ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ. Το αρχιτεκτονικό γραφείο Drifting City είναι κατά τα δύο τρίτα ελληνικό. Με «διπλή» έδρα την Αθήνα και το Λος Αντζελες, στελεχώνεται από δύο Ελληνες, τον Πέτρο Μπαμπασίκα και τη Χρυσούλα Βούλγαρη, και ένα Αμερικανό, τον Farzad Μore.
Τον χειμώνα του 2011 απευθύνθηκαν στον υπεύθυνο εκδηλώσεων της πόλης του Μητροπολιτικού Λονδίνου για ένα διαγωνισμό για έργα στον δημόσιο χώρο που θα διοργάνωνε η Πολιτιστική Ολυμπιάδα με αφορμή τους Αγώνες του 2012. Ο διαγωνισμός αποδείχθηκε ότι αφορούσε μόνο πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου. Και το κεφάλαιο «Λονδίνο» φάνηκε να κλείνει απότομα.
Αλλά έξι μήνες πριν από τους Αγώνες, ο ίδιος βρετανικός φορέας χτύπησε αυτή τη φορά τη δική τους πόρτα. Τους ενημέρωσαν ότι αναζητούσαν έργα στον δημόσιο χώρο για το καλοκαίρι των Ολυμπιακών Αγώνων. Τίτλος του προγράμματος, «Wonder: Incredible Installations». «Ανταποκριθήκαμε θετικά», μας λέει ο Πέτρος Μπαμπασίκας, «και από τότε άρχισε ένας αγώνας δρόμου, σχεδιασμού, προσαρμογών σε δύσκολες τοπικές συνθήκες, επιστημονικής έρευνας και κατασκευής. Δεν είμαι σίγουρος για τον αριθμό των προτάσεων που τελικά εξετάστηκαν, αλλά έχω την εντύπωση ότι θα πρέπει να ήταν πάνω από σαράντα. Η δική μας πρόταση επιβίωσε έπειτα από πολλές επιτροπές, κρίσεις και παρουσιάσεις… Πρέπει να πω ότι υλοποιήθηκε χάρη στην υποστήριξη και εφευρετικότητα πολλών ανθρώπων. Και ότι από τη διαδικασία αυτή μας αποκαλύφθηκε, για μια ακόμα φορά, η πρακτική ευφυΐα και φοβερή ευρεσιτεχνία των Ελλήνων μηχανικών και μαστόρων, οι οποίοι μας βοήθησαν να το κατασκευάσουμε σε ελάχιστο χρόνο και ενάντια στα προγνωστικά. Τελικά είχαμε τη χαρά να τη δούμε να ολοκληρώνεται, πριν από μία εβδομάδα, στο Victoria Ρark».
Το «Drip» είναι ένα μεγάλο ατσάλινο γλυπτό που περιέχει έναν περίπλοκο κατακόρυφο κήπο. Δύο διαφορετικά υδραυλικά συστήματα κυκλοφορούν νερό στο εσωτερικό του, τρέφοντας 12 αλόφυτα και συγχρόνως διαλύοντας ένα θόλο αλατιού σε 14 σταλακτίκτες. Μέσω της εναλλασσόμενης υδροδιανομής, η κρυστάλλωση και ανάπτυξη των δύο εξελίσσεται ανταγωνιστικά και το γλυπτό μεταμορφώνεται στον χρόνο: μεγαλώνει ενώ το περιεχόμενό του διαλύεται. Η ατμόσφαιρα και η βαρύτητα το μετασχηματίζουν σε διάστημα μηνών.
Ενδιαφέρον
Μετά και τους Παραολυμπιακούς Αγώνες, το γλυπτό θα πρέπει να εγκαταλείψει το Victoria Park και το Λονδίνο. Ρωτάτε τον κ. Μπαμπασίκα, αν υπάρχει ενδεχόμενο μόνιμης εγκατάστασης της κατασκευής σε δημόσιο χώρο στην Ελλάδα ή αλλού. «Φυσικά. Το βασικό μας μέλημα είναι να του βρούμε ένα χώρο για να ξαναστηθεί. Βρισκόμαστε σε αναζήτηση αυτή τη στιγμή, η αλήθεια είναι ότι έχει δείξει ενδιαφέρον μία εφοπλιστική εταιρεία από το Λονδίνο… Το έργο, λοιπόν, ξεκινάει τη ζωή του από τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου και μετά μας επιστρέφεται, ώστε να μπορέσουμε να το τοποθετήσουμε και αλλού. Η λογική του είναι ακριβώς ότι θα πρέπει να εγκατασταθεί σε κάποιον δημόσιο χώρο (π. χ. τον κήπο ενός μουσείου), για καιρό ώστε να μεταμορφωθεί με την πάροδο του χρόνου και να βρίσκεται υπό κάποια σχετική παρακολούθηση-συντήρηση».