπτουν το σύνολο της καλλιτεχνικής του διαδρομής: τη συμμετοχή του στο κίνημα Die Brucke (1905-1911), τη μετακίνησή του στο Βερολίνο και την ωρίμαση του εξπρεσιονιστικού στυλ του, την ψυχολογική του κατάρρευση στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την παραμονή του στο Νταβός της Ελβετίας μετά το 1917, οπότε η ζωγραφική του εξελίχθηκε προς την αφαίρεση (εδώ ο πίνακάς του «Δύο Ακροβάτιδες – 1933»). Το 1937, το ναζιστικό καθεστώς χαρακτήρισε τον Κίρχνερ και άλλους μοντερνιστές καλλιτέχνες «έκφυλους» (ανάμεσά τους ο Κλέε, ο Σαγκάλ, ο Οτο Ντιξ, ο Κοκόσκα) και κατέστρεψε πολλά έργα τους, αφού προηγουμένως επιχείρησε να τους «ρεζιλέψει» με τη διαβόητη έκθεση «Εκφυλισμένη τέχνη», στο Μόναχο. Την επόμενη χρονιά ο Κίρχνερ αυτοκτόνησε. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 2 Σεπτεμβρίου.
ΜΟΝΤΡΕΑΛ
ΕΚΘΕΣΗ
Μontreal Museum of Fine Arts
www.mmfa.qc.ca
«Beyond Pop Art: Tom Wesselmann». Ο Τομ Γουέσελμαν (1931-2004) υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους της αμερικανικής ποπ αρτ, αν και η συμβολή του στο κίνημα αυτό επισκιάστηκε από συγχρόνους του καλλιτέχνες, όπως ο Αντι Γουόρχολ και ο Ρόι Λιχτενστάιν, οι οποίοι τράβηξαν τα φώτα της δημοσιότητας. Καινοτόμος και ταυτόχρονα κλασικιστής, επεδίωξε να αναζωογονήσει παραδοσιακά είδη καλλιτεχνικής δημιουργίας, αποτίνοντας φόρο τιμής στην αμερικανική λαϊκή κουλτούρα. Η έκθεση είναι το πρώτο μονογραφικό αφιέρωμα στον Γουέσελμαν που διοργανώνεται στη Βόρεια Αμερική και περιλαμβάνει 75 έργα -πίνακες, πλαστικά ανάγλυφα, κολάζ- ανάμεσά τους και τη σειρά «Great Αmerican Nudes» (φωτ.), γυμνά επηρεασμένα από έργα του Ματίς. Εως τις 7 Οκτωβρίου.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Μetropolitan Museum of Art
www.metmuseum.org
«Bellini, Titian and Lotto: North Italian Paintings from the Academia Carrara, Bergamo». Εχοντας επισκεφθεί τη Βενετία, το 1506, ο Αλμπρεχτ Ντύρερ είπε ότι ο Τζοβάνι Μπελίνι «εξακολουθεί να είναι ο καλύτερος ζωγράφος στην πόλη, γεμάτος ευγένεια και γενναιοδωρία προς τους ξένους συναδέλφους του». Τη χρονιά της επίσκεψης του Ντύρερ, ο Τισιανός ήταν 20 ετών και μαθητής του Μπελίνι: η επιρροή της λυρικής ευαισθησίας του δασκάλου του φαίνεται σε έργα όπως το «Ορφέας και Ευρυδίκη» (1512). Ο Λορέντζο Λότο, περίπου συνομήλικος και ανταγωνιστής του Τισιανού, δεν ήταν μαθητής του Μπελίνι και τελικά εγκατέλειψε τη Βενετία για να εγκατασταθεί στο Μπέργκαμο, τη δυτικότερη πόλη της Βενετικής Δημοκρατίας, όπου έζησε τα πιο παραγωγικά του χρόνια (εδώ μία από τις ωραιότερες προσωπογραφίες του, η «Λουτσίνα Μπρεμπάτι»). Στην έκθεση του Μετροπόλιταν, τα έργα των τριών μεγάλων αναγεννησιακών ζωγράφων και άλλων καλλιτεχνών της εποχής προέρχονται όλα από τη συλλογή της Academia Carrara, του Μπέργκαμο. Εως τις 3 Σεπτεμβρίου.
ΘΕΑΤΡΟ
Μusic Box Theater
www.onemantwoguvnorsbroadway.com
«One Man, Two Guv’nors». Ο Βρετανός θεατρικός συγγραφέας Ρίτσαρντ Μπιν διασκεύασε την κωμωδία του Κάρλο Γκολντόνι «Υπηρέτης δύο αφεντάδων», μεταφέροντας την πλοκή της φάρσας αυτής του 17ου αιώνα σε μια αγγλική παραθαλάσσια πόλη της δεκαετίας του ’60. Η παράσταση, σε σκηνοθεσία του Νίκολας Χάιτνερ, γνώρισε θριαμβευτική επιτυχία στο Λονδίνο και μεταφέρθηκε στο Μπροντγουέι με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Ο Τζέιμς Κόρντεν, ξεκαρδιστικός στον ρόλο ενός φτωχοδιαβόλου που προσπαθεί να επιβιώσει υπηρετώντας, με όλων των ειδών τα κόλπα, τα συμφέροντα δύο άσπονδων εχθρών, κέρδισε τελικά το φετινό βραβείο Τόνι καλύτερης ανδρικής ερμηνείας, νικώντας άλλα φαβορί, όπως ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν («Θάνατος του εμποράκου»). Μαζί του, ερμηνεύοντας τους δύο «αφεντάδες», παίζουν ο Ολιβερ Κρις και η Τζεμίνα Ρούπερ. Οι παραστάσεις θα διαρκέσουν έως τις 2 Σεπτεμβρίου.
Η Βιέννη του Κλιμτ
Η Βιέννη γιορτάζει τα 150 χρόνια από τη γέννηση του Γκούσταφ Κλιμτ (1862-1918) με εκθέσεις που εξετάζουν το πολύπλευρο έργο του, την προσωπικότητα και την επιρροή του. Ο καλλιτέχνης, ένα από τα κορυφαία πολιτιστικά σύμβολα για τη γενέτειρά του, φωτίζεται από όλες τις γωνίες: ο ανατρεπτικός ηγέτης του κινήματος Wien Secession, που συμφιλίωσε την «υψηλή» ζωγραφική με την «ταπεινή» διακόσμηση, ο αγαπημένος των νεόπλουτων Βιεννέζων, ο λάτρης των γυναικών που σκανδάλισε τους συντηρητικούς εκθειάζοντας τη δύναμη της θηλυκότητας. Σε ένα από τα αφιερώματα, το Μουσείο Leopold φιλοξενεί την έκθεση «Ο Κλιμτ, προσωπικά», η οποία ιχνηλατεί τη διαδρομή της ζωής σε συνδυασμό με τη δημιουργική του εξέλιξη, παρουσιάζοντας έργα του (εδώ, ο πίνακας «Θάνατος και ζωή») μαζί με εκατοντάδες γραπτά κείμενά του (σχόλια, επιστολές, κάρτες, τηλεγραφήματα), φωτογραφίες και προσωπικά του αντικείμενα.