ΡΟΚ. Ενα όνειρο που επιτέλους θα εκπληρωθεί. Ο Red Hot Chili Peppers, το μεγάλο ροκ απωθημένο, το πιο επιτυχημένο συγκρότημα που για τριάντα χρόνια ανακατεύει την punk, την funk και τη rock, έρχεται στην Αθήνα την Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου. Ο διεθνής μουσικός Τύπος και τα μουσικά φόρουμ κάνουν λόγο για ένα αξιομνημόνευτο, άρτια δουλεμένο και εντυπωσιακό live, ενώ το playlist (δεν θα αποκαλύψω για να μη χαλάσω τις εκπλήξεις, αλλά για όποιον θέλει κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο) είναι μια αναδρομή στη μεγάλη μουσική πορεία του συγκροτήματος από την Καλιφόρνια και μία διακριτική προώθηση της νέας τους δουλειάς «I’m With You». Τριάντα χρόνια μουσικής ιστορίας και οι PHCP κατάφεραν να θεωρούνται ένα από τα σπουδαιότερα και επιδραστικότερα εν ενεργεία, πραγματικά εν ενεργεία, ροκ συγκροτήματα. Η τετράδα από την Καλιφόρνια, που ξέφυγε νωρίς νωρίς και με μικρές απώλειες από τα ναρκωτικά, ξεχώρισε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 από τη φλύαρη glam rock της εποχής, και βελτιώνοντας τον ήχο της (και την εμφάνισή της) με εξαιρετικούς δίσκους και με σύμμαχο το MTV, (Put us on MTV, all we really need, Begging on our knees, Please, please, please, τραγουδά στο punk rock classic, έστω και ειρωνικά έφτασε να γίνει η αγαπημένη σχεδόν όλου του κόσμου και η ένοχη απόλαυση των υπολοίπων.
Και μπορεί η απουσία του εξαίρετου κιθαρίστα John Frusciante να είναι σημαντική, τόσο μουσικά, όσο και εμφανισιακά, αυτά είναι ψιλά γράμματα για τη μουσική βιομηχανία, που τους έχρισε παγκόσμιους πρωταγωνιστές του φετινού mainstream συναυλιακού γίγνεσθαι. Ακόμη κι αν η συναυλία δεν ικανοποιήσει, ακόμη κι αν οι Red Hot Chili Peppers δεν εμφανιστούν αντάξιοι των προσδοκιών (γεγονός για το οποίο αμφιβάλλω, καθώς έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες της showbiz), ο ντόρος είναι και θα είναι τέτοιος, που πέρα από κάθε αμφιβολία θα μιλάμε για το live της χρονιάς. Για τους περισσότερους, και μόνο που θα είναι εκεί ο Antony Kiddies με τη φωνή του να ραπάρει τους φιλικούς, προσιτούς και εύπεπτους urban στίχους του, και μόνο που ο Flea, ένας σπουδαίος μπασίστας, συνεργάτης επίσης του Thom York των Radiohead (ο Thom York δεν θα διάλεγε ποτέ κάποιον τυχαίο), θα δαμάζει το δαιμονισμένο μπάσο του, όλα αυτά με κάθε λεπτομέρεια σκηνοθετημένα και με όποια θεατρικότητα, θα είναι αρκετά για να ενθουσιάσουν ένα κατάμεστο ΟΑΚΑ. Ενα στάδιο που θα γεμίσει όπως γέμισε στους U2, στη Madonna ή παλιότερα με τους Rolling Stones, ένα στάδιο που θα γεμίσει τόσο από όσους άκουσαν, αποστήθισαν και ξεκοκάλισαν κάθε δίσκο, κάθε τραγούδι, κάθε b-side του συγκροτήματος, αλλά και απ’ όσους πάνε για το θεαθήναι.