Λονδίνο
Θέατρο
Τrafalgar Studios
www.thepridewestend.com
«The Pride». Το έργο του Αλέξι Κέι Κάμπελ, που πρωτοανέβηκε το 2008 και κέρδισε το βραβείο Ολίβιε, εστιάζει στην τεράστια αλλαγή που σημειώθηκε στη Βρετανία όσον αφορά στην κοινωνική στάση απέναντι στην ομοφυλοφιλία, αντιπαραβάλλοντας τη δεκαετία του ’50 με τη σημερινή εποχή. Το παρελθόν αντιπροσωπεύεται από ένα «τρίγωνο» – τον Φίλιπ, τη σύζυγό του Σίλβια και τον Ολιβερ, με τον οποίο ο Φίλιπ είναι ανομολόγητα ερωτευμένος. Στη σημερινή εποχή έχουμε και πάλι τρία άτομα με τα ίδια ονόματα, μόνο που τώρα ο Φίλιπ και ο Ολιβερ είναι ζευγάρι και η Σίλβια είναι η καλή φίλη του Ολιβερ, στην οποία εξομολογείται τα προβλήματά του. Εύστοχο, αιχμηρό αλλά και διασκεδαστικό, το έργο σκηνοθετήθηκε στο νέο ανέβασμά του από τον Τζέιμι Λόιντ, ο οποίος απέσπασε εξαιρετικές ερμηνείες από τους τρεις ηθοποιούς που ερμηνεύουν τους ήρωες του ’50 αλλά και του σήμερα: τον Χάρι Χάντεν-Πάτον (Φίλιπ), τον Αλ Γουίβερ (Ολιβερ) και τη Χέιλι Ατγουελ (Σίλβια). Εως τις 9 Νοεμβρίου.
Ρalladium
www.londonpalladium.org
«Α Chorus Line». Εργο με μακρόχρονη θητεία στο Μπροντγουέι, το πολυβραβευμένο μιούζικαλ «A Chorus Line» παρουσιάζεται σε νέα παραγωγή στο θέατρο του Αντριου Λόιντ-Βέμπερ, για πρώτη φορά μετά τη λονδρέζικη πρεμιέρα του το 1976. Γραμμένο από τον Τόνι Μπένετ και σε μουσική του συνθέτη Μάρβιν Χάμλις, ο οποίος πέθανε πριν από ένα χρόνο, το έργο στρέφεται στους «αφανείς ήρωες» των μιούζικαλ, τους νεαρούς χορευτές και τραγουδιστές που πλαισιώνουν τους διάσημους πρωταγωνιστές των μουσικών παραστάσεων. Την παράσταση σκηνοθέτησε ο έμπειρος Μπομπ Εϊβιαν, ο οποίος είχε χορογραφήσει την αρχική παράσταση (η τωρινή χορογραφία είναι της Μπάαγιορκ Λι). Μεταξύ των πρωταγωνιστών είναι ο Τζον Πάρτριτζ, η Σκάρλετ Στράλεν, η Βικτόρια Χάμιλτον-Μπάριτ, η Λι Ζίμερμαν και ο Γκάρι Γουντ.
Μαδρίτη
Έκθεση
Μuseo Thyssen-Bornemisza
www.museothyssen.org
«Reflejos. De Van Eyck a Magritte». Οι καθρέφτες και γενικά οι ανακλαστικές επιφάνειες έχουν γοητεύσει πολλούς ζωγράφους με τις εικαστικές δυνατότητες που προσφέρουν. Η αναπαράστασή τους σε έργα ζωγραφικής είναι ένα συχνό και διαχρονικό μοτίβο στην τέχνη από τον 15ο αιώνα έως τις μέρες μας. Αυτό το παιχνίδι ανάμεσα στην πραγματική εικόνα και την αντανακλώμενη είναι το θέμα της έκθεσης, η οποία αποτελεί μέρος της σειράς εκθέσεων του Μουσείου Τύσεν με τίτλο «Διασταυρούμενα βλέμματα». Η έκθεση παρουσιάζει μια ανθολογία πινάκων από τη συλλογή του μουσείου, όπου αντιπροσωπεύονται πολλοί καλλιτέχνες, από τον Βαν Ντάικ μέχρι τον Πολ Ντελβό, την Μπερτ Μοριζό, τον Μαγκρίτ, τον Φράνσις Μπέικον και τον Ρίτσαρντ Εστες. Εως τις 15 Σεπτεμβρίου.
Νέα Υόρκη
Έκθεση
Solomon R. Guggenheim Museum
www.guggenheim.org
«New Harmony: Abstraction Between the Wars, 1919-1939». Η έκθεση, που πήρε τον τίτλο της από έναν γεωμετρικό πίνακα του Πάουλ Κλέε του 1936, παρουσιάζει περίπου 40 έργα –ελαιογραφίες, γλυπτά και έργα σε χαρτί–, μερικά από τα οποία προέρχονται από την αποκαλούμενη «ιδρυτική συλλογή» του μουσείου. Αν και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, οι οπτικές ερμηνείες της αφαίρεσης από καλλιτέχνες που εργάζονταν στην Ευρώπη στη διάρκεια του Μεσοπολέμου αποκαλύπτουν το κοινό ενδιαφέρον τους για τη σύνθεση και το χρώμα. Μεταξύ των καλλιτεχνών που αντιπροσωπεύονται είναι ο Φερνάν Λεζέ, ο Τζακομέτι, ο Πικαμπιά, ο Κάλντερ, ο Μιρό και ο Χοακίν Τόρες-Γκαρσία. Εως τις 8 Σεπτεμβρίου.
Ρώμη
Έκθεση
Μuseo dell’ Ara Pacis
www.arapacis.it
«Genesi: Fotografie di Sebastiao Salgado». Η σειρά φωτογραφιών «Γένεσις» είναι αποτέλεσμα ενός οκτάχρονου σχεδίου που πραγματοποίησε ο Σεμπαστιάο Σαλγκάδο. Ο φημισμένος Βραζιλιανός φωτογράφος ταξίδεψε σε 32 χώρες αναζητώντας τόπους που έχουν μείνει ακόμη άθικτοι από την επέλαση της «πολιτισμένης» ανθρωπότητας. Από την Αφρική μέχρι τα νησιά Γκαλάπαγκος, από τη σκοτεινή, θερμή ζούγκλα του Αμαζονίου μέχρι το παγερό φως της Αρκτικής, ο φακός του εστιάζει σε τοπία, ζώα, φυτά, αλλά και κοινότητες αυτοχθόνων, εικόνες που αντιπροσωπεύουν τις πιο αγνές και ανέγγιχτες, όπως ο ίδιος τις χαρακτηρίζει, γωνιές του πλανήτη μας. Η έκθεση, η οποία έχει ήδη παρουσιαστεί στο Λονδίνο, θα διαρκέσει έως τις 15 Σεπτεμβρίου.
Τόκιο
Έκθεση
Τhe national Art Center
www.nact.jp
«Αμερικανική ποπ-αρτ: Από τη συλλογή του Ρόμπερτ και της Κιμίκο Πάουερς». Ο Τζον Πάουερς και η Γιαπωνέζα σύζυγός του Κιμίκο απέδειξαν ότι είχαν οξύτατο καλλιτεχνικό αισθητήριο όταν, παράλληλα με τη συλλογή έργων παραδοσιακής ιαπωνικής τέχνης, άρχισαν να συλλέγουν έργα ποπ-αρτ ήδη από τη δεκαετία του ’60. Στην έκθεση παρουσιάζονται πάνω από διακόσια έργα της συλλογής –πίνακες, σχέδια, μεταξοτυπίες, γλυπτά– τα οποία εκτίθενται για πρώτη φορά στην Ιαπωνία. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται πίνακες του Ράουσενμπεργκ και του Τζάσπερ Τζονς, προδρόμων του κινήματος, όπως και των πιο φημισμένων εκπροσώπων της ποπ-αρτ – του Αντι Γουόρχολ και άλλων. Εως τις 21 Οκτωβρίου.
Μοντερνισμός στις ΗΠΑ
Η έκθεση «American Modern: Hopper to O’Keeffe», στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, αναδεικνύει μέσα από μια νέα σκοπιά τη συλλογή αμερικανικής τέχνης του μουσείου μεταξύ 1915 και 1950. Εστιάζοντας στις ανησυχίες και τις αντιδράσεις του καλλιτεχνικού κόσμου απέναντι στις ραγδαίες μεταβολές που σημειώθηκαν στην αμερικανική κοινωνία κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, η έκθεση παρουσιάζει πίνακες, σχέδια, χαρακτικά, φωτογραφίες και γλυπτά, με θεματική διάταξη: τοπία από τις πόλεις και την ύπαιθρο, βιομηχανικές σκηνές, πορτρέτα, νεκρές φύσεις. Στα εκθέματα περιλαμβάνονται μερικά από τα φημισμένα αριστουργήματα της συλλογής του ΜΟΜΑ, αλλά και λιγότερο γνωστά έργα, στα οποία εκφράζονται ισχυρά συναισθήματα και αποκαλύπτονται διαφορετικές εικαστικές τάσεις. Μεταξύ των καλλιτεχνών που αντιπροσωπεύονται είναι ο Εντουαρντ Χόπερ, ο Τζορτζ Μπέλοους, ο Στούαρτ Ντέιβις, ο Τσαρλς Σίλερ, η Τζόρτζια Ο’ Κιφ, o Ελι Νάντελμαν και ο Αλφρεντ Στίγκλιτς.