Η Λένα Πλάτωνος είναι Ζυγός, τελευταίες ημέρες. Ναι, έχουμε αφήσει για λίγο τις συμβατικές ερωτήσεις για τις τρέχουσες εμφανίσεις της στον «Ιανό» και μιλάμε για ζώδια. Δείχνει ενδιαφέρον και όταν μαθαίνει το δικό μου (ζώδιο) παρατηρώ μικρά, διαδοχικά κύματα ενθουσιασμού να πλησιάζουν προς το μέρος μου. Μαντεύω σωστά: η Λένα Πλάτωνος συμπαθεί τους Σκορπιούς. «Ξέρεις, έχω κι εγώ πολλούς πλανήτες στον Σκορπιό!». Οταν την ρωτάω πώς είναι αυτή την περίοδο, μου απαντάει με μια λέξη. «Παραξενιές». Δηλαδή; «Παραξενιές, σε επίπεδο σχέσεων. Αν με ρωτάς για τα μουσικά, αυτά πάνε καλά».
Κι επειδή πάνε «καλά», χθες το απόγευμα άφησε το σπίτι του Χολαργού και κατηφόρισε ώς την οδό Σταδίου. Ηταν η πρώτη από τις τρεις εμφανίσεις της στο κέντρο της Αθήνας μαζί με τη Σαβίνα Γιαννάτου και τον Γιάννη Παλαμίδα, τους ερμηνευτές που έντυσαν με τη φωνή τους τις ρηξικέλευθες, ηλεκτρονικές της μελωδίες και στίχους, που στην Ελλάδα του 1983 θα μπορούσαν να τραγουδήσουν μόνο… εξωγήινοι.
Εχει κυλήσει πολύς καιρός από εκείνα τα χρόνια. Και η Λένα Πλάτωνος, έχοντας αφήσει πίσω τις περιόδους σιωπής και απόσυρσης, δείχνει να περνάει μια εκ νέου δημιουργική περίοδο γεμάτη νέα τραγούδια, σχέδια και επιλεκτικές εμφανίσεις. Στον Ιανό θα ακολουθήσουν άλλες δύο: η πρώτη στις 22 Δεκεμβρίου («ας ελπίσουμε να μη μας προλάβει το τέλος του κόσμου…») και η δεύτερη την επομένη, στις 23 του μηνός. Σκεφτείτε ένα χορταστικό ποτ πουρί (πιθανότατα η Λένα Πλάτωνος σιχαίνεται αυτή τη λέξη) από τις δισκογραφικές δουλειές που έκαναν την πρωτοπόρο Ελληνίδα συνθέτρια αυτό που είναι σήμερα: «Λιλιπούπολη» (1980), Καρυωτάκης (1982), «Μάσκες ηλίου» (1984), «Γκάλοπ» (1985), «Λεπιδόπτερα» (1986), «Το σπάσιμο των πάγων» (1989), Καβάφης (2011), συν κάποιες σκόρπιες προσθήκες. «Το πρόγραμμα είναι μεγαλούτσικο για να ευχαριστηθεί ο κόσμος», μου λέει με παιδική χαρά. Θα ακούσουμε τα τραγούδια όπως τα ξέρουμε; «Νομίζω, ναι. Δεν μου αρέσει να πειράζω πολύ τα τραγούδια μου. Ισως γιατί ήταν τραγούδια με κάτι προωθημένο πάνω τους… Φυσικά τα έχω ρετουσάρει κάπως αλλά όχι με τρόπο ριζικό» (και τις τρεις βραδιές ο Στέργιος Τσιρλιάγκος στα πλήκτρα).
Στα live δίνει ενέργεια και παίρνει ενέργεια. «Το θέμα της επικοινωνίας είναι πολύ βασικό. Η επαφή με τον κόσμο…, που είναι τόσο ζεστός. Επίσης επειδή δεν έβγαλα λεφτά από τη δουλειά μου πρέπει κάπως να συντηρηθώ. Δεν χρειάζεται να σας πω ότι δεν βγάζουμε σπουδαία λεφτά απ’ όλα αυτά. Ομως επιμένω, το σπουδαίο εδώ είναι για μένα όλη αυτή η ζωτικότητα που δίνω και παίρνω».
Επαναστάσεις
Τα αστρολογικά θέματα έρχονται και φεύγουν από την κουβέντα μας, ένα διάλειμμα για να πάμε παρακάτω. «Είμαι αστρολογικό φαινόμενο, έχω δύο ωροσκόπους!» και ξεσπάμε σε γέλια. Για τη Σαβίνα (Γιαννάτου) και τον Γιάννη (Παλαμίδα) τι να πει, «η σχέση μαζί τους έχει φτάσει σ’ ένα σημείο ωριμότητας σαν το παλιό βιολί». Και οι δύο ήταν μαζί της όταν ξεκινούσε. «Ποιος άνθρωπος δεν θυμάται τα χρόνια της νεότητας με περισσή νοσταλγία; Θυμάμαι την ενέργεια που είχαμε, αυτή την ατελείωτη ενέργεια… Σήμερα θέλω να πιστεύω ότι η νεότητα συνυπάρχει με την ωριμότητά μου. Σαν να ζω μια διπλή ζωή με τις δύο αυτές περιόδους συμφιλιωμένες». Μπορεί να «φταίει» ο διπλός ωροσκόπος, επιχειρώ ένα αστείο, και η Λένα Πλάτωνος γελάει σαν παιδί.
«Επειδή μιλούσαμε για Σκορπιούς, να ένα στοιχείο δικό του που έχω κι εγώ: κάθε τόσο επιχειρώ επαναστάσεις». Η πρώτη της επανάσταση ήταν όταν έφυγε για τη Βιέννη για να ολοκληρώσει τις σπουδές της στο πιάνο και επέστρεψε με τη βεβαιότητα πως ήθελε να γράφει τραγούδια. Και η τελευταία της επανάσταση; «Γράφω τραγούδια με αγγλικό στίχο. Οπως τότε στη Βιέννη. Ισως εδώ υπάρχει ένα στοιχείο νοσταλγίας». Τα νέα της τραγούδια θα κυκλοφορήσουν πιθανότατα μέσα το 2013, «και θα είναι 13, όπως σε πολλούς από τους δίσκους μου».
Παρηγοριά
Εδώ και χρόνια που η ηλεκτρονική μουσική έγινε mainstream αναρωτιέμαι ποιους άλλους καλλιτέχνες θεωρεί κοντά της. Μου αναφέρει τη Sofita από τη Θεσσαλονίκη, τους «Electric litany», ένα ελληνοαγγλικό συγκρότημα. «Οι μουσικοί οι σημερινοί είναι μορφωμένοι, έχουν παιδεία, αλλά υστερούν σε συναισθηματική ωριμότητα. Κάνουν πολύ δύσκολες σχέσεις, φοβούνται να έρθουν κοντά ο ένας στον άλλο. Κι εμείς είχαμε τέτοια προβλήματα, αλλά δεν ήταν το κύριο πρόβλημα αυτό. Εγκαταλείπουν ο ένας τον άλλο με τρόπο αρκετά βίαιο και απότομο. Επειδή συναναστρέφομαι νέα παιδιά, έχω την αίσθηση ότι βρίσκουν στα τραγούδια μου μια παρηγοριά».
Είναι κάτι φυσικά που της αρέσει να σκέφτεται, αλλά το πρόβλημα δεν λύνεται. «Οι μητέρες βγήκαν στις δουλειές και είναι παιδιά στερημένα από τις μανάδες τους. Τα μεγαλώνουν τα νηπιαγωγεία, οι παιδικοί σταθμοί, οι Φιλιππινέζες, οι γιαγιάδες… Και οι γιαγιάδες δεν κάνουν τόσο κακό». Και κάτι που δεν περίμενα να ακούσω ποτέ από τη Λένα Πλάτωνος. «Και οι υπολογιστές. Εφεραν μεγάλη γνώση, αλλά και άνοιξαν τον δρόμο σε μια εικονική πραγματικότητα που, πώς να το κάνουμε, δεν είναι δυνατόν να αντικαταστήσει την ίδια την πραγματικότητα».
Ο επίλογος έχει πολιτική. Τη δεκαετία του ’70 δεν έμπλεξε ενεργά με τα κόμματα, όπως ήταν το ρεύμα της εποχής, αλλά ήταν πάντα αριστερή. Συμπαθεί τον Αλέξη Τσίπρα, της αρέσει που είναι νέος και άφθαρτος, αλλά «θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τη βάση του κόμματος γιατί έχουν παρεισφρήσει άτομα από το ΠΑΣΟΚ». Πάντως, πιστεύει ότι το «παιχνίδι» θα παιχθεί διεθνώς και θα είναι στο τέλος υπέρ της Δημοκρατίας. «Αρκετά με την απληστία», και αυτή τη φορά δεν αστειεύεται καθόλου.