Αντώνης Ζέρβας
Μερησαήρ, Μερησαήρ…
εκδ. Μελάνι
Τελευταία η ποίηση έρχεται στην επικαιρότητα κυρίως για λόγους εξωποιητικούς, ειδάλλως παραμένει αφανής στην εποχή που πιο πολύ την έχουμε ανάγκη. Αδελφάκια στο πένθος με την «Αδερφή μου» του Σταύρου Ζουμπουλάκη, οι νεκρώσιμοι ειρμοί που έγραψε ο Αντώνης Ζέρβας για τη γυναίκα του μιλούν για τη ριζική αλλαγή που φέρνει στη ζωή μας η απώλεια πολυαγαπημένου προσώπου: οι παλιές, καθημερινές συνήθειες μένουν παρά την απουσία, σαν μια προσπάθεια να κρατηθείς σώος μες στο ναυάγιο της μέρας, συνεχίζεις ν’ απευθύνεσαι στον άλλο έστω κι αν δεν σου απαντά, η μνήμη ασυμφιλίωτη με το παρόν αγιοποιεί αναδρομικά τον μοιρασμένο χρόνο. Ενα βιβλίο βαθιά λυπημένο και συνάμα θυμωμένο για την κοινή μας μοίρα, των αναπόφευκτων αποχωρισμών.