Κι όμως ο δρόμος για τη νέα τεχνολογία δεν είναι πάντα ο αναμενόμενος. Για παράδειγμα, επί χρόνια ακούγαμε για το τέλος του βινυλίου και για την παντοκρατορία του cd που «ήρθε για να μείνει». Οπως επίσης ότι οι ψηφιακές μηχανές είναι αιώνιες. Να, όμως, που ούτε το cd ήρθε για να μείνει, ούτε το βινύλιο εξαφανίστηκε, ούτε οι μηχανές είναι αιώνιες. Οσο απίστευτο και να φαίνεται, το βινύλιο παρουσιάζει αύξηση πωλήσεων διεθνώς και το cd μείωση, με τις ποσότητες, βέβαια, να είναι πάντα υπέρ του δεύτερου.
Από το 2004 οι πωλήσεις βινυλίου ανεβαίνουν σταδιακά όπως και την τρέχουσα περίοδο γράφει η Suddeutsche Zeitung, υπογραμμίζοντας πως το 2012 πουλήθηκαν 14% περισσότεροι δίσκοι απ’ ό,τι πέρυσι. Οι αριθμοί, φυσικά, και είναι μικρότεροι των cd, αλλά συγχρόνως διαψεύδουν όσους προεξοφλούσαν τον «θάνατο του βινυλίου».
Μέχρι πρόσφατα τέτοιες εκδόσεις έκαναν οι μικρές συνήθως εταιρείες, με χιπ χοπ μουσική ή τέκνο, οι οποίες κυκλοφορούσαν single 12 ιντσών με τα οποία τροφοδοτούσαν τους dj για το γνωστό scratching. Υπάρχουν, βέβαια, και οι συλλεκτικοί δίσκοι γιατί το βινύλιο για πολλούς είναι φετίχ. Σιγά σιγά, όμως, όλο και περισσότερες δισκογραφικές εταιρείες κυκλοφορούν -σε περιορισμένα αντίτυπα- παραγωγές τους σε βινύλια, ενώ ενδίδουν σ’ αυτό καλλιτέχνες όπως η Αντέλ.
Οι λάτρεις του βινυλίου επισημαίνουν πως όταν ένα αναλογικό σήμα (ένας μουσικός ήχος) μεταμορφώνεται σε ψηφιακό σήμα, χάνει πάντα ένα μέρος του είτε πρόκειται για cd είτε για mp3. Αλλοι επιχειρηματολογούν ότι το cd είναι και πιο πρακτικό και πιο ακριβές. Ομως, το επιχείρημα της φυσικότητας είναι πάντα υπέρ του βινυλίου. Οσο για τη χώρα μας, τα cd είναι πλήρως απαξιωμένα, το βινύλιο επανέρχεται αλλά δειλά, ενώ το νεανικό αγοραστικό κοινό προτιμά να κατεβάζει.
Απρόβλεπτες εξελίξεις καταγράφονται και στον χώρο της εικόνας. Η αγγλική «Τelegraph» σημειώνει πως η αγορά της ψηφιακής μηχανής παρότι το 2011 ήταν γύρω στα 600 εκατ. λίρες, έπεσε κατά το 1/3 από το 2006 που έκανε τζίρο 840 εκατ. λίρες. Υπολογίζουν, μάλιστα, ότι ο τζίρος το 2016 θα πέσει στα 523 εκατ. Κύριος υπεύθυνος είναι οι φωτογραφικές μηχανές των κινητών, οι οποίες αν και δεν έχουν αντίστοιχη ποιότητα με τις ψηφιακές, βολεύουν το ευρύ κοινό. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το 40% του αγοραστικού κοινού βασίζεται στην ψηφιακή κάμερα, το 45% στην κάμερα των κινητών και το 8% των Βρετανών στην παραδοσιακή μηχανή με φιλμ.
Εκπλήξεις, λοιπόν, πάντα υπάρχουν από τη σειρά που ποντάρουν οι μεγάλες εταιρείες και θεωρεί αυτονόητη ο κόσμος.