Το κτήμα της οικογένειας Παπαδάκη στην Ανδρο βρίσκεται πολύ κοντά στο Νειμποριό, την παραλιακή προέκταση της Χώρας. Είχα ακούσει πολλά για την περσινή παράσταση (την πρώτη στον χώρο του κτήματος) με αφήγηση παραμυθιών, η οποία είχε αφήσει όμορφες εντυπώσεις σε όσους την είδαν. Τυχαία οι καλοκαιρινές μου διακοπές με έφεραν στην Ανδρο, συγκεκριμένα στο Νειμποριό, μια μέρα πριν από τη φετινή παράσταση που οργάνωσαν στο κτήμα τους ο Ευάγγελος και ο Νίκος Παπαδάκης!
Ετσι, το βράδυ της Δευτέρας (20/8) ξεκινήσαμε κι εμείς (εξοπλισμένες με φακούς και μπουφάν) να βρούμε το κτήμα. Μας περίμενε μια αληθινά μαγική διαδρομή. Καταρχάς δεν χρειαστήκαμε τους φακούς αφού μικρά φώτα (σαν φαναράκια) δίπλα σε ένα ποταμάκι που καταλήγει στη θάλασσα μας έδειχναν πεντακάθαρα τον δρόμο. Αυτό το ποταμάκι ακολουθήσαμε, αφορμή για να φανταστούμε πολλές ιστορίες… Για τις νεράιδες και τις νύμφες που ακούγαμε να τραγουδούν μέσα από το κελάρυσμα των νερών που έτρεχαν (το επόμενο πρωινό τις είδαμε ζωντανά ως λιβελούλες!). Για το κρυστάλλινο νερό του καταρράκτη και της πηγής που συναντήσαμε (ναι, τελικώς πίνεται). Για τη μέρα που θα τρυπώσουμε στον ερημικό πευκώνα με την ανοιχτή πόρτα για να δούμε τ’ αστέρια, στη σιωπή (το μυστικό μας). Κι όλα αυτά δυο βήματα από το κτήμα, έναν αληθινά μαγικό χώρο πνιγμένο στη βλάστηση, στις ελιές, στα κυπαρίσσια, στα λουλούδια. Εδώ είχαν στηθεί καρέκλες και μαξιλάρια που μέχρι τις 10 το βράδυ είχαν γεμίσει.
Η παράσταση που είδαμε ήταν η λαϊκή όπερα «Η νύχτα των παλιάτσων» από την ομάδα/καλλιτεχνική κολεκτίβα «Τσιριτσάντσουλες», έργο ακατάλληλο για παιδιά και κάπως αταίριαστο στον χώρο κατά τη γνώμη μου, που παρ’ όλα αυτά άρεσε σε αρκετούς θεατές και στα παιδιά… Επίκαιρη, προκλητική, επαναστατική σχεδόν η «Νύχτα των παλιάτσων» θα ήταν, ως γνήσια παράσταση θεάτρου δρόμου, περισσότερο ταιριαστή σ’ έναν πεζόδρομο στη Χώρα της Ανδρου (μου είπαν πως μάλλον αυτό δεν θα είχε και τόση επιτυχία…). Σημασία πάντως δεν είχε τόσο η ίδια η παράσταση όσο η πρωτότυπη καλλιτεχνική χρήση του χώρου του κτήματος και η γενναιόδωρη προσφορά της οικογένειας Παπαδάκη (επιπλέον στο διάλειμμα γευτήκαμε τον νόστιμο χαλβά της κυρίας Μαρίας, μητέρας των δύο αδελφών, Ευάγγελου και Νίκου). Ενα παράδειγμα προς μίμηση που ελπίζουμε να συνεχιστεί. Πόσο ωραίο θα ήταν ν’ αρχίσουμε σιγά σιγά όλοι να «κατεβάζουμε» καλλιτεχνικές ιδέες και προτάσεις… Στα σπίτια, στις ταράτσες, στους κήπους μας, ας οργανώσουμε μια παράσταση! Γιατί όχι;