Η Ελλάδα δεν βρέθηκε ξαφνικά στη δίνη του εφιάλτη. Ενώ όμως δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει η επιστροφή στη φρίκη, το ναζιστικό άνυσμα, πατώντας στην απαθλίωση, προκάλεσε αναστάτωση με απανωτά χτυπήματα στη δημοκρατία. Το ελληνικό κόμμα – μιλίτσια κλόνισε την απαραμύθητη ελληνική μα και την παγκόσμια κοινή γνώμη. Αυτά όμως που, απλώς, επικαιροποιήθηκαν με τα γεγονότα, όπως αυτά κορυφώθηκαν με τη δολοφονία του Π. Φύσσα, ήταν ήδη γνωστά. Ο διάλογος που θα μπορούσε να στήσει γνωστικά, πολιτικά, νομικά, κυρίως, ηθικο-κοινωνικά αναχώματα στους προγλωσσικούς αποφοίτους του μίσους, είχε ήδη ανοίξει.
Ο λόγος εδώ, για τη γραπτή δημόσια παρέμβαση που βρήκε τη δύναμη να φωτίσει τον βίο και την πολιτεία, την καταγωγική μήτρα και την ιστορία της Χ.Α., τις πολλές όψεις, την αλήθεια για πρόσωπα και πράγματα.
Ο σημερινός ναζισμός
– Το βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά «Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής: Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας ναζιστικής οργάνωσης» (Πόλις, 2012) ήταν μια πραγματική αποκάλυψη, μια αναλυτική καταγραφή της ιδεολογίας της Χ.Α., από τις βόμβες της μεταπολίτευσης και τη «χαφιεδολογία» της Ακροδεξιάς, ώς το «εγέρθητω» του Μαΐου 2012 και το όραμα μιας «φασιστικής διεθνούς». Εδώ φαίνεται πλήρως η διαδρομή της ελληνικής Ακροδεξιάς και η, υπόγεια ή δημόσια, ανάπτυξη του χιτλερικού και ρατσιστικού λόγου που, από ένα σημείο και μετά, άρχισε να εκδηλώνεται απροκάλυπτα και να συνοδεύεται από ακραία βία που, προς διάψευση προσδοκιών για εξομάλυνση της κατάστασης ή της βολικής πολιτικής των «ίσων αποστάσεων» και της υπόθεσης των δύο άκρων, «έπαιξε» στις καθημερινές ελληνικές ειδήσεις με πρωταγωνιστές τους βουλευτές και τα τάγματα εφόδου του κόμματος.
– Ο Νίκος Χασαπόπουλος στο «Χρυσή Αυγή: Η ιστορία, τα πρόσωπα και η αλήθεια» (Λιβάνης, 2013), παραθέτει ομιλίες, μπροσούρες, εξώφυλλα και άρθρα από τα περιοδικά της Χρυσής Αυγής, που δείχνουν ό,τι προσπαθεί να κρύψει η Χ.Α. με τον κοινοβουλευτικό μανδύα.
– Ο Σάββας Μιχαήλ στο «Η φρίκη μιας παρωδίας: Τρεις ομιλίες για τη “Χρυσή Αυγή”» (Αγρα, 2013), ανιχνεύει τον σημερινό ναζισμό, την έννοια του «υπανθρώπου», την κρίση εξουσίας σε συνθήκες καπιταλιστικής-κοινωνικής χρεοκοπίας κ.λπ. Και γι’ αυτό στοχοποιήθηκε από τη Χ.Α.
– Η Αννα Φραγκουδάκη στο «Εθνικισμός και η άνοδος της ακροδεξιάς» (Αλεξάνδρεια, 2013), αναδεικνύει, μεταξύ άλλων, τη διαδικασία με την οποία η ελληνική κοινωνία άρχισε να εγκλωβίζεται στον ξενοφοβικό, απομονωτικό και καταστροφικό εθνικισμό, παρακολουθώντας τη διαχείριση της κρίσης και το νήμα απονομιμοποίησης του πολιτικού λόγου.
– Εξίσου αποκαλυπτικό είναι το βιβλίο του Χάρη Κουσουμβρή «Γκρεμίζοντας τον μύθο της Χρυσής Αυγής» (Ερεβος, 2004), όπου ο πρώην χρυσαυγίτης με αυτοβιογραφικές αναφορές μιλάει για το πνεύμα, την οργάνωση και τη δράση της Χ.Α. (υπάρχει και στο Διαδίκτυο).
Χρυσή Αυγή και Εκκλησία
– Με αφορμή, και όχι μόνον, τη βίαιη on camera (!) ματαίωση της παράστασης «Corpus Christi», από τη Χρυσή Αυγή, ο Σταύρος Ζουμπουλάκης έδωσε το δικό του «παρών» με το «Χρυσή Αυγή και Εκκλησία» (Πόλις, 2013), και με το «Νεοναζιστικός Παγανισμός και Ορθόδοξη Εκκλησία» (εκδ. Αρτος Ζωής, 2013) που επιμελήθηκε.
Στο πρώτο, τέθηκε το ζήτημα ενός συνόλου δεσμεύσεων από την Εκκλησία σε σχέση με τη Χ.Α. πάνω σε ιδέες που εκφράστηκαν από ιεράρχες, όπως ο Σισανίου και Σιατίστης Παύλος, ο Ναυπάκτου Ιερόθεος, ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος αλλά και τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Το αίτημα του συγγραφέα ήταν μια συνολική απονομιμοποίηση της οργάνωσης που κηρύσσει το μίσος: μια ξεκάθαρη καταδίκη της Χρυσής Αυγής από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Στο δεύτερο, συζητιέται ο παγανισμός ως θεολογική έννοια της λατρείας του αίματος και της φυλής, της διάκρισης των ανθρώπων σε κατώτερους και ανώτερους, σε εχθρούς και φίλους – πώς η Χ.Α. μεταφέρει την ακραία έκφραση του παγανισμού από τον 20ό, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και το βιβλίο «Ο Θεός δεν έχει ανάγκη εισαγγελέα: Εκκλησία, Βλασφημία και Χρυσή Αυγή» (Νεφέλη, 2013), όπου γίνεται μια γόνιμη συζήτηση της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, με αφορμή τα γεγονότα στην παράσταση «Corpus Christi» από την -παγανιστική και αντιχριστιανική- Χ.Α.
Υπάρχουν και άλλα βιβλία, που δεν χωρούν στο σημείωμα. Ολα δείχνουν ότι το πραγματικό αψιμυθίωτο πρόσωπο της αθλιότητας είναι «παρών». Ο ήρωας του Philip Kerr στην «Τριλογία του Βερολίνου» (Κέδρος) λέει: «Μην υποτιμάς ποτέ τους Ναζί σε θέματα συλλογικότητας».