Μετά το Βερολίνο και τη Θεσσαλονίκη η παράσταση «Yasou Aida», συμπαραγωγή της «Οπερας των ζητιάνων» και της «Νόικελνερ Οπερ», δόθηκε στις 29 Ιουνίου στο ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Η κεντρική της ιδέα θα μπορούσε να υιοθετηθεί θαυμάσια από οποιοδήποτε λυρικό θέατρο.
Πιθανότατα, μάλιστα, να ήταν προτιμότερη από υπερπαραγωγές αμφίβολου γούστου που παγίως πλήττουν όπερες του Βέρντι με προσχηματικά ιστορική θεματολογία, όπως η «Αΐντα»: είναι γνωστό ότι στην κατακερματισμένη πατρίδα του, ο συγκεκριμένος συνθέτης επιθυμούσε να εκφράσει επίκαιρες, επαναστατικές σκέψεις και ιδέες, κατανοητές στο ακροατήριό του.
Ακριβώς αυτό επιχειρεί η παράσταση «Yasou Aida» με την πολυεπίπεδη μουσική και κειμενική μεταγραφή της δημοφιλούς όπερας. Αν είχε διατηρηθεί το πρωτότυπο λιμπρέτο, η σκηνοθετική μεταφορά σχετικά με τη διαμάχη δύο εθνών θα άφηνε παράθυρα στη φαντασία των θεατών.
Στο νέο κείμενο η Ελλάδα παίρνει τη θέση της Αιθιοπίας και η ενωμένη Ευρώπη αυτήν της Αιγύπτου: περιθώρια παρερμηνείας δεν υπάρχουν. Ο σκηνοθέτης Αλ. Ευκλείδης πιστώνεται την ιδέα, ο Μπέρνχαρντ Γκλόκζιν τη δραματουργία και ο Δημ. Δημόπουλος το πικρό τρίγλωσσο κείμενο, που αλάφραινε χάρη σε ισορροπημένες δόσεις χιούμορ.
Η μεταγραφή αποδείχτηκε επιτυχημένη, η δραματουργία δεν είχε κενά. Επιλύθηκε έως και η προβληματική τελική σκηνή. Στο πρωτότυπο, το ερωτευμένο ζευγάρι θάβεται ζωντανό σε τάφο. Στη μεταγραφή-συμπαραγωγή που είδαμε, τάφος σημαίνει κάτι διαφορετικό για καθέναν από τους δύο εραστές, την Ελληνίδα Ελπίδα/Αΐντα και τον Γερμανό Ράινερ Μες/Ρανταμές. Στο τέλος το ζευγάρι χωρίζει: Εκείνος εγκαταλείπει τη θέση του στην ΕΚΤ, εκείνη αφήνει οριστικά πίσω τη χώρα της, που την πληγώνει.
Με ανάλογη επιτυχία μεταγράφηκε η μουσική, χωρίς να χαθεί ίχνος από το στίγμα και τη δύναμή της. Ο άθλος πιστώνεται στον Χαράλαμπο Γωγιό. Ακόμα και οι αναστεναγμοί της Αμνέριδος/Αννας Ρις στο «κέντρο αισθητικής», αντιστοιχήθηκαν απολύτως σε φράσεις του πρωτότυπου μουσικού κειμένου, ενώ στη θέση των περιβόητων ειδικών «αιγυπτιακών τρομπετών» του Βέρντι επιστρατεύτηκαν αντίστοιχα «ειδικές» σφυρίχτρες, με τις οποίες αποδόθηκε έξοχα το θριαμβικό εμβατήριο.
Φωνητικά και ερμηνευτικά απολαυστικοί ήσαν όλοι οι τραγουδιστές: Ελπινίκη Ζερβού, Φάμπιαν Μαρτίνο, Αννα Βάρνεκε, Βασίλης Τσανακτσίδης, Μαρία Ντεβιτζάκη και Μίχαελ Μπρίσκε.