ΒΙΕΝΝΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Αlbertina Museum
www.albertina.at
«Max Ernst: Retrospektive». Γεννημένος κοντά στην Κολωνία, ο Μαξ Ερνστ (1891-1976) συμμετείχε στο κίνημα του ντανταϊσμού τη δεκαετία του 1920, γρήγορα όμως προσχώρησε στον σουρεαλισμό, για να τον εγκαταλείψει λίγο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ανήσυχη φύση του εκδηλώθηκε και στις περιπλανήσεις του (από την Κολωνία στο Παρίσι, από εκεί στη Νέα Υόρκη, στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της Γαλλίας, και πίσω ξανά στο Παρίσι τη δεκαετία του ’50), στις σχέσεις του με τις γυναίκες (τέσσερις γάμοι, ανάμεσά τους ένας με την Πέγκι Γκούγκενχαϊμ), καθώς και στους πειραματισμούς του με διάφορες τεχνικές (grattage, frottage, decalcomania κ.λπ.). Η έκθεση, διοργανωμένη με βιογραφικό και χρονολογικό άξονα, παρακολουθεί τον καλλιτέχνη σε όλες τις φάσεις της περιπετειώδους καλλιτεχνικής διαδρομής του (εδώ το έργο του «Πιετά ή νυχτερινή επανάσταση, 1923») από τα χρόνια του ντανταϊσμού μέχρι την όψιμη δημιουργική του περίοδο. Εως τις 5 Μαΐου.
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
ΕΚΘΕΣΗ
Βozar
www.bozar.be
«Νeo Rauch: The Obsession of the Demiurge – Selected Works 1993-2012». Τα έργα του Γερμανού καλλιτέχνη Νέο Ράουχ έχουν συχνά αποκληθεί «γρίφοι χωρίς λύση». Παραστατικά με σουρεαλιστική διάθεση, αντανακλούν τον παραλογισμό της καθημερινής ζωής σε «τρελά» σενάρια, όπου άνθρωποι, ενίοτε και ζώα, επιδίδονται σε πράξεις χωρίς προφανή εξήγηση. Οι εικαστικές αφηγήσεις του Ράουχ είναι εμπνευσμένες από όσα παρατηρεί ο ζωγράφος στην καθημερινότητά του καθώς και από εικόνες των ονείρων του. Στα 70 έργα του, που παρουσιάζονται στην έκθεση (πίνακες, σχέδια, χαρακτικά), διακρίνονται ιστορικές και θεματικές αναφορές στον σουρεαλισμό, στην ποπ-αρτ, στα κόμικς, καθώς και στα νεανικά του χρόνια στην Ανατολική Γερμανία (γεννήθηκε το 1960 στη Λειψία). Εως τις 19 Μαΐου.
ΛΟΝΔΙΝΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Βarbican Center
www.barbican.org.uk
«The Bride and the Bachelors: Duchamp with Cage, Cunningham, Rauschenberg and Jons». Για πολλούς ιστορικούς της τέχνης, υπάρχει ένα «πριν» κι ένα «μετά» τη χειρονομία του Μαρσέλ Ντυσάν (1887-1968) να παρουσιάσει ως έργο τέχνης έναν ουρητήρα, με τον ευφημιστικό τίτλο «Κρήνη, 1917». Η έκθεση στο Κέντρο Μπάρμπικαν υπογραμμίζει τη συνεχιζόμενη επιρροή του Γάλλου καλλιτέχνη –που πρωτοστάτησε στο κίνημα του ντανταϊσμού, συνδέθηκε με τον σουρεαλισμό και θεωρείται ο προάγγελος της εννοιολογικής τέχνης– αντιπαραθέτοντας 25 έργα του με 40 έργα μεταγενέστερων δημιουργών, που αντιπροσωπεύουν διαφορετικά καλλιτεχνικά πεδία. Πίνακες και γλυπτά του Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ και του Τζάσπερ Τζονς συμβιώνουν με μουσικές συνθέσεις του Τζον Κέιτζ και ζωντανές παραστάσεις χορογραφιών του Μερς Κάνιγχαμ, αναδεικνύοντας παράδοξες συγγένειες και επιρροές. Ο Γάλλος καλλιτέχνης Φιλίπ Παρενό σκηνοθέτησε την έκθεση, η οποία πήρε τον τίτλο της από το περίφημο έργο του Ντυσάν «Η νύφη ξεγυμνώνεται από τους εργένηδές της». Εως τις 9 Ιουνίου.
ΘΕΑΤΡΟ
St James Theatre
www.stjamestheatre.co.uk
«Our Country’s Good». Το έργο του Τίμπερλεϊκ Γουερτενμπέικερ «Το καλό της παρίδας μας» πρωτοπαρουσιάστηκε πριν από 25 χρόνια στο Λονδίνο και γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία, κερδίζοντας θεατρικά βραβεία σε Βρετανία και ΗΠΑ. Ο Μαξ Στάφορντ–Κλαρκ, σκηνοθέτης της αρχικής παράστασης, ανέλαβε τη σκηνοθεσία και της νέας παραγωγής, με τον θίασο Out of Joint. Το έργο δραματοποιεί ένα πραγματικό γεγονός: στα τέλη του 18ου αιώνα στην Αυστραλία, σε μια αποικία ποινικών καταδίκων (που αποτέλεσαν την πλειονότητα των πρώτων λευκών κατοίκων της χώρας) ο διοικητής αποφασίζει να ανεβάσει ένα θεατρικό έργο. Την καθοδήγηση των ηθοποιών–κρατουμένων αναλαμβάνει ένας φιλότιμος νεαρός αξιωματικός του Ναυτικού. Καθώς οι φραγμοί ανάμεσα σε φρουρούς και φυλακισμένους πέφτουν, η επίδραση της θεατρικής δημιουργίας αποδεικνύεται ευεργετική για όλους, οδηγώντας τους στην αυτογνωσία, την αλληλεγγύη, τη συνειδητοποίηση της κοινωνικής αδικίας.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Μuseum of Modern Art
www.moma.org
«Inventing Abstraction: 1910-25». Η αφαίρεση δεν αναδύθηκε ξαφνικά και απροειδοποίητα στο τοπίο της τέχνης: η κυοφορία της υπήρξε μακρόχρονη, με απώτερη αφετηρία την τέχνη των αρχαϊκών χρόνων. Ωστόσο, η επίσημη χρονολογία γέννησης της αφαίρεσης μπορεί να τοποθετηθεί στις αρχές του 20ού αιώνα. Το 1912 εκτέθηκαν για πρώτη φορά έργα αφηρημένης ζωγραφικής σε επτά ευρωπαϊκές πόλεις, με την υπογραφή καλλιτεχνών όπως ο Βασίλι Καντίνσκι, ο Φράντισεκ Κούπκα, ο Ρομπέρ Ντελονέ και ο Φρανσίς Πικαμπιά. Λίγα χρόνια αργότερα, δεκάδες καλλιτέχνες δοκίμαζαν τις εκφραστικές δυνάμεις της αφαιρετικής γλώσσας στη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη μουσική, τον χορό, την ποίηση. Η έκθεση εορτάζει την «εκατονταετηρίδα της αφαίρεσης», παρουσιάζοντας 350 πίνακες, σχέδια και γλυπτά μιας πλειάδας καλλιτεχνών, Λεζέ, Ντυσάν, Πικάσο, Μοντριάν, Λιουμπόβ Πόποβα, Καζμίρ Μάλεβιτς κ.ά., καθώς επίσης φιλμ, βιβλία, φωτογραφίες, ηχογραφήσεις ποιημάτων και συνθέσεων ατονικής μουσικής. Εως τις 16 Απριλίου.
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ
ΕΚΘΕΣΗ
Νational Gallery of Art
www.nga.gov
«Color, Line, Light: French Drawings, watercolors and Pastels from Delacroix to Signac». Στα 100 έργα που περιλαμβάνει η έκθεση –σχέδια, ακουαρέλες και παστέλ από τη συλλογή του Αμερικανού Τζέιμς Κ. Ντάικ, ενός από τους σημαντικότερους συλλέκτες έργων σε χαρτί Ευρωπαίων καλλιτεχνών του 19ου και 20ού αιώνα– ιχνηλατείται η εξέλιξη της γαλλικής ζωγραφικής από το 1830 έως το 1930, σε μια διαδρομή που ξεκινά από τον ρομαντισμό και τον ρεαλισμό και φθάνει έως τους ιμπρεσιονιστές, τους «ναμπί» και τους νεο-ιμπρεσιονιστές. Αποκαλύπτοντας μια εξαιρετικά πλούσια ποικιλία στυλ, θεμάτων και τεχνικών, η έκθεση φιλοξενεί έργα μιας πλειάδας μεγάλων καλλιτεχνών, ανάμεσά τους ο Ντελακρουά, ο Μονέ, ο Ντεγκά, ο Σεζάν, ο Γκογκέν και ο Σινιάκ. Εως τις 26 Μαΐου.
Τισιανός στη Ρώμη
«Η Δανάη και η χρυσή βροχή», «Το κοντσέρτο», «Η ωραία», το «Πορτρέτο του Πάπα Παύλου του Γ΄», «Ο Κάρολος ο Ε΄ με τον σκύλο του», η «Φλόρα», «Η εκδορά του Μαρσύα» είναι μερικά από τα αριστουργήματα του Τισιανού που περιλαμβάνει το αφιέρωμα στον μεγάλο αναγεννησιακό ζωγράφο που φιλοξενείται στις Σκουντερίε ντελ Κουιρινάλε της Ρώμης έως τις 16 Ιουνίου. Στόχος της έκθεσης είναι να αναδείξει το σύνολο της καλλιτεχνικής προσφοράς του Βενετού ζωγράφου, αλλά και τον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο της Βενετίας στο αναγεννησιακό τοπίο της Ιταλίας και της Ευρώπης. Μέσα από 40 έργα παρακολουθεί όλα τα στάδια της πορείας του, τις καινοτομίες και τα επιτεύγματα ενός ζωγράφου που, όπως έγραψε ο Λουντοβίκο Ντόλτσε, κατάφερε να συνδυάσει «το μεγαλείο και τη δύναμη του Μιχαήλ Αγγέλου, τη γλυκύτητα του Ραφαήλ και τα χρώματα της ίδιας της φύσης».