ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Fundacio Juan Miro
www. fundaciomiro-bcn. org
«Mona Hatoum: Projection». Γεννημένη στη Βηρυττό, το 1952, κόρη Παλαιστίνιων προσφύγων, η Μόνα Χατούμ ζει και εργάζεται τα τελευταία χρόνια στο Λονδίνο, αναγνωρισμένη ως μία από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές προσωπικότητες της γενιάς της. Ενα βασικό χαρακτηριστικό του έργου της είναι οι γεωπολιτικές αναφορές, που αντανακλούν προσωπικές της εμπειρίες και αξίες, καθώς και θέματα οικουμενικού ενδιαφέροντος, όπως τα μεταναστευτικά ρεύματα και οι πολεμικές συγκρούσεις. Στη Βαρκελώνη (όπου πέρυσι η Χατούμ τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Joan Miro) παρουσιάζονται περίπου 40 έργα της των τελευταίων είκοσι ετών -εγκαταστάσεις, βίντεο, γλυπτά, φωτογραφίες- με ισχυρότερη την παρουσία της πρόσφατης δουλειάς της. Στόχος της έκθεσης είναι να δοθεί η δυνατότητα για μια ανανεωμένη ερμηνεία της ευρύτατης καλλιτεχνικής της παραγωγής και να αναδειχθεί ο διάλογος της καλλιτέχνιδας με διαφορετικά κινήματα της μοντέρνας τέχνης, από τον σουρεαλισμό και τον μινιμαλισμό μέχρι την Arte Povera και τη Land Art. Εως τις 24 Σεπτεμβρίου.
ΜΠΙΛΜΠΑΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Μuseo Guggenheim Bilbao
www. guggenheim. org/bilbao
«David Hockney: A Bigger Picture». Ο Ντέιβιντ Χόκνεϊ, ένας από τους σημαντικότερους ζώντες καλλιτέχνες της Βρετανίας, έγινε ευρύτερα γνωστός τη δεκαετία του ’60, όταν ζωγράφισε τοπία της Καλιφόρνιας όπου έμενε τότε, ιδιαίτερα τα έργα με κεντρικό θέμα τις πισίνες, όπως το «A Bigger Splash». Η έκθεση στο Μπιλμπάο, η οποία έχει ήδη παρουσιαστεί στη Royal Academy του Λονδίνου, εστιάζει στην πρόσφατη δουλειά του. Από το 2005 ο Χόκνεϊ έχει εγκατασταθεί στο Γιορκσάιρ, στην επαρχία της βόρειας Αγγλίας όπου μεγάλωσε, και από τότε ζωγραφίζει έργα εμπνευσμένα από το τοπίο της περιοχής. Στην έκθεση περιλαμβάνονται μια σειρά ζωηρόχρωμων πινάκων, εντυπωσιακά μεγάλων διαστάσεων, που ο Χόκνεϊ εξέθεσε φέτος για πρώτη φορά, ενώ παρουσιάζονται επίσης παλαιότεροι πίνακές του που αναδεικνύουν τη μακρόχρονη εξερεύνηση της τοπιογραφίας από τον καλλιτέχνη (εδώ ο πίνακας «Ο δρόμος ανάμεσα στους κόσμους», 1997). Εκτίθενται επίσης εκτυπώσεις σχεδίων που έκανε σε iPad και ταινίες multi-screen που τις γύρισε χρησιμοποιώντας 18 κάμερες. Εως τις 30 Σεπτεμβρίου.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Whitney Museum of American Art
www. whitney. org
«Yayoi Kusama». Από την αγροτική Ιαπωνία στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια στο προσκήνιο της σύγχρονης καλλιτεχνικής ζωής του Τόκιο, η Γιαγιόι Κουσάμα έχει διανύσει μια μακρόχρονη διαδρομή. Ενα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της τεχνοτροπίας της είναι οι κουκκίδες, μια εμμονή που έχει την προέλευσή της στα παιδικά της χρόνια. Τις τοποθετεί παντού – στον καμβά, σε υφάσματα και άλλα αντικείμενα, πάνω σε ανθρώπους και στον εαυτό της. Αναγνωρισμένη πλέον ως μια από τις κορυφαίες καλλιτεχνικές προσωπικότητες της πατρίδας της, η 82χρονη ζωγράφος μένει, με δική της επιλογή, σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα, κοντά στο ατελιέ όπου εξακολουθεί να εργάζεται. Η έκθεση κάνει μια μεγάλη αναδρομή στο έργο της, παρουσιάζοντας πίνακες, σχέδια, ακουαρέλες, φιλμ και φωτογραφίες από περφόρμανς, εγκαταστάσεις με καθρέφτες, φώτα και νερά, καθώς και τη σειρά «Accumulations»: καναπέδες, πολυθρόνες, βάρκες, στις οποίες η καλλιτέχνιδα έχει προσθέσει φαλλικά ομοιώματα (ο φαλλός είναι η δεύτερη, μετά τις κουκκίδες, εμμονή της). Εως τις 30 Σεπτεμβρίου.
ΘΕΑΤΡΟ
Westside Theater
www. lastsmoker. com
«The Last Smoker in America». Οι αμετανόητοι εραστές της νικοτίνης, κοινωνικοί παρίες στη Νέα Υόρκη όπου το κάπνισμα έχει τεθεί εκτός νόμου σχεδόν παντού, νιώθουν σίγουρα μεγάλη συμπάθεια για την Παμ, την πρωταγωνίστρια του έργου, μια νοικοκυρά των προαστίων, η οποία κάνει απελπισμένες προσπάθειες να κόψει το τσιγάρο. Ο εκνευρισμός της εντείνεται από τις θορυβώδεις μουσικές επιδόσεις του συζύγου της, του Ερνι, ο οποίος προσπαθεί να ζωντανέψει το νεανικό του όνειρο να γίνει ροκ σταρ, τον γιο της, τον Τζίμι, που δεν σηκώνει τα μάτια του από τα βίντεο γκέιμ, και τις παρεμβάσεις μιας γειτόνισσας, της Φύλις, φανατικής αντικαπνίστριας που της αρέσει να χώνει τη μύτη της σε ξένες υποθέσεις. Το μιούζικαλ, μια «ασεβής και άφιλτρη μουσική σάτιρα» όπως το χαρακτήρισε ο κριτικός των Νιου Γιορκ Τάιμς, είναι σκηνοθετημένο από τον Αντι Σάντμπεργκ. Το σενάριο και οι στίχοι των τραγουδιών είναι του Μπιλ Ράσελ, η μουσική του Πίτερ Μέλνικ και πρωταγωνιστούν η Φάρα Αλβιν (Παμ), η Νάταλι Βενέτια Μπέλκον (Φύλις), ο Τζον Μπόλτον (Ερνι) και ο Τζέικ Μπόιντ (Τζίμι).
ΣΙΚΑΓΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Τhe Art Institute of Chicago
www. artic. edu
«Roy Lichtenstein: A Retrospective». Οι σκηνές από καρτούν υπήρξαν πηγή έμπνευσης για τον Ρόι Λιχτενστάιν (1923-1997), ο οποίος συχνά απέδιδε εικόνες από κόμικς, μεγεθυμένες και ελαφρά παραλλαγμένες, στους πίνακές του. Παρωδώντας αλλά και αποτίοντας φόρο τιμής στη σύγχρονη λαϊκή κουλτούρα, ο Αμερικανός καλλιτέχνης τράβηξε μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην εμπορική και τη λόγια καλλιτεχνική έκφραση. Κορυφαίος εκπρόσωπος της αμερικανικής Ποπ Αρτ, στην οποία τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα προϊόντα της σύγχρονης τεχνολογίας -οικεία αντικείμενα βιομηχανικής παραγωγής- αναδείχθηκαν σε πρωταγωνιστές στην καλλιτεχνική θεματολογία, ο Λιχτενστάιν εξακολούθησε να «επεξεργάζεται» εικόνες από το σύμπαν της μαζικής κουλτούρας στα έργα του σε όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας. Η έκθεση στο Σικάγο περιλαμβάνει και λιγότερο γνωστά έργα του, όπως τις πρώτες δοκιμές του στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό, μια σειρά γυμνών καθώς και μερικά από τα κινέζικα τοπία που ζωγράφισε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Εως τις 3 Σεπτεμβρίου.
Εντουαρντ Χόπερ στη Μαδρίτη
Ο Αμερικανός ζωγράφος Εντουαρντ Χόπερ (1882-1967) ακολούθησε ένα δρόμο μακριά από τα νεωτερικά ρεύματα της εποχής του, ιδίως την αφαίρεση, κυρίαρχη επί μακρόν στο εικαστικό τοπίο. Η αντίθεση αυτή προσέδωσε τον χαρακτήρα του καλλιτεχνικού φαινομένου στη ζωγραφική του, που ήταν ρεαλιστική και απόλυτα μοντέρνα συγχρόνως. Σε έργα που εξακολουθούν σήμερα να γοητεύουν, ο Χόπερ έδωσε διεισδυτικές εικόνες του αμερικανικού αστικού τοπίου, ιχνηλατώντας τη μοναξιά και την αποξένωση μέσα στην πολύβουη καθημερινότητα των πόλεων. Στη Μαδρίτη, η έκθεση «Χόπερ» στο μουσείο Τύσεν-Μπορνεμίσα (έως 16/9) ανατρέχει στην καλλιτεχνική του πορεία παρουσιάζοντας 73 έργα του (ελαιογραφίες, σχέδια, χαρακτικά, ακουαρέλες), που καλύπτουν τόσο το πρώιμο στάδιο όσο και την περίοδο της ωριμότητάς του (εδώ το «Δωμάτιο ξενοδοχείου», 1931). Η έκθεση εστιάζει επίσης στον «διάλογο» του Χόπερ με άλλους καλλιτέχνες, παρουσιάζοντας έργα ζωγράφων όπως ο Ντεγκά, ο Χόμερ και ο Σίκερτ.