Η μουσική για τον κινηματογράφο αποτελεί ξεχωριστή, ιδιαίτερα γοητευτική κατηγορία. Το ενδιαφέρον της αυξάνεται όταν δεν καλείται απλώς να ντύσει την εικόνα ή να ενισχύσει συναισθήματα, αλλά όταν αναλαμβάνει να συμβάλει στην αφήγηση, όπως συμβαίνει στις ταινίες του βωβού κινηματογράφου.
Πέντε από τις διασημότερες ταινίες εκείνης της εποχής παρουσίασε το σύνολο Ergon, στις 14 Μαΐου, στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος». Ορισμένες προβλήθηκαν με μουσική που είχε εξαρχής γραφτεί γι’ αυτές, όπως εκείνη του Ερίκ Σατί για την περίφημη ταινία «Entr’acte» (1924) του Ρενέ Κλερ, η οποία παιζόταν ανάμεσα στις δύο πράξεις ενός μπαλέτου, όπως υποδηλώνει ο τίτλος της. Αλλες ακούστηκαν με ιστορικές συνθέσεις, όπως η μουσική του Χανς Αϊζλερ (1941) για την ατμοσφαιρική ταινία «Βροχή» (1931) του Ολλανδού Γιόρις Ιβενς, άλλες πάλι συνοδεύτηκαν από μουσικές Ελλήνων συνθετών, που γράφτηκαν ειδικά για τη συγκεκριμένη συναυλία: ο Γιάννης Κυριακίδης έντυσε το «Anemic Cinema» (1926) του Μαρσέλ Ντισάν, ο Νικόλας Τζώρτζης ασχολήθηκε με τον «Αστερία» (1928) του Μαν Ρέι και ο Αλέξανδρος Μούζας με τον διασημότατο «Ανδαλουσιανό σκύλο» του Μπουνιουέλ.
Η μουσική του Αϊζλερ φάνηκε να κινείται ανεξάρτητα από την εικόνα, η οποία αποτύπωνε τη μεταμόρφωση του Αμστερνταμ εξαιτίας μιας βροχής. Αντίθετα, ο Σατί, παρά τις προθέσεις του για μια «μουσική ταπετσαρία», στήριξε με συναρπαστικό τρόπο την αφήγηση, υπογράμμισε τον ρυθμό της ταινίας και ανέδειξε έξοχα το ιλαρό στοιχείο της.
Η πρόκληση της πειραματικής ταινίας του Ντισάν, με τις σπειροειδείς εικόνες που δημιουργούν ψευδαίσθηση τρισδιάστατης κίνησης και τις επίσης σπειροειδείς φράσεις –ερωτικά λογοπαίγνια– που διαβάζονται καθώς περιστρέφονται οι δίσκοι, αντιμετωπίστηκε με ανάλογα «εγκεφαλικό» τρόπο από τον Γιάννη Κυριακίδη, ο οποίος όμως επέτυχε, επιπλέον, να πλάσει ατμόσφαιρες ανάλογες των φράσεων.
Ο Νικόλας Τζώρτζης κινήθηκε ανεξάρτητα από τις εικόνες και μάλλον αντιστικτικά προς αυτές, αντιτείνοντας αυστηρούς, γωνιώδεις ήχους στις ονειρικές, ερωτικές εικόνες. Τέλος, ο Αλέξανδρος Μούζας, έμπειρος στο συγκεκριμένο είδος, κατόρθωσε να συνδέσει τις σκηνές της περίφημης ταινίας του Μπουνιουέλ, εντείνοντας την ποιότητα των συναισθημάτων και τη μοναδικότητα των καταστάσεων.
Η γοητευτική βραδιά στηρίχτηκε υποδειγματικά από τους μουσικούς του Ergon υπό τον αρχιμουσικό ΒασίληΤσιατσιάνη, ο οποίος ενορχήστρωσε, επίσης, τη μουσική του Σατί.