Στην οδό Καλλιρρόης, στο κτίριο του Φιξ, οι εργασίες για το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης είναι από τα έργα που χαίρεσαι να βλέπεις. Υστερα από ολιγωρίες τόσων χρόνων, να επιτέλους και η πολυπόθητη ταχύτητα. Το ίδιο και ο Καθολικός Ναός του Αγίου Διονυσίου, Πανεπιστημίου και Ομήρου, που όπως και πολλά άλλα ιστορικά κτίρια της Αθήνας έχει τη δική του μεγάλη περιπετειώδη ιστορία από το 1853 που άρχισε η οικοδόμησή του. Οι απαραίτητες στερεώσεις όμως έγιναν, οι ρωγμές επουλώθηκαν, τα προβλήματα στη στέγη αντιμετωπίστηκαν και βλέποντάς τον, αισθάνεσαι ότι τουλάχιστον κάποια έργα προχωρούν σχηματίζοντας το δυνατό πλέγμα παρεμβάσεων το οποίο ονειρεύονταν στο υπουργείο Πολιτισμού.
Λίγο πιο κάτω, επί της Πανεπιστημίου, μοιάζει να το επιβεβαιώνει και το «Ρεξ». Μετά τις απαραίτητες ηλεκτρομηχανολογικές εργασίες που πραγματοποιήθηκαν εσωτερικά, προκειμένου να δοθούν οι παραστάσεις του χειμώνα, προχωρούν οι εργασίες στην πρόσοψη με ταχύτητα. Στη Γ.Γ. Πολιτισμού οι ιθύνοντες είναι ευχαριστημένοι που ξεκινά έστω με δίμηνη καθυστέρηση και το έργο της Πινακοθήκης.
Πιο πολύ όμως μοιάζουν ανακουφισμένοι για τη λύση που δόθηκε στο «Ακροπόλ Παλλάς». Στο εγκαταλελειμμένο για χρόνια στολίδι της οδού Πατησίων, η λύση της προκήρυξης νέου διαγωνισμού έδωσε τέλος στο σίριαλ των απανωτών δικαστικών διενέξεων. «Αρχές Ιουλίου εγκαθίσταται ο εργολάβος» διαβεβαιώνουν οι αρμόδιοι, ενώ το ίδιο διάστημα ξεκινάει και η δεύτερη εργολαβία στο ΜΕΛΤ.
Στην οδό Μαυρομιχάλη 6, η πρώην κατοικία του Τσίλερ, η οποία έγινε και κατοικία αργότερα του τραπεζίτη και συλλέκτη Διονυσίου Λοβέρδου, οι συντηρητές αναλαμβάνουν δουλειά προκειμένου να ολοκληρωθεί το έργο, να γίνει το παράρτημα του Βυζαντινού Μουσείου και να βρει τη θέση της η μεταβυζαντινή συλλογή που παραχωρήθηκε στο Δημόσιο το 1979 από τους κληρονόμους Λοβέρδου αλλά μένει αναξιοποίητη. Κι εκεί που αναθαρρεί κανείς ότι κάποια έργα προχωρούν, αρχίζεις και ανησυχείς για εκείνα που τελείωσαν.
Πώς να εξηγήσει κανείς τη σιωπή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Το περσινό καλοκαίρι ήταν σχεδόν έτοιμο (με κάποιες μικρές λεπτομέρειες να μένουν ανοιχτές ως άλλοθι για την καθυστέρηση της παραλαβής τους από τον δήμο), κι ακόμη να μάθουμε νέα για την επαναλειτουργία του. Από τα πιο αξιόλογα δείγματα αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα, στολίδι της πόλης, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Ιωάννη Λαζαρίμο και για πολλούς ανώτερο από το Εθνικό Θέατρο που σχεδίασε ο Τσίλερ, δεν λέει να σηκώσει αυλαία. Ηταν πέρυσι το καλοκαίρι που έψαχναν να βρουν λύση δήμος και υπουργός. Υστερα πάτησαν όλοι φρένο.