LOUISA WAUGH
Meet Me in Gaza: Uncommon Stories of the Life Inside the Strip
εκδ. Westbourne Ρress
Πολλές από τις ιστορίες που αφηγείται η Λουίζα Γουό στο βιβλίο της «Συνάντησέ με στη Γάζα: Ασυνήθιστες ιστορίες από τη ζωή μέσα στη Λωρίδα» είναι τόσο ασυνήθιστες όσο υπόσχεται ο τίτλος. Εργαζόμενη σε μια ΜΚΟ στην ταλαιπωρημένη Γάζα το 2008, ανακάλυψε τόσο την ομορφιά της περιοχής όσο και το ιδιόρρυθμο χιούμορ των κατοίκων της. Εβλεπε συχνά στην παραλία έναν λογιστή να κάνει ακροβατικές ασκήσεις στην άμμο. Απέκτησε πολλούς Παλαιστίνιους φίλους που έτρωγαν και γελούσαν μαζί, σχεδόν σαν να ήταν η Γάζα ένας φυσιολογικός τόπος για να ζεις.
Αυτή η μικρή έκταση γης κατά μήκος της μεσογειακής ακτής υπήρξε θύμα πολέμων και κατοχής από τα αρχαία χρόνια. Τη Γάζα «την πετούσαν από τη μια αυτοκρατορία στην άλλη σαν χρυσό νόμισμα», γράφει η συγγραφέας σε μια από τις πολλές ιστορικές παρενθέσεις που διακόπτουν την αφήγησή της. Το νόμισμα έγινε μικρότερο και πιο πυκνοκατοικημένο μετά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948, όταν ο πληθυσμός της Γάζας τριπλασιάστηκε αλλά η γη συρρικνώθηκε κατά το ένα τρίτο. Για τα περισσότερα από τα επτά προηγούμενα χρόνια, η Λωρίδα, που δεν έχει ούτε έξι χιλιόμετρα πλάτος, βρίσκεται υπό ισραηλινή πολιορκία, με καθηλωμένους εκεί μέσα τους 1.700.000 κατοίκους της. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους της Γάζας είναι νεαρής ηλικίας και δεν έχουν βγει ποτέ έξω από τα σύνορα της Λωρίδας.
Δημοσιογράφος και συγγραφέας από τη Σκωτία (μεταξύ των έργων της το βραβευμένο «Hearing Birds fly», βιβλίο εμπνευσμένο από την παραμονή της στη Μογγολία), η Λουίζα Γουό έφτασε στη Γάζα υπό τους ήχους ισραηλινών βομβαρδισμών. Ωστόσο η παραμονή της συνέπεσε με μια περίοδο σχετικής ηρεμίας. Οι ως επί το πλείστον μεσοαστοί φίλοι της εκμεταλλεύτηκαν όσο περισσότερο μπορούσαν αυτό το διάλειμμα γαλήνης, ευγνώμονες που δεν βρίσκονταν σε άμεσο κίνδυνο.
Κι έπειτα, τον Δεκέμβρη του 2008, ενώ η συγγραφέας βρισκόταν για λίγο έξω από τη Γάζα, το Ισραήλ εξαπέλυσε την καταστροφική εκείνη επίθεση που κράτησε τρεις εβδομάδες και άφησε πίσω της 1.400 άμαχους κατοίκους της Γάζας νεκρούς, ανάμεσά τους 300 παιδιά. Η συγγραφέας, η οποία ανέλαβε το θλιβερό καθήκον να πάρει συνεντεύξεις από γονείς σκοτωμένων παιδιών, είδε το γέλιο να έχει σβήσει. Ηταν μια σκληρή και καταθλιπτική εποχή.
Επέστρεψε αργότερα για να βρει τους ανθρώπους να προσπαθούν να σταθούν και πάλι στα πόδια τους, παρότι έπεφτε βαριά πάνω τους η σκιά της Χαμάς, του ισλαμιστικού κόμματος που ακόμα κυβερνάει τη Γάζα. Παρ’ όλα αυτά, η συγγραφέας πιστεύει ότι οι κάτοικοι της Γάζας θα τα καταφέρουν. Παραθέτει τα λόγια ενός ντόπιου ποιητή που λέει: «Για να ζήσεις στη Γάζα, πρέπει να δημιουργήσεις τον δικό σου μυστικό κόσμο». Και το αξιοθαύμαστο βιβλίο της ιχνηλατεί ένα μέρος από αυτή τη μυστική ζωή.