Επιτυχημένη υπήρξε η συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στις 15 Μαρτίου στην αίθουσα «Χρήστος Δ. Λαμπράκης». Στην αισιόδοξη αίσθηση που άφησε η βραδιά, συνεισέφεραν εξίσου τα έργα του προγράμματος, ο υπέροχος νεαρός Ισπανός βιολιστής Ρουμπέν Μεντόθα και ο αρχιμουσικός Λουκάς Καρυτινός, ο οποίος διηύθυνε την ορχήστρα.
Η συναυλία, η τέταρτη του κύκλου «Ισπανία», ξεκίνησε με την ανάλαφρη και φωτεινή απόδοση της εισαγωγής από την όπερα «Οι ευτυχισμένοι σκλάβοι» (1819) του Αριάγα, έργο που απηχεί τη γοητεία που ασκούσε ο μουσουλμανικός κόσμος στη Δύση και η οποία αποτυπώθηκε, ανάμεσα σε άλλα, σε διάσημες όπερες του Ροσίνι, όπως η «Ιταλίδα στο Αλγέρι» (1813) και ο «Τούρκος στην Ιταλία» (1814).Ακολούθησε η «Ισπανική συμφωνία» για βιολί και ορχήστρα του Εντουάρ Λαλό. Ο μόλις 24χρονος Μεντόθα εξέπληξε ευχάριστα με την εντυπωσιακή σιγουριά του, τη δεξιοτεχνική επάρκεια, αλλά επίσης τον ωραίο, γεμάτο, ισχυρό ήχο του. Η μουσικότητά του υπήρξε αξιόπιστος οδηγός, έστω και αν, σημειακά, δεν τον βοήθησε να χειριστεί εκφραστικά τα δεξιοτεχνικά αραβουργήματα του τρίτου μέρους. Στο πλευρό του, ο Καρυτινός και η ορχήστρα στήριξαν τον βιολιστή και πάλλονταν μαζί του.
Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με τη θαυμάσια μουσική μπαλέτου από τον «Δον Χουάν» του Γκλουκ.
Είναι προφανές πως ο στρογγυλός ήχος των οργάνων μιας σύγχρονης ορχήστρας δεν μπορεί να αποδώσει τις εντάσεις και τις αιχμές της μουσικής όπως θα το επιτύγχανε ένα σύνολο με ιστορικά ή αντίγραφα ιστορικών οργάνων. Ενδεικτικά, η έντονα δραματική μουσική του
τέλους, όπου ο ακόλαστος τιμωρείται βυθιζόμενος στην Κόλαση, χρειάζεται πνευστά με οξύτητα και έγχορδα με συμπαγή, διεισδυτικό ήχο, προκειμένου να αποδοθεί
η συνταρακτική γραφή. Με μεγάλη εμπειρία στο λυρικό θέατρο, ο Καρυτινός πέτυχε το επιθυμητό, όσο του επέτρεπε το «μουσικό όργανο», που είχε στη διάθεσή του.
Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τον εκρηκτικό «Δον Χουάν» του Ρίχαρντ Στράους. Η ερμηνεία διέθετε ενθουσιασμό, παρότι στο διαρκώς επανερχόμενο αρχικό ορμητικό θέμα ο συντονισμός της ορχήστρας δεν υπήρξε ιδανικός. Στα λυρικά επεισόδια υπήρχε ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη διαφάνεια, ειδικά στον ήχο των εγχόρδων, ποιότητα αδιανόητη πριν από λίγα χρόνια για την ΚΟΑ. Θαυμάσιος, τέλος, ο ομποΐστας Γιάννης Οικονόμου στα σολιστικά μέρη.