Αυτήν τη φορά ο Χρήστος Σαραφιανός, ένας από τους μη ηθοποιούς που παίζουν στην παράσταση «Τηλέμαχος: Should I stay or should I go», στη Μικρή Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων, έφτιαξε –επί σκηνής– ψαρόσουπα. «Επειδή είμαστε στην Ελλάδα», είπε. Από την περασμένη Τεταρτη, 27 Φεβρουαρίου, και μέχρι τις 10 Μαρτίου η πρωτότυπη παράσταση που ενθουσίασε το κοινό και την κριτική του Βερολίνου, ανεβάζοντας στη σκηνή χθεσινούς και σημερινούς μετανάστες από την Ελλάδα προς τη Γερμανία, οι οποίοι διηγήθηκαν τις προσωπικές τους ιστορίες και διαδρομές προς τη μετανάστευση. Ο σκηνοθέτης Ανέστης Αζάς και ο ηθοποιός Πρόδρομος Τσινικόρης συνέδεσαν εκείνο το παλιό ερώτημα του Τηλέμαχου από την «Οδύσσεια» και τις περιπέτειες του Οδυσσέα με το ερώτημα των σύγχρονων κυρίως μεταναστών αν θα φύγουν ή αν θα μείνουν στη χώρα τους.
Μια ομάδα Ελλήνων δημοσιογράφων είδαμε την παράσταση στη Γερμανία στα τέλη Ιανουαρίου. Οι συντελεστές από τότε αναρωτιόνταν πώς θα υποδεχθεί το ελληνικό κοινό αυτό που το αφορά άμεσα. Με αυτό το ερώτημα ξαναείδαμε την πρεμιέρα της παράστασης στην Αθήνα. Μια παράσταση που ήταν ίδια (διέφερε μόνο η ψαρόσουπα του κυρίου Χρήστου και η γλώσσα). Πολύ περισσότερα λόγια των μεταναστών-ηθοποιών είχαν μεταφερθεί στα ελληνικά (και οι υπέρτιτλοι στα γερμανικά).
Στην Ελλάδα, λοιπόν, βλέπαμε όψεις της κοινωνίας μας στη χώρα όπου ζούμε. Στο Βερολίνο, είδαμε τις ίδιες καταστάσεις ευρισκόμενοι ήδη αλλού. Αλλα πράγματα φαίνονται αστεία από απόσταση, άλλα διατηρούν πάντα την τραγική ή τη συγκινητική τους διάσταση. Εκεί είχαμε ήδη απαλλαγεί από τις συγκρούσεις που ταλαιπωρούν την κοινωνία και τις σχέσεις μας, κοιταζόμασταν πιο άνετα στον καθρέφτη της παράστασης. Το γερμανικό κοινό στο άκουσμα ότι υπήρχαν Ελληνες που είχαν κάποια στιγμή 25 πιστωτικές κάρτες αντέδρασαν με έκπληξη και από τους θεατές του Ballhaus ακούστηκε ένα «ιχχχχ»! Στην Αθήνα, στο ίδιο σημείο της παράστασης, ακούστηκαν σκόρπια γέλια «συνενοχής».
Είναι ένα έργο που βασίστηκε στο ρεπορτάζ, στη συγκέντρωση μαρτυριών από τους ηθοποιούς και μη που βρίσκονται στη σκηνή, μαρτυρίες που αφορούν τους λόγους μετανάστευσης τη δεκαετία του ’60 και σήμερα.
Ηταν μια πρεμιέρα με τα όλα της. Με ηθοποιούς και κριτικούς, με τους συγγενείς των ανθρώπων που τόλμησαν να αφηγηθούν τις ιστορίες τους, αλλά και με την παρουσία του Γιώργου Λούκου, ο οποίος έδειχνε ευτυχής ανάμεσα στον χώρο και στους ανθρώπους που γνωρίζει, παρότι έχει να υλοποιήσει ένα δύσκολο φεστιβάλ για φέτος.