ΛΟΝΔΙΝΟ
ΘΕΑΤΡΟ
Νoel Coward Theatre
www.michaelgrandagecompany.com
«Peter and Alice». Το 1932, η 80χρονη Αλις Λίντελ Χαργκρίβς, η οποία στα παιδικά της χρόνια είχε εμπνεύσει στον Λιούις Κάρολ την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», και ο 35χρονος Πίτερ Λουέλιν Ντέιβις, πηγή έμπνευσης του «Πίτερ Παν» για τον Τ.Μ. Μπάρι, συναντιούνται σ’ ένα βιβλιοπωλείο όπου η Αλις πρόκειται να διοργανώσει μια έκθεση αφιερωμένη στην εκατονταετηρίδα του Κάρολ. Σ’ αυτό το πραγματικό περιστατικό βασίστηκε ο Τζον Λόγκαν για να γράψει ένα έργο όπου η μαγεία και η πραγματικότητα έρχονται σε σύγκρουση, καθώς η Αλίκη και ο Πίτερ ανατρέχουν στις περιπέτειες της ζωής τους και μιλούν για το πόσο τους σφράγισαν, αρνητικά ή θετικά, τα βιβλία που τους αιχμαλώτισαν σε μια αιώνια νιότη. Στην πιο εντυπωσιακή σκηνή του έργου, έρχονται αντιμέτωποι, σ’ ένα σκηνικό που θυμίζει τη Χώρα των Θαυμάτων, με τους φανταστικούς ήρωες των βιβλίων που ενέπνευσαν. Σκηνοθετημένη από τον Μάικλ Γκραντέιτζ, η παράσταση έχει κερδίσει ενθουσιώδη σχόλια από τους κριτικούς, ιδιαίτερα για τις ερμηνείες της Τζούντι Ντεντς και του Μπεν Γουίσοου, που υποδύονται τη γηραιά Αλίκη και τον νεαρό ακόμα Πίτερ (ο οποίος, λίγο πριν συμπληρώσει τα 60 του χρόνια, αυτοκτόνησε πέφτοντας στις γραμμές του λονδρέζικου μετρό). Στον θίασο συμμετέχουν επίσης ο Ολι Αλεξάντερ (Πίτερ Παν), η Ρούμπι Μπένταλ (Αλίκη) και ο Νίκολας Φάρελ (Λιούις Κάρολ). Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν έως τις 6 Ιουνίου.
ΕΚΘΕΣΗ
Victoria & Albert Museum
www.vam.ac.uk
«David Bowie is». Η έκθεση κάνει μια μεγάλη αναδρομή στην καριέρα του Ντέιβιντ Μπάουι, του εκθαμβωτικού χαμαιλέοντα της ποπ, που με τις συνθέσεις, τις ερμηνείες και τις συνεχείς μεταμορφώσεις του επηρέασε όσο λίγοι τον κόσμο της μουσικής και του θεάματος. Εχοντας αποκτήσει απεριόριστη πρόσβαση στο Αρχείο Ντέιβιντ Μπάουι, το μουσείο διοργάνωσε μια ρετροσπεκτίβα με πάνω από 300 εκθέματα -ανάμεσά τους άλμπουμ, φωτογραφίες, φιλμ, μουσικά βίντεο, χειρόγραφα με στίχους και ημερολογιακές σημειώσεις, σκηνικά, κοστούμια, μουσικά όργανα- αναδεικνύοντας τη δημιουργική πορεία του Μπάουι από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 και παρακολουθώντας τις μουσικές καινοτομίες, τις αλλαγές στο στυλ και τις αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις του. Εξερευνά επίσης το ευρύ φάσμα των συνεργασιών του Μπάουι με καλλιτέχνες και σχεδιαστές από τον χώρο της μόδας, της φωτογραφίας, των γραφικών τεχνών, του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ας σημειωθεί ότι η έναρξη της έκθεσης, που θα διαρκέσει ώς τις 11 Αυγούστου, συνέπεσε με την κυκλοφορία ενός νέου άλμπουμ του Μπάουι («The Next Day») έπειτα από δέκα χρόνια απουσίας του από το μουσικό στερέωμα.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΘΕΑΤΡΟ
Βroadhurst Theatre
www.luckyguyplay.com
«Lucky Guy». Ο Τομ Χανκς έχει μακρόχρονη θητεία στον κινηματογράφο και δύο Οσκαρ στο ενεργητικό του, ωστόσο φέτος κάνει το ντεμπούτο του στο Μπροντγουέι. Παίζει σ’ ένα έργο που έγραψε η παλιά του φίλη Νόρα Εφρον, η γνωστή σεναριογράφος και θεατρική συγγραφέας που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή. Ο Χανκς είχε διαβάσει το έργο πριν από χρόνια, αλλά του φάνηκε πολύ αντιπαθητικός ο κεντρικός ήρωας, ο Μάικ Μακ Αλαρι, ένας χαρισματικός αλλά αμφιλεγόμενος δημοσιογράφος σε σκανδαλοθηρικά έντυπα της Νέας Υόρκης, ο οποίος κατάφερε να πάρει το βραβείο Πούλιτζερ λίγο πριν από τον πρόωρο θάνατό του το 1999 (το έργο της Εφρον είναι βιογραφικό, στηριγμένο σε πραγματικά γεγονότα). Τελικά ο ηθοποιός ξεπέρασε τις αμφιβολίες του και αποφάσισε να κάνει φέτος την τολμηρή κίνηση, ερμηνεύοντας τον Μακ Αλαρι στην πρώτη του εμφάνιση στο Μπρόντγουεϊ. Δεν πρέπει να το έχει μετανιώσει, καθώς το κοινό τον υποδέχεται θερμά κάθε βράδυ και οι κριτικές είναι στο σύνολό τους ευνοϊκές για την ερμηνεία του. Σκηνοθέτης της παράστασης είναι ο Τζορτζ Γουόλφ, δύο φορές τιμημένος με βραβείο Τόνι, και μεταξύ των ηθοποιών που συμμετέχουν είναι ο Ντάνι Μαστροτζόρτζιο, o Κόρτνεϊ Βανς, η Μάουρα Τίρνεϊ, ο Πίτερ Σκολάρι, ο Μάικλ Γκάστον και ο Μπράιαν Ντίκστρα.
ΠΑΡΙΣΙ
ΕΚΘΕΣΗ
Μusee du Luxembourg
www.museeluxembourg.fr
«Chagall: Entre guerre et paix». Ο Μαρκ Σαγκάλ πλησίαζε τα εκατό όταν πέθανε το 1985. Είχε διασχίσει το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα και είχε ζήσει μια επανάσταση -στη γενέτειρά του, τη Ρωσία- δύο παγκοσμίους πολέμους, μεγάλες περιόδους εξορίας, φιλίες και αντιπαλότητες με τους ομοτέχνους του της ευρωπαϊκής αβάν-γκαρντ. Ακολούθησε έναν δικό του δρόμο στη ζωγραφική, αφηγηματικό και με διπλή στήριξη στην πεζή πραγματικότητα και στην ονειρική φαντασία, μετουσιώνοντας στα έργα του την προσωπική του ιστορική εμπειρία, την πατρίδα των παιδικών του χρόνων, τις οικογενειακές εβραϊκές παραδόσεις, τη μνήμη των ανθρώπων που γνώρισε, τα ταξίδια του. Διοργανωμένη σε τέσσερις ενότητες (Η Ρωσία σε καιρό πολέμου, Μεσοπόλεμος, Εξορία στη Νέα Υόρκη, Μεταπολεμικά χρόνια και επιστροφή στο Παρίσι) η έκθεση παρακολουθεί χρονολογικά την καλλιτεχνική διαδρομή του, εστιάζοντας στα θέματα του πολέμου και της ειρήνης όπως επανέρχονται στο έργο του, άλλοτε με ρεαλιστικές περιγραφές και άλλοτε με αλληγορικό τρόπο. Εως τις 21 Ιουλίου.
ΤΟΚΙΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Τhe Bridgestone Museum of Αrt
www.bridgestone-museum.gr.jp
«Μέσα από ιαπωνικά μάτια: Παρίσι, 1900-1945». Μετά το άνοιγμα της Ιαπωνίας στον δυτικό κόσμο, στα τέλη του 19ου αιώνα, πολλοί Ιάπωνες καλλιτέχνες άρχισαν να ταξιδεύουν στο Παρίσι, το παγκόσμιο πολιτιστικό κέντρο, επιθυμώντας να ανασάνουν τον αέρα της Πόλης του Φωτός και να δουν από κοντά τόσο τα κλασικά αριστουργήματα της ζωγραφικής και της γλυπτικής όσο και τις νέες τάσεις. Μερικοί από αυτούς υιοθέτησαν τις δυτικές καλλιτεχνικές τεχνικές, ενώ άλλοι προσπάθησαν να διατηρήσουν την ιαπωνική τους ταυτότητα παρότι επηρεάστηκαν από όσα είδαν. Οι περισσότεροι επέστρεψαν στην Ιαπωνία, με λίγες εξαιρέσεις, ανάμεσά τους ο Φουτζίτα Τσουγκουχάρου, γνωστότερος ως Λεονάρ Φουτζίτα, όνομα που πήρε όταν απέκτησε τη γαλλική υπηκοότητα. Η έκθεση παρουσιάζει 35 πίνακες με θέμα το Παρίσι, έργα Ιαπώνων ζωγράφων όπως οι Ασάι Τσου, Σακαμότο Χαντζίρο, Σαέκι Γιούζο, Λεονάρ Φουτζίτα, Οκα Σικανοσούκε, και άλλοι, αναδεικνύοντας τη διαδρομή που ακολούθησε η σύνδεση των Ιαπώνων καλλιτεχνών με τη γαλλική πρωτεύουσα έως τα μέσα του 20ού αιώνα. Εως τις 9 Ιουνίου.
Η άνοιξη της Αναγέννησης
Η φλωρεντινή Αναγέννηση έκανε τα πρώτα της βήματα στο πεδίο της γλυπτικής, όταν καλλιτέχνες του 15ου αιώνα, όπως ο Ντονατέλο και ο Γκιμπέρτι, άρχισαν να δημιουργούν γλυπτά επηρεασμένα από την κλασική ελληνική και ρωμαϊκή τέχνη για να κοσμήσουν τα νέα κτίρια μιας πόλης που γνώριζε μεγάλη άνοδο της οικονομικής, πολιτισμικής και πολιτικής της δύναμης. Η στροφή που σημειώθηκε στη γλυπτική επηρέασε στη συνέχεια τη ζωγραφική (Μαζάτσιο, Πάολο Ουτσέλο, Αντρέα ντε Καστάνιο, Φιλίπο Λίπι) δίνοντας αφετηρία σε μια γόνιμη αναζήτηση νέων προτύπων ομορφιάς και πνευματικής αρμονίας με έμπνευση από την κλασική αρχαιότητα. Σε αυτήν την περίοδο επικεντρώνεται η έκθεση «Η άνοιξη της Αναγέννησης: Η γλυπτική και οι τέχνες στη Φλωρεντία, 1400-60» που παρουσιάζεται στο Palazzo Strozzi και θα διαρκέσει ώς τις 18 Αυγούστου, για να φιλοξενηθεί κατόπιν στο Μουσείο του Λούβρου.